Ook Peter Vandenbempt ontsnapt niet aan de wielergekte en ziet hoe in onze competitie "een kopgroep van 3" weggereden is. Anderlecht heeft de slag gemist en onze commentator is vlijmscherp: "Anderlecht voetbalde zondag in Westerlo als een hopeloze staartploeg."
De analyse van Peter Vandenbempt in een notendop:
- Racing Genk heeft alles om het horrorseizoen van vorig jaar te doen vergeten.
- De andere clubs weten eigenlijk al dat ze spelen voor de 4e plaats.
- Anderlecht staat door de Europese schaamlapjes nog niet in lichterlaaie, maar deze ploeg is ziek.
- Er is de pampercultuur van Neerpede: de opgeleide spelers vallen door de mand als talent niet meer volstaat.
- Felice Mazzu zit nog op zijn stoel, maar het moet veel beter en wel redelijk dringend.
"Bij zijn eerste kans aan de top stelt Wouter Vrancken niet teleur"
Union heeft er gisteren in de tweede helft alles aan gedaan om langszij te komen tegen Racing Genk en had het gevoel dat er nog meer inzat dan die 1-1.
Nog eens chapeau voor hen, na een moeilijke eerste helft en met de Europese vermoeidheid in de benen. Vol overgave konden ze het wedstrijdbeeld nog doen kantelen na de rust.
Ze gooiden er weer veel intensiteit in en counterden het bij momenten ronduit heerlijke voetbal van Racing Genk.
Want dat was voor de rust toch weer de vaststelling: wat kan Genk soepel en dartel voetballen met veel snelheid, beweging, diepgang en technisch vernuft. Een lust voor het oog.
Deze Genkse kern heeft alles om het horrorseizoen van vorig jaar te doen vergeten en deze ploeg ligt in de vaardige handen van Wouter Vrancken.
En ze hebben ook wisselmogelijkheden. Ze kunnen er 3 à 4 jongens in gooien en dan heb je nog nauwelijks kwaliteitsverlies.
El Khannouss blijft verbazen, er zijn weer enkele jonge uitstekende Zuid-Amerikanen toegekomen, je hebt offensieve backs en er zijn 3 spitsen met kwaliteiten.
Deze Genkse kern heeft alles om het horrorseizoen van vorig jaar te doen vergeten en deze ploeg ligt in de vaardige handen van Wouter Vrancken.
Bij zijn eerste kans aan de top stelt hij voorlopig niet teleur. We hebben het laatste nog niet gezien van hen, denk ik.
"Kopgroep van 3 is weggereden"
Het is een beetje roekeloos, maar ik zou Antwerp, Genk en Club Brugge al durven op te schrijven voor de top 4.
Om het in koerstermen te zeggen: er is een kopgroep van 3 weggereden in een zware bergrit, genre Van Aert, Evenepoel en Pogacar.
Oké, er komen nog enkele cols buiten categorie, maar de rest weet eigenlijk al dat ze - behoudens ongelukken - spelen voor de 4e plaats.
Ik hoor Mark van Bommel terecht zeggen dat het voetballend beter moet bij Antwerp. Dat belooft.
Antwerp en Club Brugge doen het voorlopig wat zakelijker dan Racing Genk, maar elke week hoor ik Mark van Bommel terecht opmerken dat het voetballend beter moet.
Dat belooft, want als je alle wedstrijden intussen wint, is dat niet slecht. En dat kunnen ze nog een tijdje doen als je kijkt naar het relatief makkelijke programma.
Wie weet zelfs tot speeldag 17, net voor we ons focussen op het WK, met de topper tussen Antwerp en Club.
"Wie het meeste geld heeft en dat goed besteedt, eindigt voorin"
De grote verdienste van Club Brugge is dat ze zich zaterdag - met hun hoofd bij de Champions League, dat kan niet anders - niet lieten verrassen door staartploeg Seraing.
En dat op een schabouwelijk vervelend veld waar zoveel water op stond en met een fors gewijzigd elftal.
Ook dat hebben de 3 clubs die ik geciteerd heb, gemeen: op verschillende manieren zijn het de rijkste clubs van het land en ze hebben hun centen aangewend om brede en kwaliteitsvolle kernen samen te stellen.
En zo gaat dat in het voetbal: wie het meeste geld heeft en wie dat goed besteedt, eindigt voorin.
"Anderlecht staat nog niet in lichterlaaie, maar de ploeg is behoorlijk ziek"
Anderlecht heeft gisteren dan weer gevoetbald als een hopeloze staartploeg. Het staat overigens dichter bij de degradatieplaatsen, de laatste 3, dan bij de top 4. En wie paars-wit zondag zag voetballen in Westerlo, begrijpt waarom.
De Europese schaamlapjes met de kwalificatie tegen Young Boys en de glansloze zege tegen Silkeborg zorgen ervoor dat het huis nog niet in lichterlaaie staat, maar deze ploeg is behoorlijk ziek. Dat is de conclusie.
Felice Mazzu nam zijn groep in bescherming, maar hij moet woedend en misschien zelfs een beetje wanhopig zijn wanneer hij hen bezig ziet.
Er is een gebrek aan scherpte, intensiteit, overgave, de wil om te winnen. En ze zijn hopeloos slecht aan de bal met verkeerde keuzes, slechte passes, gebrek aan lef, het gaat veel achteruit en breed.
Je hoort vaak dat het bij Anderlecht een kwestie van clubcultuur is. Ze leren op Neerpede voetballen, maar ze hebben nooit moeten leren strijden.
Er zijn ook individuele prestaties die voor sommigen onbegrijpelijk slecht zijn.
Ik pik er Diawara en Ashimeru uit - intrinsiek moeten ze een absolute meerwaarde zijn, maar ook Hoedt laat zich vaak in negatieve zin opmerken door de kwaliteit van zijn spel en zijn attitude.
Enkel bondscoach Roberto Martinez ziet er nog brood in, want hij heeft nog 5 Anderlecht-spelers in zijn brede voorselectie. En die heten niet allemaal Vertonghen.
Je hoort ook vaak dat het een kwestie van clubcultuur is. De pampercultuur van Neerpede, waar ze die jonge talenten allemaal geweldig leren voetballen.
Dat kunnen ze ook, maar ze hebben nooit moeten leren strijden en ze vallen vaak door de mand wanneer enkel talent niet meer volstaat.
Dat is een soort existentieel probleem en dat los je niet op van vandaag op morgen. Daar is een cultuuromslag voor nodig, om zware woorden te gebruiken.
"Met 10 op 24 zullen de wetten van het voetbal onherroepelijk toch spelen in de toekomst"
Ik neem aan dat de trainer zich nog niet te veel zorgen moet maken. Hij zit nog stevig op zijn stoel, denk ik, want bij Anderlecht kijken ze ook naar de spelers, niet naar de coach.
Refaelov zette Mazzu zeer duidelijk uit de wind en legde de verantwoordelijkheid bij de spelers en zichzelf. Zo denken zijn bazen er ook over.
Iedereen is teleurgesteld over de eerste anderhalve maand met de resultaten en het geleverde spel.
Ze hadden gedacht dat Mazzu de intensiteit waarmee zijn ex-club Union aan een wedstrijd begon in deze ploeg kon brengen. Daar is hij voorlopig niet in geslaagd.
De trainer moet oplossingen zoeken en moet het elftal naar een veel hoger niveau tillen.
Met 10 op 24 zullen de wetten van het voetbal onherroepelijk toch spelen in de toekomst, denk ik.
Mazzu was de nadrukkelijke keuze van voorzitter Wouter Vandenhaute. Die zegt doorgaans zijn vertrouwen niet op in vakmannen die hun kwaliteiten al bewezen hebben en dat is Mazzu toch.
Alleen: het moet veel beter en wel redelijk dringend.
