Defensie ondersteunt topsporters, ambassadeurs: "We hoeven niet ongerust te zijn over het zwarte gat"
Op de marinebasis van Zeebrugge zijn de ambassadeurs van Defensie samengekomen voor een teambuilding. Topsporters zoals Alexander Doom en Marten Van Riel zijn de uithangborden. "Deze ervaring vormt je als mens en als atleet", klinkt het.
Topsporters in ons land kunnen een contract proberen te versieren bij Sport Vlaanderen of de Waalse tegenhanger Adeps, maar ook Defensie reikt de hand.
Sinds 2004 is een officieel statuut van kracht dat jaarlijks 30 mensen de kans biedt om hun sport professioneel te beoefenen.
"De selectie gebeurt op basis van top 12 op een WK of top 8 op een EK in een olympische discipline", legt Frederik Van Lierde uit.
De ex-triatleet had tijdens zijn actieve carrière zelf een topsportcontract bij Defensie en coördineert nu de topsporters voor het leger.
"Met je federatie dien je dan een kandidatuur in, een commissie beslist over wie ambassadeur wordt. De eerste voorwaarde is het afwerken van een militaire initiatiefase van 11 weken."
"Dan ben je dus militair en kun je jouw sport voltijds beoefenen. Na de carrière blijft meer dan de helft bij Defensie en kun je je hier heroriënteren."
"Binnen Defensie zijn er veel opties en onze ambassadeurs zijn er om andere sporters te inspireren. Het is een perfecte win-winsituatie."
Geen druk, wel rust en vrijheid
Tot het huidige kransje ambassadeurs behoren onder meer Alexander Doom, Marten Van Riel en Noah Kuavita.
Triatleet Van Riel voelt zich een beetje sporter én soldaat. "We krijgen volledig de kans om ons te concentreren op onze sport en de resultaten primeren", legt hij uit op de teamdag.
"Als we niet presteren, is het snel gedaan als topsporter, maar blijven we bij Defensie. Ik voel me ook wel militair."
"Toen ik jong was, heb ik mijn studies opgegeven, maar ik ben gezegend dat ik na mijn carrière bij Defensie kan blijven."
"Dat is een serieuze zorg minder. Ik kan puur trainen en ik hoef me geen zorgen te maken over het zwarte gat of dat ik zonder job zal vallen."
"Dat is nog veraf, maar de druk is er niet. Het geeft rust en vrijheid om vol voor je sport te gaan."
Als we niet presteren, is het snel gedaan als topsporter, maar blijven we bij Defensie. Ik voel me ook wel militair.
Resultaten zijn natuurlijk nodig, zo weet Van Riel zelf ook. Wie niet voldoet aan de criteria, krijgt een oranje kaart als waarschuwing.
"Ik heb die kleur nog maar één keer gehad in mijn 10 jaar bij Defensie", lacht de 31-jarige triatleet, die de opleiding zeker wil aanraden.
"Deze ervaring heeft me als mens en als atleet gevormd. Het was uit mijn comfortzone en ik moest heel speciale dingen doen zoals schieten en in een bos bivakkeren."
"Het was plezant", al beseft Van Riel dat hij geen volwaardige soldaat is. "De andere militairen zijn voorbereid op conflictsituaties."
"Wij hebben een andere functie als ambassadeur. Mocht het me gevraagd worden, zou ik het misschien overwegen, maar momenteel ben ik er niet toe in staat."
