Sterrenspotters voelen zich sinds dit seizoen bekocht in Parijs. PSG heeft na een mislukt experiment met Messi, Neymar en Mbappé het roer omgegooid. Einde focus op het commerciële, start van het sportieve langetermijndenken. "Al moeten de sterren van morgen binnenkort wel de Champions League winnen om dat imago te redden", zegt Ligue 1-kenner Sirik Geffray over de evolutie in de Franse hoofdstad.
Ibrahimovic, Cavani, Di Maria, Mbappé, Neymar en zelfs Messi.
Aan sterren het afgelopen decennium geen gebrek in de Franse hoofdstad. Miljoenen (olie)centen gingen over de toonbank voor de allergrootste namen. Allemaal om dat ene hoofddoel af te vinken: de Champions League winnen.
Wat bleek? Op en met papier kon voorzitter Nasser Al-Khelaïfi tot dusver de beker met de grote oren niet naar Parijs halen. En door de gebluste liefde tussen Kylian Mbappé - die al met één been in Madrid staat - en de club, moest PSG het roer omgooien.
"Nu is de enige grote ster nog trainer Luis Enrique", schetst Sirik Geffray de metamorfose van Paris Saint-Germain.
De hand van Luis Enrique
Het eindeloze gesjok van Messi, Neymar en Mbappé behoren voorgoed tot het verleden.
Luis Enrique heeft voor een mentale reset gezorgd in de selectie van PSG. De Spaanse keuzeheer is baas en hij zet duidelijke lijnen uit met een strakke hand: iedereen moet werken in zijn rotatiesysteem.
"Zelfs de Franse supervedette moet zich schikken aan tijdelijke bijrollen", vertelt Geffray. "Dat is misschien de grootste wijziging van allemaal: Enrique heeft écht vat op de kleedkamer."
Geen evidentie in Parijs. Denk maar aan voorgangers Pochettino of Tuchel, die onderuit gingen door de interne druk.
Het team is minder kwetsbaar in het hoofd, omdat Enrique met veel passie én vertrouwen spreekt in de kleedkamer.
"Collectief heeft dat de ploeg sterker gemaakt", verzekert de commentator van het Franse voetbal.
"Ook is het team minder kwetsbaar in het hoofd. Een gevolg van een man die met veel passie én vertrouwen in zijn kern spreekt in de kleedkamer. De spelers zijn dan ook lovend over hem, al zit het feit dat hij geregeld twee dagen vrij geeft daar voor iets tussen."
Bovenal heerst er duidelijkheid in het Parc des Princes: wie wil afzien voor het truitje en het plan van de coach volgt, krijgt zijn kansen. Ongeacht naam, leeftijd of verdiensten.
Toch is de Spanjaard niet de enige die pluimen op zijn hoed mag steken.
Luis Campos heeft de transferpolitiek sinds zijn komst in 2022 gewijzigd. De Portugese adviseur pikte groeibriljanten uit Frankrijk, Portugal en Duitsland zorgvuldig uit.
"Dat allemaal voor het project op lange termijn, want Enrique zou de tijd krijgen om te bouwen. Al heeft hij ook geluk gehad met de resultaten in de groepsfase, die PSG nipt overleefde."
Sterren van morgen
Maar wat als Kylian Mbappé deze zomer - dit keer gemeend - de deur achter zich dichttrekt in Parijs? Dan lanceert de club zelf maar de sterren van morgen, luidt de nieuwe filosofie.
Een daarvan is jeugdproduct en rasechte Parijzenaar Warren Zaïre-Emery (18). Hij verlengde zijn contract al tot 2029. "Maar vergis je niet, dan is hij nog steeds maar 23 jaar", zegt Geffray.
"Ik herinner me de eerste keer dat ik hem zag, toen hij het EK U17 won met Frankrijk. Hij stak er met kop en schouders bovenuit en draaide van iedereen weg alsof ze er niet stonden. Dat gedurfde, jeugdige voetbal is hij blijven spelen."
PSG maakt gretig gebruik van de middenvelder zijn achtergrond in de marketing. Net daarom wordt hij nu al genoemd als toekomstige kapitein.
Soms doet Barcola me denken aan een jonge Thierry Henry.
En dan is er nog die andere seizoensrevelatie die het volste vertrouwen krijgt van de trainer.
Bradley Barcola stond niet zo lang geleden klaar met zijn koffers om in de anonimiteit te belanden in Zwitserland. Maar Lyon gaf hem dan toch de kans om te ontploffen, waarna de concurrent uit de hoofdstad niet twijfelde.
"Toen PSG 50 miljoen over de toonbank gooide, bleef iedereen toch denken: dat is veel voor een invaller", vertelt Geffray. "Maar Enrique gaf hem veel kansen, wat enorm zijn vruchten heeft afgeworpen tegen Barcelona."
"Soms doet hij me denken aan een jonge Thierry Henry bij Monaco en bij Frankrijk op het WK van 1998. Rank, elastisch en pijlsnel", besluit de kenner. "Dat leidt tot heerlijk, zorgeloos voetbal."
Argumenten genoeg om het duo extra in de gaten te houden in Dortmund vanavond, toch?
