Van wittebroodsweken is voorlopig niet echt sprake, maar Fabio Jakobsen laat zich niet opjagen. De Nederlander heeft nog niet kunnen oogsten in het shirt van DSM-Firmenich PostNL. Past de puzzel straks in elkaar op Nokereberg, uitgerekend de plaats waar het 6 jaar geleden allemaal begon bij de grote jongens?
Jasper Philipsen, Tim Merlier, Dylan Groenewegen, Caleb Ewan en tutti quanti: bijna elke topsprinter heeft de voorbije weken de nul al weggeveegd. Zelfs Mark Cavendish staat niet meer met lege handen.
Je zou Fabio Jakobsen bijna met de ogen dicht bij dat lijstje voegen, maar de 27-jarige Nederlander heeft zijn nieuwe werkgever DSM-Firmenich PostNL nog geen zegeruiker kunnen schenken.
Het is niet dat Jakobsen nog geen kansen heeft gekregen, maar zijn seizoensopener - de Muscat Classic - viel al in het water na een kleine valpartij.
Daarna volgden de Ronde van Oman en de UAE Tour, maar verder dan een 4e, 6e en 10e plek kwam Jakobsen niet in de woestijn.
Het liefst wil je dat het meteen goed gaat, maar zo werkt topsport niet. We rijden voor het eerst met elkaar en we moeten nog aan elkaar wennen.
Parijs-Nice bracht ook geen beterschap. Jakobsen kwam in de eerste sprintkansen niet in het stuk voor en stapte in etappe 5 af. Ziekjes, een diagnose die bij meerdere ploegmaats zou volgen.
"We zetten stappen", vertelde Jakobsen kort voor zijn opgave aan onze reporter in Frankrijk.
"Misschien zijn we nog niet dicht genoeg gekomen om voor de zege te gaan, maar met dat plan staan we wel elke dag aan de start."
"We rijden voor het eerst met elkaar. We moeten nog aan elkaar wennen. We moeten begrijpen wat we willen zonder dat we veel hoeven te praten in de finale. Want dat gaat gewoon meestal niet."
Jakobsen zegt het schijnbaar zalvend en niet slaand. Hij oogt niet onrustig. "Kijk: het liefst wil je dat het meteen goed gaat, maar zo werkt topsport niet."
(lees voort onder video)
Terug naar de hoogdagen onder Kittel
Het mag dan wel oude wijven regenen, de huidige droogte zijn we niet gewoon bij Jakobsen. En ook de witte, blauwe en oranje tinten in plaats van het klassieke blauwe tenue van (Soudal-)Quick Step is toch even wennen.
De beweegredenen voor zijn overstap zijn intussen voldoende uitgelegd: zijn hart lag (of ligt) dan wel bij de blauwbloezen van Patrick Lefevere, door het project rond Remco Evenepoel zouden de vleugels van Jakobsen geknipt worden.
Enter DSM-Firmenich PostNL, dat twee jaar geleden al een masterplan uittekende. Back to the roots, zo mag je gerust stellen.
Voorgangers als Giant-Alpecin en Sunweb waren aanvankelijk gebouwd op de brede torso van Marcel Kittel, maar met Tom Dumoulin als uithangbord focuste de ploeg zich gaandeweg meer op het rondewerk.
Een intermezzo met heel wat jong bloed uit de eigen kweekvijver heeft de jongste jaren (nog) niet de gewenste resultaten opgeleverd, waardoor het sprintersbloed weer door de aderen moet vloeien.
Die reconversie klinkt wellicht bekend in de oren van Jakobsen, die zich aangetrokken voelde tot de terugkeer naar het sprintverleden en als boegbeeld de ploeg een nieuwe smoel moest geven. En in se de cirkel moet rondmaken.
(lees voort onder foto)
Na de kennis volgt de praktijk
Op zijn 27e heeft Fabio Jakobsen intussen al wat watertjes doorzwommen. Bij DSM-Firmenich PostNL zijn ze ervan overtuigd dat er intern voldoende kennis aanwezig is, maar dat de praktische omzetting beter kan en moet.
Sportief directeur Rudi Kemna in Wieler Revue: "Qua kennis over sprinten lopen we voorop in het peloton, maar je moet eerst aan de finish komen voor je kan sprinten."
"De renners weten wat ze moeten doen in de finale, maar als je voor de finale al op je tenen loopt, dan raak je als trein eerder uit balans."
"De basis en de kennis hoe we een sprint moeten rijden is heel goed, maar met de ervaring die we nu in ons team hebben gebracht, verwachten we dat we minder op onze tenen lopen in de finale."
We misten de voorbije jaren iemand die wereldtop is als sprinter. Dat gaat niet alleen over de snelheid, ook over persoonlijkheid. Fabio is anders dan de jongens die we hadden.
Het is niet dat ze bij DSM pas afgelopen winter het sprintrecept hebben afgestoft. Roy Curvers was destijds een van de locomotieven van Marcel Kittel en heeft de voorbije jaren als coach Sam Welsford en Alberto Dainese gekneed.
Hun echte doorbraak bleef echter uit en de Australiër en de Italiaan zijn intussen verhuisd naar Bora-Hansgrohe en Tudor om de weg helemaal vrij te maken voor Jakobsen.
Curvers, nog in het Nederlandse wielertijdschrift: "We misten de voorbije jaren iemand die wereldtop is als sprinter. Dat gaat niet alleen over de snelheid, ook over persoonlijkheid."
"Fabio is anders dan de jongens die we hadden. Hij staat verder in zijn carrière, maar hij is ook direct. Hij is niet bang om zijn mening op tafel te gooien. Hij draagt het hele proces, hij legt zijn visie aan anderen uit."
Niet zoals met Dumoulin
Het is niet dat Jakobsen zelf zijn lijstje had ingediend, maar er werd wel naar de nagelnieuwe kopman geluisterd bij het uitstippelen van de transferpolitiek.
Met onder meer maatje Julius van den Berg, Bram Welten en Timo Roosen zit DSM-Firmenich PostNl weer in een opvallend Nederlands jasje.
Kemna: "We hebben Fabio om advies gevraagd, maar hij heeft geen dingen geëist. Fabio moet de ploeg niet runnen. In het verleden hebben we zo iemand gehad, maar het is niet goed als een renner de verantwoording voelt voor het runnen van de ploeg."
Dat laatste mag beschouwd worden als een verwijzing naar Dumoulin, met wie het succesvolle huwelijk op de klippen liep.
Met Jakobsen als lijm wil DSM zijn trein weer op de rails zetten, ook al zijn de wagonnen de voorbije weken al meermaals ontspoord.
"Ik hoop dat ze deze keer met een andere aanpak iets kunnen creëren wat de geschiedenis van het team weer kan aanzwengelen", klonk ex-boegbeeld Kittel al enthousiast bij Wielerflits.
En Jakobsen zelf kan vanmiddag zijn trein de juiste richting opsturen op Nokereberg.
Pro memorie: op 14 maart 2018, bijna dag op dag 6 jaar geleden, boekte hij er zijn eerste profzege.
De cirkel rondmaken, toch?
