Op zijn scoringsdrang zit allerminst sleet. Stond Jelle Vossen (35) enkele weken geleden nog in de spotlights door die pijnlijke huldiging, dan doet hij dat nu door zijn doelpunten. Liefst 8 stuks in 4 matchen voor Zulte Waregem. "Ik voel me nog een stuk jonger dan 35 jaar", vertelt de spits in vorm.
Charles De Ketelaere, Dante Vanzeir en ... Jelle Vossen.
Ook onze collega's van Play Sports is het allerminst ontgaan dat er bij Zulte Waregem iemand in bloedvorm verkeert. Samen met twee kleppers die actief zijn in het buitenland is ook de topschutter van de Challenger Pro League kanshebber op hun trofee die de beste speler van de maand november bekroont.
Met 8 goals in 4 matchen heeft Vossen zijn plekje niet gestolen - straffe cijfers, zeg.
"Of dit de beste periode in mijn carrière is? In het kampioenenjaar met Racing Genk scoorde ik eens 13 keer in 9 matchen. Dat was een vergelijkbare periode", lacht Vossen. "Het is zaak om ervan te genieten en deze vorm zo lang mogelijk door te trekken."
Antwoord na pijnlijke huldiging
OH Leuven weet dus wie in de gaten te houden tijdens het bekerduel tegen tweedeklasser Zulte Waregem vanavond.
Maar hoe komt het dat Vossen momenteel zo vlot de weg naar de goal vindt?
"Moeilijk te verklaren", vindt hij. "Een tweetal maanden geleden scoorde ik ook eens 4 matchen op rij. Vervolgens lukte het niet. En nu is er deze reeks."
"Iedere spits zal bevestigen dat het veel met vertrouwen te maken heeft. Zelf ben ik iemand die rustig blijft als ik even droog sta - dat is volgens mij de beste manier om ermee om te gaan. Niet te gek doen als het supergoed gaat, maar ook niet panikeren als het minder loopt."
Het was de keuze van de coach om mij op de bank te houden. Daar ga ik nog altijd niet akkoord mee.
Ondanks zijn nuchterheid haalde Vossen enkele weken geleden wel alle media. Voor de wedstrijd tegen Francs Borains was er de veelbesproken huldiging voor wat zijn 600e profmatch moest worden. Alleen kwam de spits niet van de bank.
Pijnlijk.
Maar nadien volgde dus wel die waanzinnige doelpuntenreeks. Zorgde het moment achteraf gezien misschien voor extra brandstof bij Vossen?
"Nee", klinkt het zonder verpinken. "Want dat zou betekenen dat ik voordien niet honderd procent gemotiveerd was. En dat is niet zo."
"Kijk, als het toen niet mijn 600e match was geweest, dan zou er niks over geschreven of gezegd geweest zijn. Het was de keuze van de coach om mij op de bank te houden. Daar ga ik nog altijd niet akkoord mee. Het was lastig omdat er veel mensen (zoals boezemvriend Hans Vanaken, red.) speciaal aanwezig waren."
"Dan is het gewoon een kwestie om de knop om te draaien. Nadien heb ik mijn waarde laten zien. Het was een leuke manier om te antwoorden, maar geen extra motivatie."
Gerelateerd:
Nog één groot doel
De honger bij Vossen is opmerkelijk en bewonderenswaardig.
Terwijl veel leeftijdsgenoten op pensioen gaan, blijft de schutter onvermoeibaar jagen op doelpunten. En voor Vossen mag dat nog enkele jaren zo blijven.
"Ik weet dat ik geen tien jaar meer ga voetballen, maar momenteel voel ik me supergoed in mijn vel. 35 jaar? Zo voel ik me niet - fysiek ben ik nog steeds bij de besten van de kern. Momenteel is er dan ook geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om te stoppen."
"Temeer omdat ik nog een heel groot doel voor ogen heb. Ik wil Zulte Waregem namelijk terug naar eerste klasse brengen. Dat is mijn grote motivatie."
Want ondanks vele moeilijke momenten aan de Gaverbeek ontwikkelde Vossen een sterke band met Zulte Waregem.
"Dit is een gevoelsclub waar iedereen met hart en ziel werkt voor de club. Je bent hier niet zomaar een nummertje. Weet je, toen ik hier arriveerde stond Essevee 6e en speelden we de halve finale van de Beker van België. (zucht) Nadien is het alleen maar minder gegaan. Met die degradatie als donkerste moment."
"Op dat vlak ben ik wel eergevoelig. Ik heb tegen mezelf gezegd dat ik dat dieptepunt weer recht wilde trekken. Ik wéét hoe hard iedereen binnen de club snakt naar die promotie en zal er alles aan doen om dat te doen slagen."
"Het is trouwens ook fijn dat mijn dochters Alixe (8) en Camille (5) nu oud genoeg zijn om mijn carrière bewust mee te maken. Dat zorgt voor nog een extra drijfveer. (lacht) Want door de negativiteit van de voorbije jaren zouden ze kunnen denken dat ik misschien toch niet zo'n goeie voetballer was. Nu wil ik hen laten genieten van mijn succes."
Als dat geen motivatie is ...
