België is een hemelbestormer in het darts rijker. Mike De Decker heeft gisteren zijn grootste triomf uit zijn carrière behaald. De World Grand Prix in Leicester is zo de grote doorbraak van onze landgenoot. Een die boezemvriend Ludo Rubais - die nooit van zijn zijde wijkt - van dichtbij mocht meemaken. De rollercoaster door zijn ogen.
Een veelzeggende knuffel op het belangrijkste moment van zijn carrière.
In Leicester twijfelde Mike De Decker geen seconde om zijn maatje Ludo Rubais te omhelzen toen hij hem zag staan in het publiek.
Hoe kan het ook anders? Sinds de prille start van De Decker zijn dartcarrière staat Rubais aan zijn zijde. Al was dat bijna niet het geval gisteren.
"Ik heb in allerijl nog een vliegtuig gepakt naar Engeland na mijn werkweek", deelt de boezemvriend. "Ik voelde dat er iets speciaals zou gebeuren en wilde het absoluut niet missen."
Een (eerste) bekroning van het jarenlange werk dat het duo samen beleefde.
Zee van talent en panische podiumangst
Wat Rubais - of "de Ludo" voor De Decker - in Leicester zag, kon hij enkel beschrijven als "zot".
"Ik voelde emoties die je nauwelijks kunt beschrijven. Je beste vriend zien glunderen op dat podium is echt speciaal. Ik was tien jaar van mijn leven kwijt", vertelt hij na 12 jaar hechte vriendschap.
Die begon met elk drie pijlen in de hand. Mike en Ludo ontmoetten elkaar voor het eerst op een toernooi. Van hun (stief)vaders kregen ze de liefde voor het spelletje met de paplepel mee.
"Maar concurrenten? Die zijn we nooit geweest", lacht Rubais luidop. "Mike was meteen beter vanaf zijn eerste pijl. En als je na 6 maanden darten al Belgisch kampioen bent, weet je dat zijn talent enorm is."
The Real Deal deed zelfs als tiener zijn bijnaam alle eer aan.
Mocht Mike alle aandacht kunnen skippen, zou hij dat met veel plezier doen.
Sindsdien ging het in een razende vaart voor MDD. Zijn eerste contracten, eerste EuroTours en eerste zeges op vloertoernooien: allemaal maakte Rubais ze mee.
Maar natuurlijk zijn obstakels nooit ver weg op het pad naar succes.
"Eigenlijk staat hij helemaal niet graag in de spotlights. Mocht hij alle aandacht kunnen skippen, zou hij dat met veel plezier doen." Laat net dat een deel van het dartscircus vormen.
Panische plankenkoorts zorgde voor een mindere periode. In 2017 raakte de Belg zelfs zijn tourkaart kwijt - een essentieel toelatingsbewijs om zich te meten met de allerbesten. Plots was het pure talent niet meer voldoende.
Dus besloot De Decker onder impuls van zijn dichte kring zich niet langer als wonderkind, maar meer als trainingsbeest te gedragen. Hij wijzigde zijn levensstijl en gooide ook enkele kilo's overboord.
Een belangrijke keuze die duidelijk zijn vruchten afwerpt. "Al was ik er zeker van dat Mike goed genoeg was om terug te keren, hij miste gewoon wat ervaring", verzekert Rubais.
Succes of niet. Bescheidenheid en vriendschap zijn de waarden die Mike De Decker het hoogst in het vaandel draagt.
Een anekdote van zijn vriend bevestigt dat. "Toen we 16 waren, stonden we in een finale tegenover elkaar. Mike beloofde me ervoor het prijzengeld te splitten. Ik wist natuurlijk dat het een toegift was naar mij toe, maar hij heeft wél zijn woord gehouden."
Gisteren won De Decker zo'n slordige 140.000 euro. Is hij nu bereid te delen? "Ik zal het hem eens vragen", grinnikt Ludo, die uiteraard nog in de buurt rondhangt van De Decker zelf. Een beheerste "nee" weergalmt vanuit de achtergrond.
Ook zelf maakt de Major-kampioen tijd voor een leuk wist-je-datje. "Ik heb al redelijk veel naar de beker zitten staren. Ermee slapen lukte helaas niet, want Ludo lag in de weg."
Een knipoog onder vrienden, die elkaar nooit als struikelblok zullen zien in hun verdere pad naar glorie.
"Want er zit nog veel meer aan te komen voor Mike", neemt Ludo Rubais toepasselijk het laatste woord.
