Teleurstelling troef bij de Nederlandse vrouwen na het WK. Zowel Demi Vollering als Marianne Vos leek op een bepaald moment een mooie kans te maken op de wereldtitel, maar onbedoeld reed het duo elkaar toch vooral in de weg tijdens een steeds veranderend wedstrijdbeeld. Achteraf sloten ze wel de gelederen. "Maar ik weet even niet wat ik moet denken of voelen", klonk het gedesillusioneerd.
Het WK in Zürich zal voor eeuwig een gemiste kans blijven voor Demi Vollering.
"Ik heb het zó koud dat ik nu even niet meer weet wat ik moet denken of voelen", vertelde ze na de wedstrijd teleurgesteld en trillend van de kou.
Hoewel de Nederlandse dames in het slot vooral tegen elkaar leken te rijden, bleef Vollering toch positief over het teamwork.
"Eén ding is zeker: we hebben samen de hele dag gevochten. Alleen was het op het einde niet lastig genoeg om weg te geraken bij het groepje."
Het was jammer dat ik daar niets meer kon doen, omdat Vos en Markus op kop zaten.
De Nederlanders maakten er vooraf geen geheim van: alles zou op Vollering gericht zijn. Maar op de laatste echte klim zat de kopvrouw naar eigen zeggen wel wat gevangen.
"Het was jammer dat ik daar niets meer kon doen, omdat Marianne Vos en Riejanne Markus voor mij op kop zaten", legt Vollering uit. "Het was dus niet aan mij om iets te forceren en bij de rest gebeurde er ook niet echt iets, waardoor het iets te gemakkelijk ging op dat laatste knikje. Dat is jammer."
Op dat ultieme knikje kieperde Vollering wel haar snelle ploegmakker Vos - die een goede kans maakte in de sprint - nog overboord. En zo weerklinkt de vraag nog maar eens na een WK bij Nederland: zijn er fouten gemaakt?
"Achteraf is het altijd gemakkelijk om te oordelen", was Vollering kort.
Ook voor Marianne Vos - die net zoals Kopecky een dipje overleefde - zat er vandaag dus meer in "Het was wel een zeer lastige wedstrijd", vertelde ook een verkleumde Vos aan Cycling Pro Net.
"Ik zat op een bepaald moment in een allerminst gunstige situatie, maar we kwamen toch terug en uiteindelijk geraakte ik nog goed mee in een kopgroepje met Markus. We wisten dat het achter ons nog zou exploderen en dan konden we het spel spelen met ons drie."
Dat scenario zou zich niet afspelen. Toen Vollering een laatste keer doortrok, kraakte zowel Vos als Markus.
"Of ik iets had kunnen forceren wanneer ik die eerdere inspanning niet had gedaan? Neen. Ik probeerde nog wat ik kon, maar ik was uiteindelijk helemaal leeg", sloot ze af.
