Atletiek Vlaanderen legt beleid uit en reageert op aanklacht: "Langs de kassa passeren bestaat niet meer"

"Autoritair beleid, sfeer van onderdrukking en angst, intimidatie, machtsmisbruik ... De recent ingevoerde beleidsmaatregelen zijn niet alleen destructief, ze ondermijnen ook de prestaties van onze elite-atleten en degraderen de essentiële rol van hun persoonlijke coaches."

De aanklacht van bekende namen als Jacques Borlée, Rudi Diels, Tia Hellebaut, Michael Van der Plaetsen en Wim Vandeven is krachtig. "Elke keuzevrijheid wordt ontnomen. Wie weigert in Gent te trainen, wordt afgestraft..."

Voorzitter Gerry Follens dient de klagers van antwoord en schetst waarom topsportcoördinator Rutger Smith het fiat kreeg om het beleid te veranderen:

• We komen van een situatie waarbij een trainer en atleet, nadat ze hadden gepresteerd, allebei een contract kregen. Daarnaast stelden ze zelf telkens een eigen (medische) omkadering samen. Onze middelen lieten maar toe om dat voor een heel beperkt aantal “koppels” te doen. Er was geen geld over voor mensen op weg naar de top en nauwelijks voor de beloftevolle jongeren.
• Elke trainer die zo in onze werking terechtkwam, bracht dus een eigen trainersgroep mee, waardoor er jaloezie ontstond bij andere trainers
  en atleten.
• Rutger kreeg de opdracht om een beleid uit te werken waar onze middelen efficiënter konden worden ingezet voor een grotere groep mensen. Hij stelde een centralisatie voor waar op één plek alle nodige competenties worden verzameld die relevant zijn om topsport te bedrijven op het allerhoogste niveau. Er werd gekozen voor centralisatie in Gent.
• Dat stelt ook de overheid in staat efficiënt te investeren in de werking (coaching, experten) en in accommodatie om deze werking op topniveau te ondersteunen, een absolute noodzaak in ons klimaat.

In het plan van aanpak waren de Olympische Spelen een belangrijke mijlpaal, geeft Follens mee, omdat dan 4 trainers op de Vlaamse payroll uit de sprintwerking ermee stopten.

"Jacques Borlée, Rudi Diels (beëindigde in onderling overleg), Patrick Himschoot en Philip Gilson gingen met pensioen. Omdat de atleet centraal staat (en niet het "koppel" trainer-atleet) in ons nieuw beleid, werd er gekozen voor slechts 1 federatietrainer in dit domein."

"1 trainer die zelf geen enkele Vlaamse topatleet als zijn eigendom beschouwde en die voldeed aan het profiel en de competenties die de Raad van Bestuur en de Directie voor ogen hadden."

"Door 4 trainers te vervangen door 1 trainer komt er veel meer geld vrij voor de atleten, onze voornaamste stakeholders."

Na die beleidsuiteenzetting dient hij in enkele puntjes de klagers van antwoord:

• We zijn ons ervan bewust dat dit een ingrijpende verandering is, maar de omstandigheden maken dit noodzakelijk.
• Het principe van de vrije keuze voor de atleet om in te stappen in deze topsportwerking wordt hierbij gehanteerd. Het spreekt voor zich dat een atleet die hierin instapt, kan genieten van deze professionele ondersteuning en omkadering. We hebben spijtig genoeg niet voldoende middelen om mensen buiten deze werking te ondersteunen.
• We stellen vast dat veel ondertekenaars van deze brief in het verleden langs de kassa van de federatie gepasseerd zijn en dat in het nieuwe beleid deze optie niet meer bestaat.
• We sluiten de persoonlijke coaches absoluut niet uit en ze zijn meer dan welkom, als de wil er is om samen te werken in het belang van onze atleten. Wij betreuren dan ook dat er sprake is van intimidatie, omdat deze bewering ook wordt gedaan door trainers die de laatste jaren geen contact meer hebben gehad met onze technische directeur en ook geen atleten hebben in onze werking.
• Opvallend is ook dat de ondertekenaars niet unaniem de volledige "Open Brief" hebben ondertekend voor akkoord, maar dat de keuze gemaakt wordt om alleen de stellingen in eigen belang te selecteren."