De onheilspellende brug van 18 kilometer die vandaag al de Tour kan bepalen: “Het wordt een casino”

Tourbaas Christian Prudhomme heeft een sadistisch kantje.

Een van de hoofdredenen dat hij de grootste wielerronde ter wereld naar Denemarken haalde, was naar verluidt de gedachte dat het peloton over de Grote Beltbrug zou stormen.

Een plek waar de wind zo krachtig waait dat fietsen er normaal verboden zijn. Soms worden vrachtwagens zelfs geweerd.

Het deed Prudhomme tijdens een bezoek mijmeren over de editie van 2015. Toen Nairo Quintana in de waaierrit naar Neeltje Jans de Tour verspeelde.

Hij zal het niet luidop uitspreken, maar de grote baas van de Ronde van Frankrijk wil straks opnieuw favorieten vroegtijdig zien sneuvelen.

Naar verluidt mocht het voor Prudhomme zelfs nóg extremer.

Liefst zag de Fransman de tweede rit finishen op de befaamde brug, maar door het cruciale belang voor de mobiliteit - in de zomer passeren er dagelijks zo’n 40.000 auto’s - kon het pronkstuk geen hele dag afgesloten worden.

En dus komt de étappe enkele kilometers verderop aan in het stadje Nyborg.

Maar hoe dan ook wordt de passage over de Grote Beltbrug een hoogtepunt in deze Tour. Fabelachtige camerashots zal de architecturale parel, omgeven door water, sowieso opleveren.

Voor de renners belooft het dan weer hectiek.

De 18 kilometer lange brug die de eilanden Funen en Seeland verbindt, werkt namelijk als een magneet op wind. Op het hoogtepunt van de brug (70 meter boven de waterspiegel) blaast die 50% krachtiger dan normaal.

“Als die ook nog eens van het noorden of zuiden komt, wordt het één groot casino”, liet thuisrijder Mads Pedersen optekenen bij Velonews.

In Denemarken zijn meteorologen bijgevolg al weken bezig om alle mogelijke scenario’s te becijferen en uit de doeken te doen. Zo zou er 51% kans zijn dat er op de Brug een wind blaast van meer dan 7 meter per seconde. Volgens experts de drempel om een koers mee te bepalen - lees: waaieralarm.

Geen wonder dat ploegen en renners met angstzweet toeleven naar de overtocht op de hangbrug.

Veel precedenten zijn er niet. Enkel tussen 1998 en 2004 passeerde de Ronde van Denemarken vier keer over de brug. Al lag die toen niet in de finale.

De ultieme hulplijn? Ex-renner Rolf Sørensen. In het peloton gaat het stilaan flink de ronde dat de Deen dagelijks over de brug passeert met zijn auto.

“Mijn telefoon staat de laatste maanden roodgloeiend”, lacht Sørensen. “Renners en ploegleiders bestoken me met de vraag wat ze over die brug moeten weten. Het toont aan hoe nerveus iedereen zal zijn voor die tweede rit.”

De "brugexpert" verzekert dat een potentieel slagveld volledig zal afhangen van de windrichting. “Er is een strook van anderhalve kilometer aan 3 à 5 procent, maar daar zal niemand in de problemen komen. Enkel de zijwind kan brokken maken. Alleen moet die dan wel op de afspraak zijn.”

Al weet Sørensen dat het echte gevaar misschien wel in de aanloop naar de brug ligt. “In de eerste helft van de étappe zijn de wegen ook al heel smal, maximaal 3 meter breed. Dat is een heuvelzone. Zelfs zonder wind zal het peloton daar op een lang lint getrokken worden.”

“En in het tweede deel - op de wegen langs de kust - is dat eveneens het geval. Als de wind daar gunstig blaast voor waaiers, zullen de gespecialiseerde teams er alles aan doen om het peloton al voor de brug in stukken te rijden."

Christian Prudhomme zou het graag zien gebeuren…