Vandenbempt: "Club wil het spel eerlijk spelen, maar die échte focus zal er niet zijn"

66 jaar is lang om op zo'n feest te wachten. Op de tribunes was duidelijk hoe hard deze klap is aangekomen in Antwerpen. Iedereen lag daar uitgeteld op de grond, figuurlijk en soms letterlijk. Je staat op 10 minuten van de totale extase en dan moet je vaststellen dat die titel ineens een heel stuk verder af is.

En trainer Mark van Bommel nam ook geen omweg. Hij zei gewoon wat het was: de verslagenheid in de kleedkamer was reuzegroot. Er zijn zelfs tranen gevloeid en er is oplapwerk nodig met het oog op volgende week.

De pijn is ook extra groot omdat Antwerp dit onheil over zichzelf heeft afgeroepen. Hoe je het ook draait of keert. Alles verliep in hun voordeel. Een gedecimeerd elftal van Union, een halfuur mogen voetballen tegen een man minder, Union dat een van zijn allerzwakste wedstrijden van het seizoen speelde. Het was klaar voor de genadeslag, maar Antwerp maakte de onvergeeflijke fout om gewoon die 1-0-voorsprong te blijven verdedigen.

Met die 21e clean sheet van het seizoen zou het dan wel gaan gebeuren. Van Bommel zei achteraf dat ze wel gezocht hadden naar de 2-0, maar dat was op het veld toch moeilijk waar te nemen.

In zekere zin werkte die tactiek ook wel want Union was voetballend zo zwak dat ze werkelijk niets voor elkaar kregen. Er kwam helemaal niets van. Maar voetbal is een sport waarbij toeval toch zijn rol speelt, soms een grote rol. Je weet dat er altijd nog wel een moment komt voor de tegenstander. Eén doelpunt kan altijd nog vallen, soms op de meest onnozele manier, zoals gisteren. En dat is het risico dat Antwerp gisteren wilde nemen.

En mogelijk betalen ze daar de zwaarste prijs voor. Als het zondag alsnog misloopt dan zal deze fatale misrekening de club nog maanden achtervolgen, of wie weet nog jaren.

Union is als een hardnekkige fopkaars: je krijgt die niet uitgeblazen. Union blijft maar heropflakkeren tot je er helemaal gek van wordt. Gisteren was er een grote dosis geluk mee gemoeid met die onwaarschijnlijke frommelgoal en ook wel een beetje met die situatie met Nieuwkoop die ook rood had kunnen krijgen.

Maar Union had ook al een grote dosis pech gekend daarvoor. Zonder Teuma en Boniface aan de wedstrijd moeten beginnen dat zijn opgeteld dit seizoen 31 doelpunten en 27 assists, Van Der Heyden valt uit met een schouderblessure, Vertessen valt in en valt weer uit, ... Dus een beetje meeval mocht finaal ook wel. Union heeft de kans die Antwerp bood gegrepen. 

Karel Geraerts was achteraf ook eerlijk en zei: wij waren niet goed. Zij die wel op het veld stonden en naar wie gekeken werd om de rol over te nemen - zoals Lapoussin en Adingra - die speelden een non-match. Maar goed, Union heeft strijd geleverd, zich te pletter gelopen en gewerkt. En de beloning die hebben ze gekregen.

Dat geweldige seizoen kan zondag een onvergetelijke apotheose krijgen in dat prachtige Dudenpark. Stel je dat voor. 88 jaar is dat geleden. En hoe het ook afloopt, titel of geen titel, Union is dé ploeg van de voorbije twee seizoenen. 

Genk doet ook weer mee. Dat zijn de ondoorgrondelijke wegen van de play-offs. Rare wedstrijd was het gisteren, moet ik zeggen. Vooral een rare sfeer met die Brugse fans die zich de hele tijd vermaakten met het leed van Antwerp en die halvelings meejuichten met de Genkse goals. Want we weten dat, voor hen mag het vooral niet Antwerp worden.

Maar je kan niet zeggen dat het - overigens flink gehavende - elftal er niet voor gespeeld heeft. Doelman Vandevoordt van Genk was een van de absolute uitblinkers met veel saves. Er waren veel Brugse kansen. Maar aan de andere kant werd er ook niet heel fanatiek verdedigd. Die laatste twee Genkse goals daar zullen ze in Antwerp het hunne van denken.  

Racing Genk nam een goeie start, maar daarna was het toch heel matig. Wouter Vrancken gaf dat ook toe, het was een van de mindere matchen van het seizoen. Genk had opeens weer een kans om zich in de titelstrijd te voetballen, maar dat kon je er in grote delen van de wedstrijd niet aan zien. Vrancken heeft zeker ook gelijk wanneer hij zegt dat Genk al vaker niet gewonnen heeft wanneer het dat wel verdiende, dus dan mag het ook eens anders.

Mocht Genk zondag tegen alle verwachtingen in toch kampioen worden, dan hebben ze het niet gestolen.

Mark van Bommel gaf na de match in Antwerpen een geweldig interview, open en eerlijk. Hij zei daarin dat ze weliswaar nog altijd eerste staan en dat ze nog een kans krijgen, maar dat het vele malen moeilijker wordt in Genk dan dat het gisteren tegen Union was. Dat is de harde realiteit. En nu Genk ook weer meedoet, is het nog moeilijker geworden voor Antwerp.

Iedereen gaat ervan uit dat Union gaat winnen tegen Club Brugge. De Brugse fans willen dat. Bij Club Brugge staan ze ook al met de valiezen klaar in de hand op de laatste werkdag van het jaar. Het is niet zo dat Club Brugge het spel niet eerlijk wil spelen, maar die echte focus en scherpte om een topwedstrijd te spelen buitenshuis, die zal er niet zijn. Dat is menselijk.

Al valt natuurlijk nog af te wachten over hoeveel fitte spelers Karel Geraerts zal beschikken volgende week. En als Union wint, dan moet Antwerp winnen tegen Genk. En Genk moet zelf ook winnen. Om kampioen te worden, of om die tweede plaats te pakken. En dat is ook niet onbelangrijk want dan heb je uitzicht op de voorronde van de Champions League.

De realiteit is dat Antwerp nu al drie middelmatige tot matige wedstrijden heeft gespeeld. Het vat lijkt een beetje af na een lang en zwaar seizoen. Het haalt nu 1 op 6. Het zit aan 6 tegengoals in 4 matchen, dat is evenveel als in de 16 JPL-matchen daarvoor. Met Stengs is hun beste speler van gisteren geschorst. Hoe fit zal de onmisbare Vincent Janssen zijn? Hoe hard is die dreun aangekomen? 

Dat zijn heel veel vraagtekens. Antwerp heeft nog alles in eigen handen, er is niets verloren. Maar in vergelijking met gisteren zijn de kansen wel veel kleiner geworden. Gisteren had Antwerp het momentum, nu heeft Union dat wat mij betreft. Zo zijn er nog drie kandidaten op de laatste speeldag.

Ik heb even gegraven in mijn geheugen en ik herinner me enkel nog 1999 met Genk, Club Brugge en Anderlecht. En Genk werd kampioen.