Jumbo-Visma leek het voorjaar van a tot z te zullen domineren, maar intussen heeft Ineos Grenadiers de fakkel overgenomen. De Britten waren gewoontedieren in het rondewerk, anno 2022 blinken ze ook uit in de eendagskoersen. Dat doen ze collectief én met jong geweld. Dit is het verhaal achter hun facelift.
"Een Kempenaar rijdt de Colombianen naar huis."
Op 13 september 2020 heeft Wout van Aert misschien wel het zaadje geplant voor de (huidige) gedaantewisseling van Ineos Grenadiers.
In dat coronaseizoen haalt Ineos nog voor de start van die Tour Grenadiers aan boord als extra geldschieter.
Die 4x4-terreinwagen moet beetje bij beetje ook een vertaling krijgen in het koersgedrag van de allerrijkste wielerploeg.
Tot dan was de Tour de France elk jaar de heilige graal, met een resem overwinningen van Bradley Wiggins, Chris Froome, Geraint Thomas en Egan Bernal als rechtvaardiging voor die uitgangspositie.
Maar in de coronazomer wordt het DNA gewijzigd. Sterke baas Dave Brailsford steekt zijn nek uit en laat boegbeelden Chris Froome en Geraint Thomas thuis voor de Tour.
Egan Bernal wordt het speerpunt, maar Van Aert mept de Colombiaan dus knock-out op de Grand Colombier.
De bedrijfscultuur verandert in de Giro van 2020
De zwanenzang van Bernal komt hard aan bij de steenrijke Britten. De traditionele klimtrein is geïmplodeerd, de kopman zakt door het ijs en Jumbo-Visma trapt Ineos ongenadig van zijn troon.
Ook de geelhemden lopen op La Planche des Belles Filles overigens nog op een rake rechtse van Tadej Pogacar, maar in het andere kamp beseft patron Brailsford dat de hegemonie doorbroken is.
"Af en toe heb je een trap in je ballen nodig en die krijgen we nu", vertelt hij na de deconfiture van zijn team in de Tour. "We zijn niet langer de ploeg die uitgedaagd wordt, maar we zijn wel de uitdagers."
De ploeg lijkt het noorden kwijt, wellicht niet toevallig na het overlijden van ploegleider Nicolas Portal in maart 2020.
De geliefde Fransman werd beschouwd als de grote architect van vele Tour-successen en zijn plotse dood liet veel diepere sporen na dan iedereen kon inschatten.
Veel tijd was er in het geamputeerde 2020 echter niet meer om van het stuurloze schip weer een geoliede machine te maken.
Door de hertekende kalender was er wel nog een herexamen in de Giro van oktober 2020, maar ook de Ronde van Italië begon onder een slecht gesternte. Kopman Geraint Thomas struikelde na enkele dagen over een drinkbus, Ineos zat weer met de handen in het haar.
Maar Ineos maakte op Italiaanse bodem van de nood een deugd. In die Ronde van Italië wint het liefst 7 ritten.
Filippo Ganna is allerminst een risicobelegging in het werk tegen de klok en wint 3 tijdritten, de Italiaan verbluft ook met een vlucht in een lastige rit.
Maar er is nog meer: Jhonatan Narvaez boekt zijn eerste zege in een grote ronde en in de slotweek ontbolstert Tao Geoghegan Hart helemaal.
De Brit - toch weer een Brit - wint 2 ritten en rijdt Jai Hindley in de slottijdrit in Milaan nog uit het roze.
Tom Pidcock bevestigt dat de keuze voor de jeugd een correcte inschatting is
Ineos Grenadiers heeft in die Giro het geweer van schouder veranderd en is voor de guerrilla-aanpak gegaan.
Het voorspelbare en monotone tactische plaatje wordt ingewisseld voor aanvalsgolven met een risicootje links en rechts. Durf te koersen en durf te verliezen, lijkt het nieuwe en vooral meer sexy adagium.
Bovendien beseffen Brailsford en zijn technische staf dat er meer bestaat dan de grote rondes, al verraadt de transferpolitiek begin 2021 dat nog niet meteen.
Na het afscheid van Chris Froome wordt de rondekern overspoeld met vers bloed: Richie Porte, Adam Yates, Daniel Martinez en Laurens De Plus worden aan het sterrenensemble toegevoegd.
Maar ook Tom Pidcock draagt voortaan het shirt van de "Galacticos". De prille twintiger belichaamt wat Ineos Grenadiers voortaan op de fiets wil uitstralen: speels en avontuurlijk koersen met een dosis lef.
Die aanpak werpt ook zijn vruchten af in de klassiekers. In het Vlaamse werk had voorganger Sky in het verleden al geoogst met onder meer Michal Kwiatkowski en Geraint Thomas in de E3, Dylan van Baarle pikt de draad weer op in Dwars door Vlaanderen.
En het voorjaar wordt nog rooskleuriger. Pidcock betaalt zijn prijskaartje ook meteen uit en wint de Brabantse Pijl, een millimeterontknoping in de Amstel Gold Race draait dan nog in hun nadeel uit.
Roos is de rode draad in het voorjaar van 2021: Egan Bernal lijkt herboren en wint de Ronde van Italië. De renaissance - inclusief opgepoetst imago - is helemaal ingezet.
Scouting én centen
Romandië (Thomas), Giro (Bernal), Dauphiné (Porte) en Zwitserland (Carapaz): Ineos wint in 2021 alle oefenmatchen voor de Tour de France, maar een matchbal krijgen ze op Frans grondgebied nooit. Daar steekt Tadej Pogacar weer een stokje voor.
De stormachtige ontwikkeling van de Sloveen heeft bij Ineos ook een belletje doen rinkelen. Wat goed is, komt erg snel. Een verjongingskuur dringt zich op.
Met Tom Pidcock hadden ze al een kanjer aan boord gehaald, Remco Evenpoel viel destijds ondanks een flinke cheque niet te verleiden.
Maar de jeugdcategorieën puilen uit van de talentvolle jongeren en Ineos beslist om de aankooppolitiek - koop de beste renners weg bij de andere teams - in te wisselen voor een visie die op lange termijn moet renderen.
Met een stevig scoutingsapparaat - de Britten duiken steeds meer op bij de jeugdkoersen - en een flinke portefeuille trekken ze naar het shoppingcentrum. Dat laatste item is niet onbelangrijk.
Goudklompjes als Hayter werden door meedere teams het hof gemaakt, maar tegen de financiële slagkracht van de Britten is vrijwel geen enkel team opgewassen.
Zo typeerde Yvan Vanmol, de ploegdokter van Quick Step-Alpha Vinyl, het biedingsproces: "Hayter wilde ook graag naar onze ploeg komen, onder meer door onze klassiekercultuur. We hebben een heel mooi aanbod gedaan voor een neoprof, maar Ineos verdubbelde het voorstel meteen."
"Mochten we een stap verder zijn gegaan, wat we nooit zouden doen, dan zou Dave Brailsford er weer over gegaan zijn."
Parijs-Roubaix is het eerste kasseimonument op de erelijst van Sky/Ineos
In 2022 wordt resoluut de kaart van de jeugd getrokken.
Na Tom Pidcock, Ethan Hayter en Carlos Rodriguez wordt het rennersbestand aangevuld met onder meer Luke Plapp, Ben Turner, Ben Tulett en Magnus Sheffield.
Bij het brede publiek blijven die jonkies aanvankelijk misschien nog wat onder de radar, maar na dit voorjaar beseft iedereen dat het de juiste inschatting was.
De ommezwaai komt nu volledig tot ontplooiing. Ineos beschikt nu op alle terreinen over een blok, neemt de koers met de borst vooruit in handen en durft de kopman ook in te zetten als bliksemafleider.
Na zondag is er alvast een nieuwe blinde vlek uitgewist: met Parijs-Roubaix heeft Ineos ook zijn eerste kasseimonument gewonnen.
De avontuurlijke 4x4 heeft zijn zesde versnelling gevonden.
En met een jonge en verse krachtbron onder de motorkap staan de sterren bijzonder gunstig.
