De verrijzenis van Union en een vleugje toverdrank bij Club, met Hayen als Panoramix: "Een extreme make-over"

De opluchting in Union zal heel groot zijn, ja. Want de voorbije dagen en weken werd zowat alles bij de Brusselaars in vraag gesteld. De spelers, de keeper, de trainer, de fysieke conditie, de tactiek, de zo geroemde teamspirit. 

Er hing veel negativiteit binnen en rond de ploeg. Maar ik ga ervan uit dat er gisteren een punt is gezet achter deze periode.

De 1e helft van Antwerp-Union was niet goed, van beide ploegen niet. Veel strijd, duels en tackles, maar geen kwaliteit aan de bal en geen kansen, dus spektakelwaarde lauw.

Al vond ik Union wel met de juiste focus en de juiste gedrevenheid van start gaan. Maar na de rust viel de goal toch voor Union. Niet toevallig een standaardsituatie, met opnieuw een mooie vrije trap van Puertas en dat bleek dan de vonk die Union nodig had. 

Gisteravond heeft Union zijn momenten wel gepakt. Want de voorbije 4 matchen in deze play-offs had Union ook wel kansen, maar toen liep er altijd wel iets mis. Ook in de eigen verdediging.

Nu maakte Amoura meteen de 0-2 en was de wedstrijd gespeeld. Puertas en Amoura, dat zijn net twee spelers die het verschil maakten in de sterke competitie van Union.

Daarin maakte het toch indruk met zijn voetbal, zijn teamspirit, een sterk collectief. Dat was de voorbije weken wat minder. En het verschil met leider Anderlecht is nu slechts 3 punten.

Antwerp moet zich misschien stilaan focussen op de bekerfinale, op 9 mei, ook tegen Union. Vorige week pakten ze op Cercle dan wel hun eerste overwinning. De coach vond het toen een goeie prestatie. Maar wat Antwerp brengt dit seizoen en zeker de laatste maanden, is gewoon niet goed genoeg.

Ik mis een beetje een plan of een plan B. Antwerp brengt altijd wat ze al bijna 2 seizoenen brengen. Ze lijken bovendien niet fris te zitten. En waar ze vorig seizoen de power hadden om een negatieve situatie nog om te draaien, die power en grinta hebben ze nu niet.

Kijk ook naar de cijfers van Vincent Janssen, vorig jaar de topschutter, de man die Antwerp ook vaak over de streep trok met zijn goals en werkkracht.  Nu 1 goal in de laatste 16 wedstrijden, bekermatchen mee gerekend.

Ook al omdat hij vaak in het middenveld moest spelen. Ik heb het nooit een goeie zet gevonden. Hij lijkt nu ook fysiek helemaal op. Eén doelpunt in 5 wedstrijden van deze play-offs.

Vorig seizoen teerde Antwerp op zijn ijzersterke defensie, doelman inclusief. En was 1 doelpunt per wedstrijd soms genoeg om te winnen. Nu moet Alderweireld 20 minuten voor tijd al in de loopgraven gaan vechten voorin.

Gisteren: één schot tussen de palen. Van Bommel zag er een beetje radeloos, een beetje moedeloos uit.

Het lijkt me ook moeilijk om dat richting de bekerfinale allemaal om te keren voor die ene wedstrijd. Je moet in de aanloop naar de bekerfinale toch wat vertrouwen opdoen. In je team, in je manier van spelen. En dat is nu bij Antwerp niet het geval.

Ik denk en vrees dat de citroen helemaal is leeg geknepen. Toby Alderweireld gaf het gisteravond na de match ook aan: "Focussen op bekerfinale."

De enige houvast die Antwerp heeft: in zo’n match van alles of niets zoals de bekerfinale is, kan het plots wel, met een lucky goal bijvoorbeeld.

Voor Racing Genk was het woensdag de eerste nederlaag. Het had toch veel lovende kritieken gekregen voor zijn spel, met het nieuwe systeem van Wouter Vrancken, dat de ploeg een nieuw elan gegeven had.

Maar tegen Club Brugge werden ze overpowerd. Weggespeeld ook door een beresterk Club, bij wie het even niet uitmaakt wie in de basis start. Nicky Hayen heeft plots een spelersweelde. Zelfs zonder Mignolet en Skov Olsen. Interessant met het drukke programma dat er nog aankomt.

Hayen heeft de hele groep meegekregen in zijn verhaal. Brugge was tegen Genk alles wat het de voorbije 2 seizoenen niet was, met een lichte overdrijving.

Er staat weer iets, inclusief een man met een plan aan de zijkant. Nicky Hayen heeft Club weer aan het voetballen gekregen. Woensdag met een sterke defensie als basis, een ongelooflijk sterke Hans Vanaken, veel beweging rond hem, zoals hij het graag heeft.

Hayen vindt altijd de zwakte bij de tegenstander en de ploeg voert zijn plan ook uit, want dat is natuurlijk de grootste vereiste om succesvol te zijn.

Maar goed, ik was – zelfs als altijd strenge en kritische commentator - flink onder de indruk. Anderzijds weet je ook: in de play-offs in België kan het zondag weer een ander verhaal zijn. Want misschien verliest Club in Genk en dan is de titel weer veraf.

Ik had wel niet gedacht dat ik dit seizoen nog zou uitspreken dat Club Brugge een titelkandidaat is, maar de cijfers zijn wat ze zijn: de enige ploeg die nog niet heeft verloren. 13 op 15, plus 2 overwinningen in Europa. Dat zijn 6 overwinningen op een rij. Meer heb je niet nodig als team om met veel vertrouwen de eindspurt in te zetten.

Club Brugge is op het juiste moment verrezen met de toverdrank van Panoramix, hier gespeeld door Nicky Hayen.

Als je ziet hoe Igor Thiago zijn eerste doelpunt sinds eind januari viert met zijn trainer, meteen na de goal en ook nog na de wedstrijd, dan voel en zie je dat hij de juiste klik heeft met zijn spelers.

Hoe hij Onyedika heeft gereanimeerd tot opnieuw een speler die een hoger niveau, een andere competitie aan kan. Hoe Skoras loopt te voetballen. Dan vraag je je ook af hoe Ronny Deila, de vorige trainer, naar deze ploeg zit te kijken. Het is gewoon een extreme make-over.