Op het WK wacht de jackpot, maar ooit was de kas leeg: een inkijk in de snookercenten van Brecel

Word je rijk van snooker?

Hangt er – net zoals in veel andere sporten – vanaf aan wie je het vraagt. Volgens lliot Slessor, nummer 60 van de wereld, kan "30% van de spelers geen sneetje brood betalen", omdat voor de mindere goden op de tour enkel wat kruimels overblijven.

Opbrengsten die de hoog oplopende inschrijvings-, verplaatsings- en trainingskosten amper dekken. En de zwakkere spelers bovendien vatbaar maakt voor omkoping.

Nochtans maakte de snookersport in het voorbije decennium een ware (financiële) revolutie door.

Met dank aan de befaamde promotor Barry Hearn, die eerder al van het boksen en darts lucratieve nevensporten wist te maken. Ook in het snooker wist hij de prijzenpot te viervoudigen tot 16 miljoen euro.

Met het WK snooker als absolute jackpot.

Op de winnaar ligt straks in The Crucible maar liefst 557.000 euro te wachten. De verliezende finalist kan zich troosten met een mooi bedrag van 227.000 euro.

Voor de bankrekening van Brecel zal het, ongeacht de afloop, sowieso een boost betekenen.

Momenteel staat de teller op ruim anderhalf miljoen euro aan prijzengeld, maar voor het eerste miljoen moest de 28-jarige Limburger maar liefst negen jaar knokken op de tour. Pas in juni 2020 rondde onze landgenoot die symbolische kaap.

Brecel heeft de euro's alleszins niet cadeau gekregen.

In de zomer van 2011 lanceerde zijn vader Carlo bij De Zevende Dag nog een emotionele oproep om financiële steun.

"We hebben dringend hulp nodig, anders moeten we ermee kappen en gaat een van de grootste snookertalenten ter wereld verloren", klonk het toen. "Ik zou alles doen om mijn zoon zijn droom realiteit te laten worden, desnoods mijn huis verkopen. Die jongen wil wereldkampioen worden."

U moet weten: snooker valt in België niet onder de categorie topsport en spelers komen bijgevolg niet in aanmerking voor subsidies. Ook mogelijke sponsors vonden de weg naar Limburg niet.

Máár de noodkreet van papa Carlo mist zijn effect niet. Een dag na de uitzending staat zijn telefoon roodgloeiend met potentiële investeerders.

Daarbij ook de reddende engel:  Lode Colson, een ondernemer die net als Brecel uit het dorpje Dilsen komt. 

Tien jaar later doet Colson, nu zaakvoerder van een energiebedrijf, zijn verhaal.

"Ik had de smeekbede van Carlo gehoord", vertelt hij. "Nochtans had ik geen speciale band met snooker – ik speelde het wel een beetje tijdens mijn studies, maar dat was het ook. Mijn voornaamste drijfveer was dat ik het zonde vond dat een supertalent als Luca niet alle kansen kreeg om zich te ontplooien."

Colson opent zelfs een heuse snookeracademie met zes professionele tafels, zodat Brecel in optimale omstandigheden kan trainen. Hij behartigt in die periode ook de belangen van het toptalent.

"We hadden toen verwacht dat hij na 2 tot 4 jaar op het allerhoogste niveau zou staan. Dat duurde dus iets langer, maar aan zijn talent heb ik nooit getwijfeld."

Ondertussen behoort Colson al een paar jaar niet meer tot de entourage van Brecel. Net nu de investeringen in zijn voormalige poulain flink beginnen te renderen.

"Het heeft mij dus alleen geld gekost", kan Colson ermee lachen. "Laten we zeggen toch een heel mooie sportwagen. Maar ach, ik heb er zeker geen spijt van. Het doet me nog steeds plezier om Luca op dit niveau aan het werk te zien."

En die gedachte is onbetaalbaar.