Er is roze en witte rook in de Giro: wie is tussenpaus Andreas Leknessund?

Wie denkt aan Noorse goudhaantjes in het peloton, komt al snel bij wereldkampioen tijdrijden Tobias Foss uit.

Maar er ligt veel meer in de Noorse toonbank: ook Andreas Leknessund wordt een grote toekomst voorspeld. En niet alleen als jongleur met zijn diabolo, naar eigen zeggen een verborgen talent.

De Noor van 1,85 meter zette in 2021 bij DSM de stap naar de WorldTour nadat hij bij Uno-X meermaals met visitekaartjes had gestrooid.

Een ronderenner leek geboren: Leknessund - bijnaam The Dog - is een uitstekende tijdrijder en staat ook zijn mannetje in het gebergte, maar bij de profs laat de big bang wat langer op zich wachten.

Vorig jaar kon Leknessund dan toch enkele pluimen op zijn hoed steken met een ritzege in de Tour de Suisse en de eindwinst in de Arctic Race of Norway.

Die uitschieters vastpinnen als basisniveau was zijn grootste doel voor aanvang van dit seizoen: meer regelmaat en stabiliteit met andere woorden, minder ups gevolgd door diepe downs.

Met onder meer een 18e plaats in Tirreno-Adriatico was het voorjaar niet meteen onvergetelijk, maar dankzij zijn 20e plaats in de openingstijdrit van de Giro kon Leknessund wel op de loer blijven liggen voor de maglia rosa.

En met een achterstand van 1'40" op de 8 maand jongere Remco Evenepoel kon hij vandaag op een groot mes zijn slag slaan.

Als jongeling zal Leknessund wellicht nooit aan de roze trui gedacht hebben. Hij gaat er prat op dat hij dankzij zijn roots in Tromsø de profrenner is die het dichtst bij de Noordpool geboren is.

Uiteraard spendeerde hij tijdens zijn jeugd uren op de skilatten, een gebrek aan talent in andere sporttakken leidde hem naar de fiets.

Op zijn 13e schafte hij een lidkaart aan bij zijn eerste fietsclub, vanaf zijn 16e was de speeltijd voorbij op een sportschool nabij Oslo.

Op die leeftijd verliet hij ook bewust het ouderlijke huis, waar de topsportmentaliteit te weinig aanwezig was. "We aten te veel pizza met ons gezin", typeerde Leknessund zijn honger naar meer beroepsernst.

Leknessund toonde zich altijd dankbaar dat zijn ouders geen stokken in de wielen gestoken hebben en toen er bij zijn vader in 2018 kanker werd vastgesteld, wilde de beloftevolle renner zich nog meer bewijzen om zijn familie te eren.

Dat doet hij nu dus ook aan de universiteit van het wielrennen, al zal het ondanks zijn grote en veelzijdige motor een helse uitdaging zijn om de roze (en witte) trui lange tijd te bewaren.

Mocht hij vrijdag nog opperbevelhebber zijn op Campo Imperatore, dan moet de tijdrit van zondag hem nog wat broodnodige vleugels geven.

Leknessund was echter als rittenjager naar deze Giro afgezakt, niet als klassementsman. Maar een gepaste voorbereiding is niet altijd noodzakelijk, zo weet de Noor zelf goed genoeg.

Eind 2018 liep hij op 19-jarige leeftijd een marathon in 3u1'30", een uitdaging die hij pas een tiental dagen voordien was aangegaan.

Ongetraind paste hij er met enkele vrienden zelfs de wielerwetten toe: kop over kop haalden ze lopers voor hen in.

Maar vanaf morgen is de jager zelf weer een prooi. Al zal Remco Evenepoel zijn hazen misschien niet te overhaast aan het werk zetten.