Toptalent Julien Duranville vond het geloof in jaar vol blessureleed: “Ik wijd mijn leven nu aan Jezus”
Hoe is het met Julien Duranville? Wel, voor het eerst kregen we de kans om het hem zélf te vragen. Na een moeilijk debuutjaar vol blessures bij Borussia Dortmund lijkt het 17-jarige toptalent klaar om weer te knallen. Met steun van bovenaf.
Zullen we beginnen met een complimentje voor onze voetbalbond?
Tijdens de gesmaakte Family Day rond de Rode Duivels was gisteren ook het persmoment rond de Belgische beloften toch een kleine verademing.
Tegenwoordig verlopen media-activiteiten in de voetbalwereld bijna steeds in een strak keurslijf, maar dit keer ging het er opvallend casual aan toe in de lobby van het nieuwe bondsgebouw te Tubeke.
Nochtans waren de beschikbare gesprekspartners niet de minste: Malick Fofana (Lyon), Noah Mbamba (Leverkusen) en Julien Duranville (Dortmund) - drie toptalenten van hoog aangeschreven buitenlandse clubs.
Dat het niet enkel over de Belgische U21 móést gaan, maakte het interviewmoment alleen maar interessanter.
Het zal u wellicht niet verbazen dat bijna alle aanwezige journalisten ervoor kozen om aan te schuiven bij debutant Duranville.
Nooit eerder sprak de aanvaller met de (Belgische) pers en bovendien is zijn situatie bij Dortmund uiterst boeiend.
Geen spijt van transfer
Maar toch eerst een vraagje over de Belgische beloften, die vanavond Malta ontvangen in hun zesde groepsmatch.
De 17-jarige Duranville is een opvallende debutant in de selectie. Vooral omdat hij dit seizoen amper 3 minuten maakte bij zijn club.
"Ik was een beetje verrast, maar vooral heel gelukkig", vertelt Duranville.
"Normaal moet ik fysiek klaar zijn. Ik ben al een paar maanden terug fit en heb dus flink wat trainingen in de benen. Daarnaast speelde ik ook matchen met de U19 van Dortmund. Beetje bij beetje kom ik terug."
Sinds zijn overstap van Anderlecht naar de Duitse topclub heeft Duranville al het nodige blessureleed gekend. Hij vertrok uit België met een hamstringblessure en liep later (tweemaal) een letsel aan zijn dijbeen op. Volgens Dortmund lag een groeispurt aan de basis van de problemen.
"Toen ik arriveerde was ik 1,68m groot, nu 1,73m. Dat scheelt toch 5 centimeter", grijnst de aanvaller.
"Volgens de club heeft dat mijn revalidatie vertraagd. Het was zaak om een goed evenwicht te vinden om mijn lichaam niet uit balans te brengen. Het leidde ertoe dat ik nu veel beter voor mezelf zorg buiten de trainingen."
Het klinkt misschien een beetje arrogant, maar in het voetbal heb ik van niks schrik.
Bij criticasters klonk het voorbije jaar overigens wel eens dat Duranville veel te vroeg Anderlecht verliet om in het buitenland zijn kans te gaan. Maar daar is het toptalent het zelf niet mee eens.
"Dit is wat ik wilde. Voor mij kwam de stap absoluut niet te vroeg - en het is evenmin zo dat Anderlecht me naar buiten gepusht heeft. Kijk, de club voelde voor mij aan als een thuis en daar vertrekken deed pijn."
"Maar ik wist waar ik naartoe wilde, je moet vooruit gaan. Mentaal was ik klaar om de stap te zetten. En het klinkt misschien een beetje arrogant, maar in het voetbal heb ik van niks schrik."
Het beste bewijs was de manier waarop Duranville op de slotspeeldag van vorig seizoen debuteerde voor Dortmund. In een zenuwslopende titelmatch viel de Brusselaar complexloos in.
"De aankomst aan het stadion alleen al was fenomenaal", herinnert de flankaanvaller zich.
"Ik had nog nooit zoveel mensen bij elkaar gezien en het geluid dat ze maakten was oorverdovend. Door die ervaring kan ik nu nooit meer stress hebben wanneer ik op een veld sta."
"Die dag was ik écht gelukkig dat ik weer terug was, maar jammer genoeg was de afloop (Dortmund verloor de titel alsnog aan Bayern, red.) hartverscheurend. Sommige ploegmaats huilden in de kleedkamer. Nadien hebben we er eigenlijk niet veel meer over gesproken."
Geen spijt van transfer
Tijdens zijn eerste grote interview charmeert Duranville zelfs zonder spraakmakende quotes boven te halen.
Zo explosief hij is op het veld, zo kalm presenteert de gouden bliksem zich ernaast. Met een bijzonder volwassen babbel voor iemand die nog altijd maar 17 is.
Eveneens markant voor iemand van die leeftijd: Duranville is relatief afwezig op sociale media. Zijn laatste Instagram-post dateert al van bijna een jaar geleden. Hoe zit dat, wilde een collega weten.
"Ik blijf er liever van weg. Weet je, ik wijd nu al ongeveer een jaar mijn leven aan Jezus", verraste de Dortmund-parel.
"Sociale media zorgen voor afleiding en problemen. Ik wil ze eigenlijk enkel gebruiken om de wereld van Jezus onder de aandacht te brengen. Wat hebben mensen aan een foto van mij op training? (lacht) Daar haal je geen zingeving uit."
Ik heb mezelf ontdekt door mijn geloof en in het voetbal leerde ik mijn lichaam veel beter kennen.
Op de vraag wie zijn grote inspiratie is, antwoordt Duranville dan ook niet met een topvoetballer. Wel met Jezus Christus.
Al onderstreept onze landgenoot dat zijn gevonden geloof hem ook vooruithelpt in de sport.
"Vroeger haalde ik enkel vreugde uit het voetbal. Na een slechte training kon ik thuis iedereen beginnen te enerveren. Nu kan ik dat dankzij mijn geloof veel sneller van mij afzetten."
"Ik lees bijvoorbeeld ook de media niet - het zorgt alleen maar voor extra druk. Ik zal me wel bewijzen op het veld. En daarbuiten probeer ik een voorbeeld voor anderen te zijn."
Mocht u er nog aan twijfelen: de moeilijke start in Duitsland heeft Duranville niet uit zijn evenwicht gebracht. Integendeel.
"Het voorbije jaar was er voor mij eentje van groeien en leren. Ik heb mezelf ontdekt door mijn geloof en in het voetbal leerde ik mijn lichaam veel beter kennen. Straks hoop ik me weer te tonen op het veld."
Julien Duranville, 17 jaar. En net zoals het persmoment een verademing.
