Ook ZILVER voor handbiker Maxime Hordies in paralympische tijdrit in Parijs: "Dit voelt als goud"

Maxime Hordies had brons veroverd in Tokio, maar de resultaten van de voorbije jaren hadden de 28-jarige Brusselaar gesterkt in zijn vertrouwen dat er in Parijs meer mogelijk was.

De wereldkampioen op de weg van 2019, 2022 en 2023 had vorig jaar in Glasgow al het zilver veroverd in de WK-tijdrit en begon ook sterk aan zijn paralympische tijdrit. Met 11'00"16 had hij aan het tussenpunt de snelste chrono op zijn naam.

Maar de klimmetjes in Clichy-sous-Bois hakten erin bij de Belgische handbiker. Aan de streep moest hij 20 seconden toegeven op de 55-jarige Italiaan Fabrizio Cornegliani, in Tokio nog de vice-paralympische kampioen.

Hordies hield wel de Zuid-Afrikaanse titelverdediger Nicolas Pieter du Preez achter zich en veroverde zo het zilver, de 5e medaille voor België op de Paralympische Spelen in Parijs.

Hordies mikt in Parijs nog op medailles in de wegrit (5 september) en de mixed relay (7 september).

Met een kamerbrede glimlach verscheen Maxime Hordies voor de Sporza-microfoon. Met reden. "Ik ben 2e vandaag, maar dit voelt aan als een 1e plek", zegt hij.

"Ik heb alles perfect gedaan en heb me 100 procent gegeven. Mijn start was heel goed en het publiek heeft zeker een rol gespeeld in de kleur van mijn medaille. Ik ben echt heel blij."

Aan het tussenpunt lag hij nog 1e, maar de hellingen waren in het nadeel van Hordies. "Ik sleur wat meer kilo's mee", lachte hij. "Ik heb ervoor gewerkt, maar het speelt wel mee. Ik heb op het einde ook een klein dipje gehad. Ik verlies liever met 20 seconden verschil dan met 1 of 2."

Met veel Belgen langs het parcours was het voor Hordies "een supermoment". "Op de 2e klim stonden mijn ouders en vrienden. Ze bleven maar schreeuwen. Dat blijft speciaal."

Hordies had niet de beste voorbereiding op de Paralympische Spelen in Parijs. "De laatste twee maanden waren erg moeilijk om eerlijk te zijn. Het was een beetje een burn-out", gaf hij toe.

"Op topniveau blijf je jezelf constant pushen, tot je op een gegeven moment kraakt. Dat is mij overkomen. Ik kon fysiek niet meer trainen. En mentaal was ook dat heel lastig, net voor de Spelen eraan kwamen."

"Ik heb het geluk dat ik een ongelofelijk team rond mij heb. Je moet altijd blijven geloven. Het is om die reden dat ik me vandaag voel alsof ik heb gewonnen. Ik ga deze medaille goed vieren."

In de wegrit rekent Hordies niet op medailles, aangezien hij het dan tegen een andere categorie moet opnemen. "Het is spijtig voor de sport en voor ons", zegt hij.

"Maar ik ga 100 procent genieten en ga rijden voor een chocoladen medaille", lacht hij.