Anderlecht staat vanavond voor een charmeoffensief tegen Standard. De opborrelende onvrede bij de fans kwam vorig weekend nog tot uiting met een fluitconcert bij de 0-2 tegen Union. Niet het resultaat op zich, wel de manier waarop de ploeg zich opnieuw presenteerde, voedde de onvrede bij de achterban. "Wat verwacht je ook wanneer je 8 verdedigende spelers aan de aftrap brengt?", buigt ons panel zich in 90 Minutes over de situatie.
Als er al een kleine hoerastemming was bij Anderlecht na de trainerswissel, schiet er enkele maanden later maar weinig van over.
Brian Riemer werd verweten te behouden en inspiratieloos te voetballen. Zijn pragmatische aanpak was een doorn in het oog voor de vele voetbalromantici in het Lotto Park, iets wat onder David Hubert - “die het DNA van de club ademt” - volledig zou veranderen.
“Toen hij debuteerde als coach tegen Charleroi (0-0, red.) wonnen we niet meteen, maar iedereen was zó opgelucht dat we weer een ploeg hadden die zijn best wilde doen om te voetballen”, herinnert RSCA-fan Sam Kerkhofs zich nog. “Maar dat is nu volledig weg”, voegt hij er stellig aan toe in onze voetbalpodcast 90 Minutes.
Vorig weekend borrelden de frustraties bij de supporters zodanig op dat er een fluitconcert opsteeg uit de tribunes wanneer de bal “weer” naar achteren ging. Hoewel Sardella het symbolische kind van de rekening leek, was het een aanfluiting naar alles wat er tussen de lijnen gebeurde tegen Union.
“Je moet ook eens naar de basisopstelling kijken”, oppert Kerkhofs. “Acht van de basisspelers zijn defensief ingesteld en maar van drie kun je eigenlijk zeggen dat het aanvallende spelers zijn. En dat voor een thuiswedstrijd tegen Union …”
Dan vraag ik me toch af hoe je dynamiek en beleving verwacht als je zo begint?
Een verzachtende omstandigheid is het blessureleed in het aanvallende compartiment, maar naast Vazquez in de spits, bleven enkel Hazard en Huerta over om iets te forceren op de flanken.
“En eigenlijk zijn die twee ook enigszins hetzelfde type. Er is dus niemand die voor diepgang zorgt. En dan vraag ik me toch af hoe je dynamiek en beleving verwacht als je zo begint?”
Het is een collectieve frustratie die al langer sluimert bij de achterban van paars-wit. Ook in Europa presenteerde het zich weinig tot de verbeelding sprekend.
“Het was tegen Fenerbahçe - waar je een 3-0 hebt op te halen - ook juist hetzelfde. Voor de mensen in het stadion maakt het resultaat op dat moment echt niet uit, maar dan moet je toch op z’n minst de ballen hebben om vol voor voetbal te kiezen.”
“En je krijgt het met zo’n behouden opstelling ook niet meer uitgelegd voor mij. Het was puur uit bangheid.”
