Zelfs de beste tajine kan er niet aan tippen. Het sprookje van Marokko op dit WK komt er door een recept dat bestaat uit verschillende ingrediënten. Van famillie, over uitzinnige fans, tot een Belgisch geheim wapen.
1. De liefde van een moeder
Het is één van de foto's van het WK.
Na de Marokkaanse zege tegen de Rode Duivels zoekt Achraf Hakimi zijn moeder op in de tribune. De vertederende foto ging al snel viraal op sociale media.
Het is een bewuste strategie van de Marokkaanse voetbalbond. Zo kregen gezinsleden van de staf en selectie een all-inclusive reis naar Qatar aangeboden en voelt het spelershotel meer aan als een familiehotel.
Ook Karima El Khanouss, de mama van Bilal El Khanouss - de 18-jarige speler van Genk - is aanwezig.
"De sfeer is hier echt geweldig in Qatar", vertelt ze. "Ik heb dat nog nooit meegemaakt. Er is geen concurrentie. We zijn één grote familie hier en ontbijten bijvoorbeeld altijd samen met alle spelersfamilies."
2. Een verzoenende bondscoach
2 juni 2022. Marokko verliest een vriendschappelijke pot met 3-0 tegen de VS. De zwaarste nederlaag in 22 jaar.
Het sentiment rond bondscoach Vahid Halilhodzic bereikt een kookpunt. De Bosniër was al een tijdje persona non grata nadat hij sterspeler Hakim Ziyech niet langer opriep wegens een discussie.
Op 31 augustus - slechts drie maanden voor het WK - werd Walid Regragui voorgesteld als nieuwe hoofdtrainer. De Marokkaan haalde Ziyech weer bij de selectie en keek niet meer achterom.
Marokko verloor nog niet onder Regragui en incasseerde bovendien nog maar één doelpunt (een eigen doelpunt tegen Canada).
Tegenwoordig wordt hij op handen gedragen.
3. Een Belgisch geheim wapen
Regragui is een verzoener, maar ook een niet te onderschatten strateeg.
Bij het opstellen van zijn plannetjes kan de bondscoach overigens steevast rekenen op zijn Belgisch/Marokkaanse videoanalist: Mousa El Habchi, die de Rode Duivels op het WK van 2018 nog deed swingen.
Dat mag u zeer letterlijk nemen.
De DJ in El Habchi draaide al op Tomorrowland, maar u kent hem vooral als de man die samen met Eden Hazard de Grote Markt van Brussel in beweging bracht met zijn beats tijdens de feestelijke thuiskomst (op de foto tussen Courtois en Hazard).
Ook Marokko had het optreden van El Habchi opgemerkt. De Marokkaanse bond maakte handig gebruik van zijn dubbele nationaliteit - én het feit dat de videoanalist maar een halftijds contract had bij de Belgen - om hem zelf volwaardig in dienst te nemen.
Een transfer die de Rode Duivels dit toernooi met de uitschakeling bekochten? "De Belgische ploeg analyseren, was een van de gemakkelijkste klusjes uit mijn carrière", vertelde de videoanalist achteraf.
De specialiteit van El Habchi zijn namelijk stilstaande fasen. Zo werd Courtois niet één, maar twee keer door de Marokkanen geklopt op vrije trap. Op identieke wijze, nota bene: twee listige ballen in de eerste zone.
Een ingestudeerd nummertje recht uit het draaiboek van El Habchi, die ook Portugal de pas wil afsnijden met zijn choreografieën.
4. De passie van de fans
Wie al een wedstrijd van de Marokkanen zag op dit WK, zal het ongetwijfeld al hebben opgemerkt. Het hele stadion kleurt rood-groen en overal weerklinkt het geluid van darboeka-trommels.
De Belgen zullen het zich vast nog goed kunnen herinneren. Toen ze met een 0-1 achterstand vol ten aanval moesten trekken, eiste het Marokkaanse publiek een hoofdrol op.
Elke Belgische baltoets werd bedolven onder een striemend fluitconcert, terwijl elke Marokkaanse actie werd gevierd als een doelpunt.
Dat was tegen Portugal niet anders. In Marokko is er een stormloop gaande op vliegtuigtickets voor vluchten naar Qatar. Zo staat het volk rijendik voor de deur van Royal Air Maroc.
Niet verwonderlijk, de vliegtuigmaatschappij plande speciaal zeven extra vluchten naar Qatar.
Elke match lijkt dit WK wel een thuismatch. Zeker nu de Arabische Wereld zich als een man achter Marokko lijkt te scharen.
5. Sterren en strijdlust
Laat ons vooral de spelers niet vergeten. Het Marokkaanse elftal kan uitpakken met een ploeg die heel wat kwaliteiten heeft.
Tussen de palen staat Bounou. Nu al de held van de natie, nadat hij 3 Spaanse strafschoppen wist te stoppen.
In het hart van de verdediging vinden we kapitein Saiss, de rots in de branding, met voor hem Amrabat. Het manusje-van-alles met een verleden bij Club Brugge speelt zich ongetwijfeld in de kijker van heel wat topclubs.
Op de flanken lopen sterspelers Hakimi (PSG) en Mazraoui (Bayern München) iedereen helemaal zoek en voorin vinden we Boufal en Ziyech, die allebei een wedstrijd kunnen beslissen met een magische flits.
Maar misschien wel het allerbelangrijkste? Vechtlust, overgave en loopvermogen.
De leeuwen van de Atlas plooien als het moet met 11 terug om de gaten dicht te houden. Wie niet werkt, krijgt een uitbrander van zijn medespelers.
6. De wil om geschiedenis te schrijven
Het WK was al een ongelooflijk succes na het winnen van de groep, maar van een halve finale had niemand durven te dromen.
Marokko is pas het vierde Afrikaanse land dat zich kon kwalificeren voor een kwartfinale op een WK. Kameroen (1990), Senegal (2002) en Ghana (2010) gingen hen voor.
Bondscoach Regragui is bovendien de eerste Afrikaanse trainer ooit die het met een Afrikaans land tot in de kwartfinale van een WK schopte.
Maar de overwinning tegen Portugal brengt dit elftal op eenzame hoogtes.
Kameroen, Senegal en Ghana strandden namelijk allemaal in de kwartfinales. Nog nooit speelde een Afrikaanse natie een halve finale op een WK.
Tot nu.
"We moeten ambitieus zijn", klonk het bij de bondscoach. "Waarom zouden wij geen wereldkampioen kunnen worden? Wij spelen met ons hart en als er liefde is, win je matchen."
Na Marokkaanse voetbalgeschiedenis is er nu ook een nieuw hoofdstuk Afrikaanse voetbalgeschiedenis geschreven.
