Met dank aan het Dream Team uit 1992: het basketbaltoernooi in Parijs wordt een grand cru om van te smullen

"Ik weet helemaal niks over Angola, behalve dat Angola in de problemen zit."

Met een intussen legendarische oneliner schetste Charles Barkley in Barcelona 1992 de machtsverhoudingen op de Olympische Spelen, voor de basketbalwedstrijd tussen de VS en Angola.

Voor het eerst was Team USA met al zijn NBA-sterren afgezakt naar de Spelen. De ploeg met onder meer Michael Jordan, Magic Johnson en Larry Bird werd toepasselijk Dream Team gedoopt: de verzameling individueel talent waarmee de Amerikanen toen aantraden, is nog steeds ongeëvenaard.

Barkley's woorden waren wellicht weinig respectvol, doch niet gelogen. In hun openingsmatch trakteerden de Amerikanen het bescheiden Angola op een ongezien pak rammel: 116-48.

Het was de opmaat voor een verbluffend basketbaltoernooi, waarin elk land niet meer bleek dan een speelbal voor het Dream Team. Jordan en co. stoomden ongenaakbaar naar olympisch goud en wonnen al hun matchen met een gemiddeld verschil van liefst 44 punten.

Het Dream Team katapulteerde de populariteit van de NBA en het basketbal in het algemeen naar ongekende hoogten en heeft er zo mee voor gezorgd dat de concurrentie voor het Team USA van vandaag sterker is dan ooit tevoren.

Ruim 30 jaar na Barcelona 1992 zijn de Amerikanen dit jaar opnieuw met een sterrenensemble afgezakt naar de Spelen. De kleppers van vandaag heten onder anderen LeBron James, Stephen Curry en Kevin Durant.

Het huidige Team USA is het allerbeste van wat de Amerikanen op dit moment te bieden hebben, maar de tijd van de monsterzeges is al even voorbij.

De VS en de NBA zijn wel nog steeds de bakermat van het basketbal, maar de sport is anno 2024 internationaler dan ooit. Een tekenend voorbeeld: in 1992 was nog geen enkele buitenlander ooit MVP geworden in de NBA.

Nu is het al van 2018 en James Harden geleden dat er nog eens een Amerikaan die trofee won.

De internationalisering van het basketbal heeft geleid tot een nivellering op het internationale toneel. Met uitzondering van 2004, toen Team USA vrede moest nemen met brons, zijn de Amerikanen sinds 1992 wel nog telkens olympisch kampioen geworden.

Op het wereldkampioenschap is het een ander verhaal. Het volstaat om naar de laatste twee WK's te kijken om te zien wat er gebeurt wanneer de Amerikanen niet met hun allerbeste team komen. In 2019 en 2023 slaagde Team USA er zelfs niet eens in om een medaille te pakken.

De tegenstand is duidelijk veel sterker geworden. In Barcelona 1992 waren er - afgezien van de sterren van het Dream Team - in totaal slechts 8 NBA-spelers actief op de Olympische Spelen. In Parijs zijn er dat, zonder het dozijn Amerikanen, al meer dan 40. Canada (10 op 12) en Australië (9 op 12) bestaan zelfs bijna uitsluitend uit NBA-spelers.

Het is voor basketbalfans dan ook niet langer alleen maar uitkijken naar Team USA.  De beste center in de huidige NBA is een Serviër, de beste forward een Griek en de beste guard een Sloveen.

Die laatste, Luka Doncic, is er helaas niet bij in Parijs. Met zijn Slovenië strandde hij begin deze maand in de kwalificaties voor de Spelen. Maar Servië kan wel een beroep doen op Nikola Jokic, drievoudig MVP in de NBA. En de Grieken rekenen dan weer op hun tweevoudige MVP, Giannis Antetokounmpo.

Tel daarbij nog de andere sterren van de nieuwe generatie, zoals de Canadees Shai-Gilgeous Alexander en het Franse wonderkind Victor Wembanyama en je krijgt een basketbaltoernooi om duimen en vingers bij af te likken.

De grootste uitdager van Team USA is misschien wel Duitsland, dat barst van het vertrouwen sinds het behalen van de wereldtitel vorig jaar. In een oefenwedstrijd in de aanloop naar de Spelen slaagden de collectief sterke Duitsers, die kunnen rekenen op 4 NBA-spelers, er nét niet in om Amerika te verslaan.

Duitsland zit op de Spelen in een poule met Frankrijk. Het duel met het gastland staat gepland op 2 augustus.

Groep A is de zogenoemde groep des doods en telt met Australië, Canada, Griekenland en Spanje 4 landen die van het podium mogen dromen. In groep C is het dan weer reikhalzend uitkijken naar de match tussen Team USA en het Servië van Nikola Jokic, op 28 juli.