Pianospelende Emma Plasschaert mikt hoog in Parijs: "Rust gekocht met brons op WK"

Tussen het WK in Argentinië en een trainingsstage in Australië pikte Emma Plasschaert nog de "Sailing Awards" in Nieuwpoort mee. Ze werd daar opnieuw gelauwerd als Belgische zeilster van het Jaar.

"Het is leuk om die erkenning te krijgen. Dat is - los van mijn prestaties - een teken dat ik ambassadrice kan zijn voor de sport. Ik hoop heel hard dat ik een voorbeeld ben voor de jeugd, dat zij dezelfde inspiratie krijgen als ik kreeg bij Evi Van Acker."

Naast een trofee ophalen kon Sportweekend Plasschaert ook verleiden om haar muzikaal talent aan de piano te tonen in Nieuwpoort. "Ik kom tot rust door mindful bezig te zijn met mijn hobby's, waaronder pianospelen."

"Ik vind het belangrijk om iets te doen met mijn handen dat echt wel een focus vraagt, waardoor ik aan alle andere dingen die op de achtergrond spelen niet meer nadenk. Dan is er weinig ruimte voor andere gedachten."

Want soms kan het onrustig zijn in het hoofd van Emma Plasschaert. "Misschien heb ik dat wat meegekregen van mijn papa, die snel problemen ziet. Dat is vaak handig, maar soms emotioneel zwaar."

"Ik ben een positieve evolutie aan het maken om het glas halfvol te zien. Dat zorgt voor meer plezier in het leven. Goeie prestaties helpen daar natuurlijk bij, maar eigenlijk is het net minder afhankelijk van prestaties en meer een ingesteldheid."

"Als je onze tegenslagen vergelijkt met wat er allemaal verkeerd gaat in de wereld, dan mag ik "mijn pollekes" kussen dat ik elke dag mag doen wat ik graag doe. Ik moet het in perspectief zetten."

Een bronzen medaille op het WK helpt daar ook bij. "Ik ben eigenlijk superblij dat ik dat heb kunnen tonen, want het geeft ons heel veel rust", legt Plasschaert uit." Nu kunnen we de volgende wedstrijden procesgericht aanpakken."

"Ik heb vormbehoud getoond en dat was qua resultaten toch wat minder in 2023. Die derde plaats heeft ons wat rust gekocht richting de Olympische Spelen om het vertrouwen in het team te tonen."

En dat mag niet onderschat worden, want bij topsport loert de twijfel om de hoek. "Voor onszelf was het toch nog een keer belangrijk om op het podium te staan in het olympische jaar. De zeilsport is een supercomplexe sport. Er zijn heel veel factoren die het resultaat van één race beïnvloeden."

"Tijdens een kampioenschap is het telkens zaak om zo min mogelijk negatieve uitschieters te hebben. Wat de mensen ervan zeggen, kan me eerlijk gezegd gestolen worden. Iedereen heeft altijd zijn mening en het heeft weinig zin om daar rekening mee te houden."

Met 2 wereldtitels (2018 en 2021) en 2 keer WK-brons raakt het palmares van Plasschaert aardig gevuld. Krijgt ze daar genoeg erkenning voor? "Als je vergelijkt met voetbal en wielrennen zijn er heel weinig olympische sporten die genoeg erkenning krijgen."

"Dat vind ik soms jammer, maar daar doen we het als olympische atleten niet voor. Als je als atleet enkel sport voor erkenning, dan zit je erin voor de verkeerde redenen."

"Ik doe het, omdat ik graag zeil en omdat ik mezelf wil uitdagen. Ik houd van de oceaan, van buiten te zijn en dat allemaal combineren samen met mijn man. Samen op pad zijn en onze olympische droom najagen, daarom doe ik het."

Die olympische droom wil Plasschaert komende zomer verwezenlijken. "Mijn olympische motivatie is op het hoogste schavotje staan tijdens de Olympische Spelen. Het gevoel hebben dat je het beste van jezelf getoond hebt, wanneer ook effectief alle ogen op jou gericht zijn."

"De Olympische Spelen zijn maar één keer om de vier jaar. Je krijgt niet vaak die kans als sporter. Ik heb een statistiek gezien dat de meeste atleten maar één keer naar de Spelen gaan. Twee keer is heel goed, drie of vier keer is uitzonderlijk, dat zijn kansen die je niet vaak krijgt in je carrière."

Parijs worden de tweede Spelen voor Plasschaert, of ze daarna nog doorgaat staat nog niet vast en hangt ook af van wat haar man, olympisch zeilkampioen Matthew Wearn, doet. "Onze schema's zijn vooral in de winter moeilijk op elkaar af te stemmen."

"Ik train met Europese partners en Matt traint met het Australische team in Sydney. Dat zijn moeilijke maanden om te overbruggen, zeker dit jaar met het WK in Argentinië. Maar gelukkig kunnen we dat heel goed plaatsen en hebben we voor de rest van het jaar een gelijklopend programma. Dat is een tof vooruitzicht."

Plasschaert is op dit moment onderweg naar Australië, waar ze voor het eerst in maanden haar man, die zijn wereldtitel net heeft verlengd, weer zal zien. "Daar kijk ik superhard naar uit. Ik sluit dat heel lang af, maar als ik op de luchthaven kom, dan komen die maanden gemis precies als een golf over je heen."

En dat speelt mee in een eventuele beslissing over Los Angeles 2028. "Dus als we beslissen om nog een olympische campagne te doen, dan denk ik dat het op een andere manier zal zijn. Met meer tijd samen en minder trainen op locatie."