Enkele maanden na kapitein Eden Hazard, verlaat ook met Toby Alderweireld één van de vice-kapiteins het nationale schip. Na voet aan wal in zijn Antwerpen, wil hij nergens anders nog naartoe. De rondreis van de verdediger in de tricolore kleuren is vanaf nu geklasseerd in de Belgische sportgeschiedenis als deel van de succesvolste generatie Rode Duivels tot nu toe, ontsprongen in Japan in 2009 en gestrand in Qatar in 2022.
1. Debuut: Kirin Cup in 2009
Hij is de laatste telg van die tot de verbeelding sprekende selectie van Frank Vercauteren in de Kirin Cup in Japan in 2009 die nog actief was als Rode Duivel.
Op 29 mei 2009 stond de 20-jarige Alderweireld bij zijn eerste cap meteen in de basis, naast Simons, Vermaelen en Pocognoli. Hij toonde zich direct secuur, al miste hij nog wat speelminuten. Want ook bij Ajax had hij toen nog geen basisrol.
Later dat jaar werd dat anders, ondanks de stevige concurrentie, zowel bij de nationale ploeg, als bij Ajax.
In de eerste 90 procent van de gouden generatie speelde België, onder Leekens (voor wie nog twijfelde), nog met een viermansdefensie. Centraal werden posities snel ingevuld door Van Buyten, Vermaelen en Kompany. Rechtsachter bleek een probleem dat met Alderweireld snel en consequent opgelost werd.
Als nummer één op die positie (in de voorkeur op Gillet, Meunier en Vanden Borre) was hij deel van de historische WK-kwalificatie en ging hij in 2014 mee naar Brazilië.
2. Belangrijk op EK '16 met goal tegen Hongarije
Veel doelpunten heeft Alderweireld in het shirt van de Rode Duivels niet kunnen maken. Van de 5 staat er één in ons geheugen gegrift. Zijn belangrijkste Belgische goal maakte hij in Frankrijk, op het EK 2016.
Na een succesvolle loopbaan als 's lands beste rechtsachter, opteerde Wilmots Alderweireld als vervanger voor de geblesseerde Kompany in het centrale duo achterin. Terug naar zijn geliefkoosde positie.
België stootte daar als tweede in zijn groep (met Italië, Zweden en Ierland) door naar de achtste finales. Daarin werd het gekoppeld aan Hongarije. In die wedstrijd legde Alderweireld met een stevige buffelstoot op assist van Kevin De Bruyne de basis voor een mooie en makkelijke 4-0-overwinning.
3. Wereldassist op het WK '18 tegen Tunesië
Eén van Alderweirelds sterktes is zijn spelinzicht. Het loopt nog altijd als een rode draad doorheen zijn clubcarrière, maar ook op het mondiale niveau verbaasde hij nu en dan eens met een strakke en lange dieptepass.
Het is geen verrassing dat ook Alderweireld zijn internationale hoogtepunt bereikte in Rusland, op het WK 2018.
In de groepswedstrijd tegen Tunesië bediende hij Hazard van de 4-1 met zo een typische Alderweireld-pass. Een assist waar zelfs Kevin De Bruyne jaloers op zou kunnen zijn.
4. Redder van het brons: bal van de lijn tegen Engeland
Het Russisch sprookje van Alderweireld en co. eindigde toen hij vanop de eerste rij Umtiti de knock-out zag binnenkoppen. Dat belette de Antwerpenaar in hart en ziel niet om ook in de onnodige strijd om het brons op de afspraak te zijn.
Na een doelpunt van Thomas Meunier stond België 1-0 voor. Alderweireld toonde zich van cruciaal belang door een poging van Dier die de bal over Courtois wipte en richting doel hobbelde net voor de lijn met een sliding weg te keren.
Zonder Alderweireld stond het ongetwijfeld 1-1, wat een keerpunt zou kunnen geweest zijn in die wedstrijd. Stel je voor dat de gouden generatie zelfs géén eremetaal zou verzilverd hebben....
5. Eindhalte: Qatar 2022 met stempel en ruzietje
126 interlands na zijn debuut speelde Alderweireld in de zandbak van Qatar, waar hij zelfs nog clubvoetbal speelde hij, zonder dat hij het zelf wist, zijn laatste partij in het shirt met het embleem van de voetbalbond.
Het werd een einde in mineur, getekend door matig voetbal en een troosteloze uitschakeling in de groepsfase. Dat Alderweireld in de eerste wedstrijd tegen Canada nog eens met zijn kenmerkende splijtpass de assist voor het enige doelpunt van de Rode Duivels gaf, zegt genoeg.
Meteen na het doelpunt kreeg hij het wel aan de stok met Kevin De Bruyne. Nog een teken aan de wand dat het uiteindelijk het hele toernooi nooit goed zou zitten bij de Rode Duivels.
Anno 2023 lijkt de leegloop begonnen. Na de teleurstellende brilscore tegen Kroatië kondigde Martinez zijn afscheid aan. Bij het begin van het jaar zwaaide ook Hazard af van zijn internationale verplichtingen.
En ook al riep Alderweireld net na het WK nog snel de pers samen om duidelijk te maken dat zijn vuur wel nog hevig wakkerde voor de nationale ploeg, net na zijn 34e verjaardag blijkt zijn waakvlam toch gedoofd te zijn.
Zo zal België met Domenico Tedesco wel stilaan verplicht een andere koers moeten varen.
