Mathieu van der Poel klopt zich op de borst na brons en buigt voor Pogacar: "Van het strafste dat ik meegemaakt heb"

Hij was goed, heel goed, alleen was er eentje (echt) beter.

Mathieu van der Poel heeft zich wekenlang toegelegd op dit WK, dat door de vele hoogtemeters net buiten zijn comfortzone werd geschat. Maar de Nederlandse machine verbrandde zijn laatste vetrandje en verscheen vlijmscherp aan de start in Zürich.

Alleen was Van der Poel niet voorbereid op de verschroeiende (verrassings)aanval van Pogacar op 100 kilometer van de streep. Toeval of niet? Op dat moment zat zowel Van der Poel als Evenepoel net wat te ver.

"Of hij daar rekening mee gehouden heeft? Ik denk niet dat het vooraf zijn plan was om daar - zó ver van de streep - al aan te gaan", denkt Van der Poel. "Het leek eerder op een ingeving van het moment."

Toch geraakte de Nederlander initieel niet in paniek.

"Ik zag hem in de verte wegspringen, ja", vertelt Van der Poel. "Ik dacht dat het te ver was en toen de Belgen met de volledige ploeg ook nog eens begonnen te rijden, dacht ik eigenlijk dat hij zijn kansen op de wereldtitel aan het vergooien was. Maar achteraf blijkt dat natuurlijk niet het geval te zijn."

In de laatste ronde naderde de achtervolgende groep met Van der Poel wel nog tot op een dikke halve minuut: herleefde toen de hoop nog even?

"Lang was dat niet het geval, want onze achterstand bleef steeds gelijk. En toen we dan toch even dichter kwamen, liep hij zelf weer uit. Dit is een van de strafste nummers die ik ooit al gezien heb. Normaal teken je je doodvonnis wanneer je zo alleen koerst, maar bij Tadej is dat nu eenmaal niet het geval."

En zo weerklinkt de vraag: is Pogacar nu officieel de beste van zijn generatie?

"Dat denk ik wel", glimlacht Van der Poel. "Ik heb dit ook nog niet veel meegemaakt, zeker omdat we echt wel met man en macht gereden hebben tot aan het einde. Enkel in het begin werd er even naar elkaar gekeken. Dit is van het strafste dat ik zelf al meegemaakt heb in de koers."

Toch mag ook de Nederlander zelf terugblikken op een zeer sterke prestatie. Hij overleefde de vele hoogtemeters met verve en controleerde ook sterk in het slot. Enkel Ben O'Connor ontglipte de Nederlander, die in de sprint naar de derde plek knalde.

"Ik ben hier toch wel tevreden mee", glimlacht Van der Poel. "Ik heb op dit parcours een goede prestatie geleverd, vind ik. Op het einde was ik dan ook gebrand om hier nog met een medaille weg te gaan."

En het seizoen is nog niet gedaan voor een Van der Poel in vorm, die in Lombardije misschien toch nog aan de start zou verschijnen.

"Ik weet niet vanwaar dat komt", wuift de Nederlander het gerucht weg. "Het WK gravel zal volgende week mijn laatste wedstrijd worden."

Dan toch nog een regenboog op de borst?