Is het de blessure te veel? Rafael Nadal (36) heeft de Australian Open al in de 2e ronde moeten verlaten. Geen kwestie van een offday bij de titelverdediger, wel het lichaam dat voor de zoveelste keer zijn hoofd niet wilde volgen. Tennisreporter Inge Van Meensel probeert in de koker van Nadal te kijken.
Noem een lichaamsdeel en het staat wellicht op de tienbeurtenkaart van Rafael Nadal bij de dokter. In Melbourne speelde zijn heup hem parten.
"Ik voelde al enkele dagen iets aan mijn heup", legde de Spanjaard uit na zijn nederlaag in de tweede ronde. In de tweede set liep hij een blessure op. "Ik kon niet meer bewegen."
Maar zoals zo vaak stond opgeven niet in zijn woordenboek. "Neen, daar heb ik geen seconde aan gedacht. Ik ben oud genoeg om mijn beslissingen te nemen."
Misschien dringt er zich wel een beslissing over zijn toekomst op. "Ik kan nu niet zeggen dat het leven fantastisch is. Dat zou een leugen zijn", legde een zichtbaar aangeslagen Nadal uit.
"Ik ben weer geblesseerd. Ik ben mentaal kapot. Een terugkeer? Ik denk dat ik het nog kan, maar eenvoudig wordt het niet."
"Ook nu wou hij niet opgeven"
Inge Van Meensel bekeek de wedstrijd van Rafael Nadal deze ochtend. "Zo aan je seizoen beginnen is verschrikkelijk", analyseert onze verslaggever.
"Voor het toernooi zei hij al dat hij geen optimale voorbereiding had gehad, want hij had sinds de US Open maar 1 keer gewonnen. "Maar ik moet dat gewoon accepteren", zei hij nog."
"Nadat hij zich vertrapt had, bleef hij nog wel spelen, maar hij kon echt niet meer lopen."
"Al was het weer typisch Nadal: hij is zo geprogrammeerd dat hij voor elke bal gaat en nooit wil opgeven. Echt niet. Misschien ook uit respect voor zijn tegenstander."
Of dat verstandig is, is een andere vraag. "Denk aan Wimbledon, waar hij zijn buikspierblessure in de kwartfinale nog erger maakte en daardoor niet kon spelen in de halve finales. Is het dat wel nog allemaal waard?"
"Hij wil zelf beslissen en dat is waanzinnig moeilijk"
Hoe hard het lichaam ook kreunt, mentaal lijkt Rafael Nadal wel van beton. Of treedt er nu toch stilaan betonrot op?
"Ik dacht tranen te zien bij Nadal en na de match ging hij in het midden van de baan staan en begon hij te wuiven. Hij dacht misschien: dit kan mijn laatste keer in Melbourne geweest zijn. Was het symbolisch?"
"Ook zijn persbabbel was tekenend. Hoelang worstelt hij al niet met zijn lichaam? Dat heeft hem zoveel gegeven en je kunt je lichaam keer op keer oplappen, maar het mentale front vormt nu de uitdaging."
Nadal - intussen ook vader - gaf het zelf ook aan: "Het wordt moeilijk om het volledige proces van zo'n revalidatie nog eens te herhalen. Je moet herstellen en je moet ook keihard werken om weer het gewenste niveau te halen."
"Er komt een moment waarop hij moet toegeven dat het fysiek niet meer gaat", schat onze tenniskenner in. "Maar hij wil dat zelf beslissen en dat is natuurlijk waanzinnig moeilijk."
Nog één keer alles op alles? Een 15e keer Roland Garros winnen in juni, ja. Dat cijfer alleen al is waanzinnig.
"Dat moet ook een verschrikkelijk proces zijn, want op elke persbabbel worden die pensioenvragen gesteld. Hij krijgt het daar op zijn heupen van, steeds meer. Kampioenen worstelen daar zelf ook mee: wat nu?"
Maar waarom blijft een topper als Nadal - misschien tegen beter weten in - zijn lichaam zo geselen? Qua palmares en verdiensten heeft hij de top van de berg al lang bereikt.
"Het is zo simpel: pure passie, de liefde voor het spelletje. Roem en geld, dat zal hem nu worst wezen. Hij gaat gewoon nog altijd voor elke bal. Ook op training, hé. Hij neemt alles zo serieus."
"En er is ook die jonge generatie die hem en Djokovic uitdaagt. Dat motiveert hem wel. Hij moet zich aanpassen, hij moet zoeken en 9/10 vindt hij ook iets."
Parijs is nog ver, dat is misschien ook wel een duwtje in de rug van Nadal. "Nog één keer alles op alles? Een 15e keer Roland Garros winnen in juni, ja. Dat cijfer alleen al is waanzinnig."
