Vorig jaar een heroïsche trap van Alderweireld, dit jaar een discutabele VAR-fase. De seizoensontknoping van de Jupiler Pro League zal opnieuw lang blijven nazinderen, alleen niet om de juiste redenen. "In België kunnen we een titel niet normaal beslissen", fileert Peter Vandenbempt de bizarre slotspeeldag en de onverwachte kampioen van de Jupiler Pro League.
Ik val meteen met de deur in huis: was het nu buitenspel- in Club Brugge-Cercle of niet? Op basis van wat wij hebben kunnen zien, was de beslissing uiteindelijk wel juist. Lopes Da Silva neemt wel degelijk deel aan het spel en staat ook buitenspel.
Alleen: velen twijfelen nu of de lijn wel op het juiste moment getrokken is. Maar dat is de beslissing van de VAR en daarop moeten wij ons nu eenmaal baseren. Daarom lijkt de beslissing in deze wel juist.
Maar de manier waarop de VAR en scheidsrechter Lardot dit hebben aangepakt, heeft voor onnodige wrevel en onduidelijkheid gezorgd. Dat was jammerlijk en heeft voor veel ergernis gezorgd bij de mensen die de communicatie van de scheidsrechter op het veld hebben gevolgd.
Voor de ogen van 26.000 mensen moest hij plots een beslissing nemen die de VAR ook perfect zelf had kunnen nemen. Het was nu eenmaal buitenspel, de betrokken speler nam actief deel aan het spel en er was geen tweede fase.
Het was wel wat in Jan Breydel ... De bewuste fase leek uren te duren voor iedereen die betrokken was.
En wat wellicht nog heeft bijgedragen aan de ergernis - zeker bij de mensen van Union - is het feit dat Lardot het scherm op een gegeven moment de rug toekeerde en even stond te twijfelen als een Romeinse keizer: moet ik nu naar links of rechts wijzen? En hij dan zo beslist over wie er kampioen zou worden.
Nogmaals: alle begrip daarvoor - want menselijk is dat een ferme verantwoordelijkheid -, maar het had niet gehoeven. Want het was wel wat in Jan Breydel ... Minutenlange ondraaglijke spanning bij de fans van Club Brugge.
En ook in het Dudenpark was de verwarring groot. Ik kan me voorstellen dat die fase uren heeft geduurd voor iedereen die betrokken was.
Conclusie: wij kunnen hier in België een titelstrijd niet normaal beslechten.
Is Club de verdiende kampioen?
En dan luidt de vraag opnieuw: is Club Brugge een verdiende kampioen? Wat mij betreft wel. Ik geloof niet dat onverdiende kampioenen bestaan. Je hebt er mooie of minder mooie, overtuigende of minder overtuigende.
Als je mij vraagt welke ploeg er over een volledig seizoen de beste was en ons het meest gegeven heeft, was dat natuurlijk Union. Club Brugge - dat acht en een half punt cadeau heeft gekregen - heeft geprofiteerd van het systeem. En ik wil gerust nog eens herhalen wat ik al vanaf het begin van de play-offs vertel: die halvering van de punten is helemaal fout.
Maar goed, nu lijkt het opnieuw meer dan ooit actueel omdat het een kleinere club zoals Union is die het slachtoffer is geworden. Terwijl de grotere clubs zoals Club en Anderlecht daar altijd tegen hebben gepleit, maar nu wel hebben kunnen profiteren.
Op de Algemene Vergadering van volgende week zou ik zeggen: weg ermee.
Union heeft zichzelf vreselijk in de voet geschoten.
Toch is het maar een deel van de verklaring waarom Club Brugge kampioen is geworden. Union heeft zichzelf nu eenmaal vreselijk in de voet geschoten met die 0 op 12. Zelfs 1 op 12 was genoeg geweest voor de titel.
Club heeft op zijn beurt veel dingen juist gedaan. Op het juiste moment hebben ze Deila bijvoorbeeld ingeruild voor Hayen. En blauw-zwart heeft ook een ijzersterke eindronde gespeeld. Met het nodige geluk, maar ook gewoon met beter voetbal, veel enthousiasme, een goede structuur, solidariteit, heel wat sterke individuele prestaties en natuurlijk het sterke coachingswerk en management van Hayen.
In het voetbal en topsport draait het nu eenmaal om presteren op het juiste moment, zeker in ons Belgische competitieformat. En dat heeft Club - tegen alle verwachtingen in - ook gedaan.
Gemiste kans voor Union
Of Union dan teleurgesteld moet zijn? Ja en neen.
Neen, want voor het derde jaar op een rij heeft de club tot helemaal op het einde meegestreden voor de titel. Na drie jaar in de eerste klasse is het al twee keer tweede geworden, heeft het nu ook de beker binnen en ook dit jaar presteerden de Brusselaars weer uitstekend in Europa.
Ze waren weer een enorme verrijking voor ons voetbal en mogen opnieuw zeer trots zijn op hun seizoen. Zo moet Union zijn bekeroverwinning - waar het onder meer Club en Anderlecht versloeg - koesteren als een beloning voor het uitstekende werk van de volledige club.
Maar natuurlijk moet je teleurgesteld zijn. Ze hadden alles in eigen handen, maar plots - zonder aanwijsbare aanleiding - raakten ze zichzelf bij het begin van de play-offs helemaal kwijt. Collectief en individueel op het veld, maar ook ver erbuiten met enkele onbegrijpelijke verklaringen en onzin als: "Ze willen niet dat Union kampioen wordt."
Sorry, maar dan heb je de stress van de eerste weken gewoon slecht gemanaged. Want wanneer Union weer zichzelf werd, had het zeker nog gekund. Dat is gisteren nogmaals gebleken. Kortom, dat is toch iets om over na te denken en mee aan de slag te gaan voor de club.
Wat nu voor Anderlecht?
En ook aan de andere kant van Brussel - in Anderlecht - heerst er teleurstelling. De doelstellingen voor het seizoen heeft paars-wit nochtans gehaald, maar die laatste twee wedstrijden zorgen toch voor een valse noot.
En dat is toch een kwalijke gewoonte aan het worden bij Anderlecht. Ook vorig jaar speelde het twee absolute non-matchen op het einde. En dat terwijl het op de drempel stond van een Europese halve finale en uiteindelijk toch nog een plek in de play-offs had kunnen verzilveren.
Komt daar nog bij: nog een jaar eerder - toen nog onder Vincent Kompany - verspeelde het ook al de beker na een zeer slechte finale.
Er zal weinig marge zijn in het begin van volgend seizoen voor Riemer.
Maar goed, in de wederopbouw van de club en de ploeg is dit seizoen zeker een stap voorwaarts. Op alle vlakken staat Anderlecht er beter voor dan de voorbije jaren. Maar een titel of zelfs een tweede plaats had - ondanks minder goed voetbal - toch een enorme extra boost gegeven.
Dus als ze die extra stap voorwaarts nu nog willen zetten, moet de club toch op zoek naar nieuwe spelers. Pionnen die paars-wit aanvallender, attractiever en dominanter moeten laten voetballen. Dat heeft Fredberg ook zelf al aangegeven.
Maar het blijft toch vervelend dat hun trainer Brian Riemer in een heel korte periode weer heel wat krediet verspeeld heeft. En hij had er al niet te veel... Bij heel wat supporters en waarnemers leeft dus de terechte vraag: is hij wel de man die dit Anderlecht de noodzakelijke stap voorwaarts kan laten zetten?
Er zal alvast weinig marge zijn in het begin van volgend seizoen voor Riemer, die - dat moet ook gezegd - deze play-offs niet geholpen is door het geluk.
