Dat hij geweldig kan voetballen, onderstreepte de bekroning van gisteren nog maar eens. Maar wat weten we eigenlijk nog niet over Hans Vanaken (32)? Wij lieten drie intimi - eentje voor elke Gouden Schoen - aan het woord over de gevierde middenvelder. Van zijn gewoontes tot zijn humor én een zeldzaam moment van woede.
Lauren Flemings - vrouw
"Wie Hans voor mij is? Eigenlijk een heel gewone en rustige jongen. (lachje) Buiten het voetbalveld dan toch. Weet je, eigenlijk lopen wij niet graag in de picture zoals tijdens de Gouden Schoen. Maar natuurlijk is het ook fijn wanneer Hans en de ploeg een prijs winnen. Ik denk soms dat wij nog niet genoeg beseffen wat het betekent om drie keer de Gouden Schoen te winnen."
"Maar bovenal is Hans voor mij een superpapa, een echte familieman die alles voor mij en ons dochtertje doet. Ik weet dat veel mensen dat over hun partner zeggen, maar als ik Hans met Romée bezig zie ... Voor ons zijn die simpele momenten samen dan ook de allermooiste. Op het gemak thuis, iets gaan eten, gaan wandelen met de honden: van zulke zaken genieten wij het meeste."
"Waar Hans zijn dag mee begint en eindigt? Eerst checkt hij altijd zijn WHOOP-app van de Club, die analyseert hoe zijn nachtrust was. En voor het slapen kijkt Hans het liefste Vlaamse series. Van Vlees en Bloed, In De Gloria... Maar FC De Kampioenen staat met stip bovenaan. Bijna iedere avond valt hij daarmee in slaap. (lacht) De meeste afleveringen kent Hans helemaal vanbuiten."
Na de eerste verdieping van de Eiffeltoren kregen we Hans niet meer naar boven.
"Of er iets is waar hij echt niét goed in is? Eerder de logische dingen in huis, zoals iets repareren of iets in elkaar zetten. Daar jaagt Hans zich iets te snel in op. Hij doet dan wel zijn best, maar ziet meestal gewoon niet wat er mis is. (lacht) Of misschien wil hij het gewoon niet zien."
"In alles met hoogtes is Hans evenmin een held. Ik herinner me nog dat we eens met Jelle (Vossen, red.) en zijn vrouw Audrey naar Parijs gingen. Uiteraard wil je dan eens de Eiffeltoren bezoeken. Maar na de eerste verdieping kregen we Hans niet meer naar boven. We probeerden hem nog te overtuigen door te zeggen dat je dat toch niet voelt. Tevergeefs. Sindsdien blijft hij wijselijk op de begane grond."
Jelle Vossen - ex-ploegmaat en vriend
"Ik herinner me nog ons eerste contact. Als tegenstanders: hij speler van Lokeren, ik Racing Genk. (lacht) Verbaal lagen we toen regelmatig met elkaar in de clinch. Dat veranderde helemaal vanaf het eerste moment dat ik de kleedkamer bij Club Brugge binnenstapte. Het klikte meteen tussen ons. Sindsdien zijn we alleen maar closer geworden."
"Hoe Hans in een kleedkamer is? Rustig en kalm, zoals buiten het voetbal. Het is een kapitein die nooit echt het hoge woord zal opeisen of in het rond gaat schreeuwen, hij toont zijn leiderschapskwaliteiten vooral op het veld."
Hans wou absoluut die plaats, maar ook die andere man plooide niet. (schaterlacht) Het scheelde niet veel of hij had die kerel omver gereden.
"Wanneer ik Hans toch eens heel boos heb gezien? (denkt even na) Eigenlijk is dat een grappig verhaal. We gingen eens samen naar het strand en zochten parking. Alleen bezette iemand een plek terwijl hij op een familielid stond te wachten. Hans wou absoluut die plaats, maar ook die andere man plooide niet. (schaterlacht) Het scheelde niet veel of hij had die kerel omver gereden."
"Hans heeft dan voor die plek zijn handrem opgetrokken en is uitgestapt om een statement te maken. Na een paar minuten vond ik het toch wel gênant worden. 'Kom Hans, rij gewoon door. We vinden wel een andere plek', zei ik. Maar hij weigerde te plooien."
Hans is zo iemand die altijd wil winnen en ook alles goed kan. Biljarten, darten, kaarten... 9 van de 10 keer wint hij, hoor.
"Soit, Hans is eigenlijk iemand waar je buiten een voetbalveld bijna geen problemen mee kúnt hebben. Zo'n simpele en goeie kerel... Voor de mensen die hij graag heeft, zal hij echt alles doen. Je ziet dat ook als wij samenkomen met onze kinderen. Dan doet Hans er alles aan om hen een leuke tijd te bezorgen. Soms zijn we hem zelfs kwijt en zit hij boven in de speelkamer."
"Met spelletjes is hij trouwens niet normaal. Hans is zo iemand die altijd wil winnen en ook alles goed kan. Biljarten, darten, kaarten... 9 van de 10 keer wint hij, hoor. Als we dan zeggen dat hij altijd geluk heeft, dan ontkent Hans dat met klem. 'Daarvoor gebeurt het te vaak', zegt-ie dan."
"Voor de rest is Hans iemand die alles niet te serieus neemt. Hij kan het leven relativeren en doet dat vooral met humor. Wij kunnen onder elkaar met alles lachen. Wat Hans zei toen ik bij mijn jubileummatch niet mocht invallen? (lacht) Eerst heeft hij me wijselijk even met rust gelaten, maar toen ik kort daarna naar een match van Club ging kijken zei hij met een brede smile: 'Oei, hopelijk zit ik niet op de bank.' Typisch Hans."
Vital en Sam Vanaken - vader en broer
Vader Vital Vanaken: "Hans was eigenlijk echt een braaf en gewoon kind. Het enige echte kattenkwaad dat hij uithaalde, was de bekende truc met de portefeuille. Je legde er eentje op straat met een touwtje eraan, en wanneer iemand hem wilde oprapen, trok je hem steeds weg. Hij deed dat hier achter de hoek met zijn broer, terwijl ze onder de struiken lagen."
"Maar dat is eigenlijk de enige stoot die ik me kan herinneren. Op school en in de klas waren er geen problemen. Alleen op de speelplaats ... Want als het over winnen gaat, is het een ander verhaal bij Hans (lacht). Dat heeft er altijd wel ingezeten bij hem."
"Als wij naar een ouderavond gingen, was het altijd positief wat zijn gedrag en prestaties in de klas betreft. Maar dan vertelden ze toch telkens dat ze hem op de speelplaats weer een paar keer apart hadden moeten zetten tijdens een spel. Dan moest ik toch stiekem lachen."
"En dat was buiten school, bij het sporten, net zo. Zowel in het voetbal als in het tennis. Mijn vrouw heeft hem zelfs twee keer van het veld moeten halen toen hij jong was. Op zich is een winnaarsmentaliteit een goede eigenschap, maar Hans kon verlies toen moeilijk accepteren. Het was belangrijk in zijn opvoeding om dat niet af te remmen, maar hem wel te leren hoe hij het een plaats moest geven."
Hij dacht dat hij een gewoon pintje aan het drinken was, maar toen is hij toch serieus tegen de lamp gelopen.
Broer Sam Vanaken: "Van fratsen kun je in zijn kindertijd inderdaad weinig terugvinden. Het is altijd een heel rustige jongen geweest. Ook toen hij in de eerste ploeg van Lommel kwam, bleef hij zijn koele zelf. Stress voor een training of wedstrijd? Hans speelde gewoon PlayStation."
"Toch hebben ze hem bij de beloften eens goed liggen gehad op voetbalweekend. Een paar kameraden van mij, nota bene. Ze hadden in zijn gewone bierglas telkens Duvel gegoten. Hij dacht dus dat hij een gewoon pintje aan het drinken was, maar toen is hij toch serieus tegen de lamp gelopen (lacht)."
"Maar daar bleef het ook wel bij, want bij Hans draaide alles om voetbal. Van kinds af aan zag je dat al. Op een gegeven moment ben ik zelfs thuisgekomen om te zeggen dat hij weg moest uit Lommel. Hij was zo goed geworden dat niemand hem nog in een duel aandurfde op training. Alleen een Nederlander en ik probeerden het soms. De rest dacht: 'Ach, we pakken hem die bal toch niet af.'"
"Uiteindelijk is dat een goede keuze gebleken, want daarna zette hij stelselmatig stappen in het Belgische voetbal. Dat hij bij zijn debuut voor Club meteen twee keer scoorde tegen Anderlecht, was het teken dat het zo had moeten lopen."
