De financiën achter het fenomeen: hoe topprestaties Tadej Pogacar ook naar recordinkomsten stuwen

Wereldkampioen worden is onbetaalbaar, hoor je soms.

Nou... In de letterlijke zin van het woord valt dat behoorlijk mee. Aan zijn triomf van afgelopen zondag verdiende Tadej Pogacar namelijk 'amper' 8.000 euro aan prijzengeld.

Een aalmoes in vergelijking met de sommen die de veelwinnaar dit seizoen al bij elkaar fietste. Na een relatief bescheiden voorjaar stond de teller al op 41.000, maar in de grote rondes moesten de echte vetpotten nog komen. Pogacar cashte ruim 400.000 euro aan prijzengeld in de Giro en nog eens meer dan 600.000 euro in de Tour. Wellicht worden die sommen verdeeld onder de ploeg.

Sowieso dikte de Sloveen de voorbije maanden niet alleen zijn palmares aan, maar eveneens zijn bankrekening.

Let op: bovenstaande premies zijn louter de extraatjes voor Pogacar.

Naast variabele premies casht de toprenner ook een vast salaris, betaald door zijn steenrijke ploeg UAE Team Emirates. En dat is een veelvoud van het goeie miljoen aan prijzengeld dat Pogacar bij elkaar trapte. 

Hoeveel precies?

Wel, in het wielrennen zijn de salarissen - in tegenstelling tot bij veel andere sporten - nog steeds een goedbewaard geheim. Toch durfden enkele internationale media het in het verleden al eens aan om lijstjes met grootverdieners op te stellen.

Met een jaarlijks loon van naar verluidt 6 à 8 miljoen euro staat Pogacar steeds met stip bovenaan. Andere toppers zoals Jonas Vingegaard, Mathieu van der Poel en Wout van Aert moeten het - als we de cijfers mogen geloven - met minstens enkele miljoenen minder doen.

Supermakelaar Alex Carera, die de belangen van Pogacar behartigt, wil de bedragen niet bevestigen. Al verzekert hij wel: "Niemand is ooit zo betaald als Tadej."

En volgens de Italiaan is dat de logica zelve.

"Want Tadej is niet alleen de absolute nummer 1 in het wielrennen, hij maakt deel uit van de allerbeste atleten in de moderne sportwereld. Dan is het toch vanzelfsprekend dat je daar goed voor betaald wordt?"

"Weet je, voor Tadej is geld nooit het belangrijkste. In het begin van zijn carrière reed hij rond met een piepklein contractje, maar was hij dolgelukkig omdat hij zijn passie kon uitoefenen. Het financiële volgt automatisch als je de beste ter wereld wordt. Dat is in elke job zo." 

Al verschilt het plafond natuurlijk per vakgebied - zelfs binnen de sportwereld.

Want het loon van Pogacar mag dan wel een gigabedrag zijn in het wielrennen, maar voor anderen is het slechts een peulschil. Zo strijkt Cristiano Ronaldo jaarlijks 180 miljoen euro loon op in Saudi-Arabië. NBA-speler Devin Booker sluit de top 50 af met 32 miljoen euro per jaar.

Dat werpt een ander perspectief op de verdiensten van Pogacar.

"Er is zeker nog een flinke marge in het hele wielerverhaal", beseft ook Carera, die op korte termijn een nieuw recordcontract hoopt af te sluiten voor zijn poulain.

"We hebben daar dit seizoen al een paar keer over onderhandeld met de ploeg. Als de prestaties ieder seizoen beter worden, is het logisch dat ook het loon stijgt. We staan dicht bij een nieuwe overeenkomst. Na het seizoen is er tijd om alles definitief af te kloppen."

Sowieso zal de wereldtitel een krachtig argument zijn tijdens de onderhandelingen. En ook voor sponsors wordt Pogacar door zijn regenboogtrui een nog aantrekkelijker uithangbord.

Want naast wedstrijdpremies en een loon spekt de Sloveen zijn kapitaal nog wat extra aan door individuele partnerships aan te gaan.

Momenteel lijkt het portfolio van Pogacar op dat vlak minder indrukwekkend dan zijn palmares. Op de officiële website van de renner prijken amper 7 sponsors.

Daarbij een merendeel uit Slovenië zoals Tus (een supermarkt met een Pogacar-sandwiches), Medex (voedingssupplementen uit bijenproducten) en de nationale toeristische dienst 'I Feel Slovenia'. Internationale partners zijn softwarebedrijf Plume en watermerk Jana Water.

Plus uiteraard enkele sponsors uit de fietssector zoals MET (helmen), DMT(schoenen), LOOK (pedalen) en MyWhoosh (virtueel fietsplatform). 

Voor een internationaal fenomeen als Pogacar is dat eigenlijk een relatief beperkt en bescheiden, toch?

Deels komt dat door de huidige UCI-regels. Die stellen dat renners geen individuele deals mogen aangaan met 'concurrenten' van de teamsponsor. Omdat UAE in zee ging met Richard Mille - een luxemerk van horloges - moest Pogacar zijn engagement met Breitling stopzetten.

"Maar het is ook bewuste keuze", vult Carera aan. "Als we zouden willen, tekenen we morgen een contract met 10 nieuwe sponsors - na de Giro en de Tour liepen er ontzettend veel aanvragen binnen. Zo lopen er momenteel gesprekken met een groot Chinees bedrijf."

"Alleen: bij sponsordeals horen ook verplichtingen. Het allerbelangrijkste in de carrière van Tadej is dat hij ongestoord kan trainen richting zijn grote doelen. Én vooral ook momenten kan doorbrengen met zijn familie."

Wie toch een stukje tijd van Pogacar wil kopen, moet bijgevolg diep in de buidel tasten. Bronnen met kennis van zaken claimen dat geïnteresseerde sponsors minimum 500.000 euro moeten neertellen om de Sloveen binnen te halen. Voor zijn eerste Tourzege in 2020 was dat ongeveer 25.000 euro.

Carera haalt nog een anekdote boven: "Enkele weken geleden zagen we tijdens een lunch in Monaco een video passeren op Instagram. Die stelde dat de waarde van Tadej in 2019 zo'n 0,01 miljoen was en nu... 50 miljoen. (grijnst) We moesten er allebei om lachen."

Nu, wie Pogacar een beetje kent, weet dat geld niet zijn voornaamste drijfveer is.

Een significant deel van zijn inkomen gebruikt de Sloveen om zijn naasten te helpen. Zo neemt hij al enkele jaren de volledige financiering van het Pogi Team - een ploeg voor jeugdrenners bij zijn oude team - op zich. En deze zomer volgde ook de opstart van de 'Tadej Pogacar Foundation' voor slachtoffers van natuurrampen en zieke kinderen.

"Ik ben opgegroeid met de les om altijd mensen in nood te helpen als je daartoe in staat bent. Nu voel ik dat het een levensmissie is geworden."

En als Pogacar ergens zijn zinnen op zet...