Wat moet die overwinning deugd gedaan hebben bij Magnus Sheffield. De jonge Amerikaan kon in de slotrit van Parijs-Nice na bijna 3 jaar eindelijk nog eens vieren en dat raakte hem duidelijk. Met een krop in de keel en natte ogen vertelde hij over de zware periode die hij nu mag vergeten. "Ik heb vandaag geleerd dat je nooit mag opgeven", snikte hij.
Drie jaar geleden verraste hij vriend en vijand met een oersterke entree in het profpeloton. Magnus Sheffield won meteen de Brabantse Pijl en ritten in Andalusië en Denemarken.
Die knalstart leverde logischerwijs torenhoge verwachtingen op, maar de jonge Sheffield - hij is nog altijd maar 22 - kon die in de volgende 3 jaar nooit echt inlossen.
Tot vandaag, dan toch. Met een straffe solo zette hij de slotrit in Parijs-Nice op zijn naam. Op de koop toe ook nog eens zijn allereerste zege in de WorldTour.
En of dat als een verlossing kwam voor Sheffield. Na de finish verscheen hij met een kamerbrede glimlach voor de microfoon, maar al na 1 zin brak de youngster van Ineos Grenadiers in tranen uit.
"Dit is ongelooflijk, ik ben zo vaak tweede geweest", begon hij met een emotionele noot. "Het betekent zó veel. In wielrennen is het heel moeilijk om een race te winnen."
"Maar het team en mijn familie hebben altijd in mij geloofd, ook in de zware tijden. En we hadden vandaag ook een heel goed plan gemaakt op de bus."
Mijn versnellingen deden allemaal gekke dingen en ik was nog bang voor de tegenwind op het laatste rechte stuk.
Met natte ogen probeerde Sheffield daarna zijn krachttoer van vandaag uiteen te doen. "Tobias (Foss, red.) zei dat we niet mochten opgeven en Josh (Tarling, red.) was geweldig op die klim."
"We bleven tempo maken en hadden plots het numerieke overwicht. Toen zei ik dat ik zou aanvallen en niet meer achterom zou kijken."
Zo gezegd, zo gedaan. Al schoten er toch nog enkele paniekflitsen door het hoofd van de Amerikaan. "Mijn versnellingen deden allemaal gekke dingen en ik was nog bang voor de tegenwind op het laatste rechte stuk. In koers weet je maar nooit."
Maar die schrik bleek voor niets nodig. "En daar ben ik zo blij mee", toverde hij opnieuw een lach op zijn gezicht.
Dat landgenoot Matteo Jorgenson uiteindelijk 2e werd en opnieuw de eindzege greep, maakte het alleen maar mooier. "Want zelfs hij heeft ups en downs gekend."
"Het toont in elk geval wat er allemaal mogelijk is voor het Amerikaanse wielrennen. Ik wilde zelf ook nog meedoen voor het klassement", besloot Sheffield. "Maar ik had zo hard afgezien op die koude dag."
"Gelukkig heb ik vandaag geleerd dat je nooit mag opgeven."
