Trip van Texas, vlucht uit Disneyland of vanuit ziekenhuisbed: Antwerp-fans willen titelmatch niet missen

Elliott heeft heel wat air miles over om bij de belangrijkste thuismatch van het jaar te zijn. Hij vliegt vrijdag via Istanbul naar België en maandag langs Parijs en Miami terug naar Houston.

"Ik ben 10 jaar geleden samen met mijn gezin naar Houston, Texas verhuisd. Mijn ouders hadden al lang de American Dream en toen mijn vader er een jobaanbieding kreeg, zijn we vertrokken uit Schoten."

"De Antwerp-passie wordt in onze familie van generatie op generatie doorgegeven. Maar helemaal vanuit Amerika naar de matchen van Antwerp kijken, is toch niet hetzelfde. Dit is zó een uniek moment dat ik niet mag missen."

"Ik heb er veel voor over: ik vertrek vrijdag om 9 uur lokale tijd in Houston naar België met een tussenstop in Istanbul. Om 22 uur kom ik in Brussel aan."

"Maandagochtend neem ik vanuit Brussel de trein naar Parijs. Om vervolgens het vliegtuig te nemen naar Houston met een tussenvlucht naar Miami. Het is niet de kortste, maar wel de goedkoopste route. Ik ben creatief uit de hoek moeten komen om het prijskaartje zo laag mogelijk te houden."

"Normaal kosten de vluchten in het totaal 1.400 euro, maar ik had nog wat reiskrediet, waardoor het nu op ongeveer 700 euro komt."

"Ik heb gelukkig ook de kosten in België kunnen drukken: ik kan overnachten bij een vriend en neem via via een abonnement over van een hoogzwangere kennis. Tickets had ik niet kunnen bemachtigen. Voor de ticketverkoop een paar weken geleden had ik me om 6 uur 's ochtends Amerikaanse tijd ingelogd, maar ze waren na 3 minuten al uitverkocht."

"Het wordt sowieso een héél vermoeiend weekend. Maar ik zou alles doen om Antwerp kampioen te zien spelen. Ik kom maandag om middernacht terug aan in Houston en 's ochtends moet ik al om 7u op de bureau staan. De nervositeit voor de trip is het een beetje aan het overnemen van mijn enthousiasme voor de match."

"Als we winnen zal het een groot feest zijn, anders zal ik toch teleurgesteld terugkeren. Maar het wordt sowieso een herinnering voor het leven." 

Eerst stond het familieweekendje Disneyland Parijs ingepland toen Antwerp de bekerfinale speelde. Dat laatste primeerde, dus zocht Steven een nieuwe datum: dit weekend... En dus moest hij creatief omspringen om er toch bij te zijn in de Bosuil.

"Ik voelde het wel aankomen van tevoren, maar vorige week wist ik pas zeker dat Antwerp kampioen kon spelen zondag. Dus ja... Dat is even een zure appel om door te bijten."

"Bij de bekerfinale begaf ik me al op glas ijs, want het weekendje Disneyland was een cadeau dat onder de kerstboom lag van mijn ouders. Een tweede keer de trip verzetten, was gewoonweg not done."

"Ik heb wel geprobeerd het weekend te verzetten, maar die poging heb ik snel moeten staken. "Je mag op je gsm kijken hoe Antwerp het doet, terwijl we aanschuiven bij de attracties", zei mijn familie..."

"Maar gelukkig vond ik een oplossing. Ik heb op eigen houtje een treinticket geboekt van Parijs naar Brussel, waarna mijn zoontje en ik naar de Bosuil gaan met de taxi."

"Diezelfde avond moet ik wel terugkeren. Dat gebeurt ook met de taxi. De planning is: als Antwerp niet kampioen speelt, komt die ons om 16 uur oppikken. Als het wel feest wordt, komt de chauffeur een dik uurtje later."

"Een prijzig tripje, maar ik spaar eigenlijk al 20 jaar voor dit moment. En het kasteel van Disneyland blijft er voor eeuwig staan... Al was dat niet zo makkelijk om uit te leggen thuis."

"Omdat ik een supportersclub heb, ben ik ook gecontacteerd door HLN. In gesprek met de journalist kwam het weekendje Disney ter sprak en mijn plannen om de familie even te verlaten. Dus heb ik mijn ouders maar snel ingelicht, voor ze het via de krant vernamen."

Dan loop je al 40 jaar rond op de Bosuil, mis je net dé match waarin Antwerp de titel kan pakken in eigen huis. De onfortuinlijke clubfotograaf Guy (54) uit Hoboken doet zijn verhaal.

"Ik ben van Antwerpen en supporter uiteraard voor de enige, echte ploeg van 't Stad. Intussen loop ik al 40 jaar rond op de Bosuil, waarvan 20 jaar als clubfotograaf."

"Voetbal is voor mij het belangrijkste van de onbelangrijke dingen en voor de titelkamp moest normaal alles wijken. Althans, bijna alles..."

"Helaas heeft men net een aangeboren hartafwijking vastgesteld die me al enige tijd ernstig parten speelt. Die werd woensdag hoogdringend operatief rechtgezet. Van slechte timing gesproken."

"Mijn gezondheid gaat absoluut voor op voetbal. Dat neemt wel niet weg dat ik ga supporteren. Ik ga op mijn smartphone vanuit mijn ziekenhuiskamer naar de wedstrijd kijken."

"Ik heb de Europese campagnes in de jaren 80 en drie bekerfinales meegemaakt. Ik was er altijd, zelfs tijdens corona toen er niemand mocht komen. Maar het summum voor elke Antwerp-supporter is toch die eerste titel. En dat moet ik nu juist missen."

"Iedereen op de club werkt zo hard toe naar die apotheose. Het zou zo mooi zijn mochten ze de titel op de Bosuil pakken. Er heerst een sfeer die je vastpakt, die onder je vel kruipt. De Bosuil ontploft als ze de titel pakken. Correctie: ze gaan de titel pakken."