Zondag zetten Nina Derwael en Maellyse Brassart hun beste beentje voor in de kwalificaties van de turncompetitie. Derwael schitterde in Tokio met goud aan de brug, maar 3 jaar later ziet ze zichzelf als underdog. En toch. Het geluk spat van de titelverdedigster: "Ik krijg een kans die niemand voor mogelijk achtte."
"Enorm blij, dankbaar en opgelucht." Met die 3 gevoelens drukt een glimlachende en ontspannen Nina Derwael uit hoe ze sinds zondag in Parijs rondloopt.
"Ik zie me nog zitten enkele maanden geleden", vertelde ze vandaag op een persmoment. "Iedereen zei dat ik niet zou kunnen terugkeren na mijn schouderoperatie, zeker niet als gymnaste en als brugspecialiste."
"Iedereen achtte het onmogelijk om ooit weer op niveau te geraken, laat staan om hier in Parijs te kunnen deelnemen. Ik ben blij dat de mensen die het onmogelijke hebben waargemaakt, hier aan mijn zijde staan."
Het ticket van Derwael hing aan een zijden draadje. Daardoor geniet ze nog meer van haar derde Spelen. "Het is een extra kans die ik gekregen heb, eentje die niemand voor mogelijk achtte."
"Toen ik hier arriveerde, had ik niet het gevoel dat we 3 jaar na Tokio zijn. Als ik over die Spelen praat, zeg ik ook vaak "vorig jaar". Maar er is zoveel gebeurd in zo'n korte tijd. Het is snel gegaan."
Ik kan pijnvrij trainen. Dat is een hele verbetering. En de oefeningen gaan vlot. Ik mag niet klagen. Ik ben hier echt wel met vertrouwen.
Derwael komt zondagavond vanaf 21.10 uur in actie in de kwalificaties. Voelt ze zich fysiek klaar? "Ik denk dat ik me de afgelopen 10 jaar, zo durf ik het te zeggen, niet meer zo fit gevoeld heb als nu", klinkt het bijzonder bemoedigend.
"Ik kan pijnvrij trainen. Dat is een hele verbetering. En de oefeningen gaan vlot. Ik mag niet klagen. Ik ben hier echt wel met vertrouwen."
"De afgelopen 2 weken merkte ik dat elke training beter en beter ging. Ik vond me klaar om naar hier te vertrekken."
Durft Derwael dat gevoel dan te koppelen aan verwachtingen? "Het is niet het moment om er een plaats op te kleven."
"Je mag altijd optimistisch zijn en met de moeilijkheid van mijn oefening ligt de finale zeker binnen mijn mogelijkheden."
"Ik ben hier nu meer als underdog. In Tokio was het mijn goud om te verliezen. Toen zou je niet veel rijker geworden zijn van mijn medaille. Maar deze accreditatie rond mijn nek, is net zo veel waard als een medaille in Tokio."
Brassart mikt op allroundfinale
In Parijs is geen Belgisch turnteam aanwezig, maar met Maellyse Brassart is er nog een tweede troef naar de Franse hoofdstad afgereisd. Voor Brassart worden het haar tweede Spelen.
"Mijn weg naar Parijs was heel moeilijk, maar ik ben blij dat ik hier ben. Ik heb nog een beetje last gehad van mijn kuitblessure afgelopen week, maar alles is onder controle."
"De allroundfinale is mijn doel. Daarvoor ben ik naar hier gekomen. Ik heb dat niet gehaald in Tokio, hopelijk hier wel."
Covidspook is terug
De buitenwereld hoopt alvast dat covid de Belgische plannen niet dwarsboomt. "In Tokio werd je elke ochtend met je neus op de feiten gedrukt met een covidtest", lacht Derwael.
"Ik denk dat iedereen hier nu vrij rustig is. We nemen de maatregelen die we kunnen opleggen."
"Maar tijdens de vliegreis naar een kampioenschap draag ik bijvoorbeeld nog altijd een mondmasker. Dat is meer en meer ingeburgerd bij atleten voor een belangrijk kampioenschap. Dat zal niet meer weggaan."
