Remco Evenepoel glundert van trots en heeft speciaal dankwoordje voor Oumi: "Gelukkig heeft zij eraan gedacht"
Weer een droom die in vervulling is gegaan. Remco Evenepoel wou een iconische zegefoto onder de Eiffeltoren en loste die wens ook zelf in. "Gelukkig had Oumi mijn andere gouden medaille meegenomen", grijnsde de dubbele olympische kampioen, die ook nog even terugblikte op zijn lekke band in de slotfase. "De situatie was voor mij niet echt duidelijk."
Met zijn twee gouden medailles wandelde Remco Evenepoel doodgelukkig richting zijn eerste interview als dubbele olympisch kampioen.
Zo'n kwartiertje eerder had hij even de tranen de vrije loop gelaten tijdens de podiumceremonie.
"Het werd me even te veel", lachte Evenepoel, die door vrouw Oumi zijn andere gouden medaille om de nek gehangen kreeg.
"Gelukkig heeft zij eraan gedacht om die nog mee te nemen naar Parijs. Anders kon ik die mooie foto's met beide plakken niet maken. Het was haar idee. Prachtig!"
Voor Evenepoel ontvouwde zich in Parijs het perfecte wedstrijdscenario. Al zorgde hij daar zelf mee voor door vroeg in het offensief te trekken.
"De koers moest hard gemaakt worden", blikte Evenepoel terug. "Daarom vroeg ik aan Tiesj om te versnellen. Misschien was het een beetje overmoedig in het begin, maar achteraf gezien moet ik mij niks beklagen van vandaag."
"Die aanval van Van der Poel? Eigenlijk heb ik het niet gezien. Ik was nog even aan het sukkelen met mijn voorrem en ik moest nog een extra bidon hebben. Ach, ik panikeerde nog niet echt. Ik zag dat ze niet heel ver weg reden en toen Pedersen de jump maakte, heb ik geprofiteerd door vol aan te gaan. Daar gooide ik mijn eerste serieuze troef op tafel."
Momenteel ga ik gewoon even genieten van mijn derde plaats in de Tour en deze twee gouden medailles.
Op Montmartre maakte Evenepoel later definitief het verschil.
"De helling deed me denken aan die in Wollongong (waar Evenepoel wereldkampioen werd, red.). Iets minder steil, maar wel langer. Ik zag meteen dat ik een serieus gat had en er was niet meteen reactie in de groep achter mij. Gelukkig zaten Wout en Jasper daar niet - zo ontstond meteen een ideale situatie."
Even paniek
Een lekke band in het slot deed heel België - en Evenepoel zelf - wel nog even panikeren.
"Ik pakte een kassei en stond meteen plat", aldus de olympisch kampioen over het moment. "Gelukkig zat de auto achter mij. Op dat moment werd ik wel een beetje nerveus. Zeker omdat er borden kwamen dat ik máár 25 seconden voorsprong had. De situatie was mij niet echt duidelijk."
"Maar boven vertelden ze mij dat ik een minuut had. En ook beneden kwam de bevestiging dat er niks gebeurd was en dat ik er gewoon van moest genieten. Maar ik kon niet zeker genoeg zijn."
En wat nu voor Evenepoel, nu er een zoveelste doel van zijn bucket list gevinkt is?
"We zien wel. (lacht) Niet slapen waarschijnlijk. Momenteel ga ik gewoon even genieten van mijn derde plaats in de Tour en deze twee gouden medailles. Mijn seizoen is sowieso geslaagd."
