"Ik dacht eigenlijk dat ik echt slecht onderweg was": dolgelukkige Remco Evenepoel kan eigen triomf amper geloven

En of Remco Evenepoel er staat op de grote momenten.

Net wanneer iedereen dacht dat onze landgenoot niet meer kon verrassen, verbaasde hij tijdens de olympische tijdrit nog eens met een heuse onemanshow.

Van begin tot einde domineerde Evenepoel - om uiteindelijk met 15 seconden voorsprong op Ganna (2e) en 25 seconden op landgenoot Van Aert (3e) te triomferen in de straten van Parijs.

"Pfffffffff, ik heb hier weinig woorden voor", zucht Evenepoel - die het zelf niet lijkt te geloven - na zijn overwinning. "Dit is zo uniek en speciaal, zeker omdat het zo kort na de Tour is."

Aan elk tussenpunt kwam hij als eerste door, maar: "Vanaf de start had ik eigenlijk het gevoel dat ik niet goed onderweg was. Geloof het of niet, maar ..."

*De kersverse olympische kampioen denkt even na en kijkt in de verte*

"Ach, ik mag nu niet beginnen te klagen, hé. Ik ben olympisch kampioen", glundert hij. "Ik heb nu alle kampioenschappen kunnen afvinken. Dit is eigenlijk het einde van een rijtje."

"Dit is een hele mooie kers op een zeer grote tijdrittaart."

Evenepoel veegde zo met veel bravoure alle twijfels van tafel. Was hij al gerecupereerd van een slopende Tour? Kon hij het wel opnemen tegen mannen die zich wél specifiek hadden kunnen voorbereiden?

"Ook voor mij was het heel moeilijk om in te kunnen schatten wat ik hier zou kunnen doen", is hij eerlijk.

"Pas gisterenochtend voelde ik me voor het eerst weer top. Op training lukte het weer en ook vanochtend voelde ik me goed. Zo groeide het geloof plots weer dat ik dit kon winnen."

"En kijk, met de Tour zijn we niet naar Parijs kunnen gaan, maar Parijs is nu naar mij gekomen", vertelde hij met een grote glimlach.

Daar bleef het ook niet bij - ook de koning kwam al snel naar Evenepoel na zijn finish.

"Hij vertelde mij dat hij en de koningin superfier waren. Het blijft toch altijd een enorme eer. Echt prachtig."

Terwijl tegenstanders als Ganna en Tarling af en toe zwalpend door de regenachtige en spekgladde Parijse wegen reden, stond de blik van onze landgenoot tijdens de olympische tijdrit steeds op oneindig. Gefixeerd op zijn gouden droom.

"Waar ik het dan gewonnen heb? Ik denk in de laatste vier kilometer, maar ik heb eigenlijk geen idee. Ik heb ook niet te veel risico's genomen in de bochten. We hadden bij de vrouwen gezien dat het heel glad lag. In het park had je bijvoorbeeld een heel mottig stuk."

"En op vijf kilometer van het einde kreeg ik dan ook de richtlijn om niet te zot meer te doen."

Dat was ook niet meer nodig, want nog voor hij over de streep was, kon Evenepoel al juichen. "Ja, in de laatste rechte lijn heb ik nog wat kunnen genieten. Ze vertelden me toen ook dat ik definitief gewonnen had."

En zo maakte Evenepoel het Belgische feestje - na het brons van Van Aert - helemaal compleet. 72 jaar na datum blonken er zo nog eens twee Belgen samen op het podium van een olympische koers.

Een beeld voor de geschiedenisboeken. "Het was heel mooi dat ik met hem op het podium mocht", klonk het.

En volgend weekend krijgen de twee in de wegrit nóg een kans om eremetaal te scoren. Dat de druk nu al van de ketel is, lijkt alvast een groot voordeel te zijn.

"Inderdaad, de druk is wat weg. Al is die er eigenlijk nooit geweest. Alles wat na mijn podiumplaats in de Tour zou komen, is extra", vertelt Evenepoel.

"Dit geeft voor Wout (van Aert, red.) en mij alleen maar meer motivatie. En dat zal ook zo zijn bij de twee renners die er nog bij moeten komen. Onze Spelen kunnen al bijna niet meer kapot, maar we gaan er nog een lap op geven."

Evenepoel gaat zelfs nog wat verder: "Dit is een oproep aan alle Belgen om er in alle disciplines vol voor te gaan. We gaan allemaal het maximale geven", ontstak hij de vlam.