De vergadering die straks over de toekomst van het voetbal beslist (en België hard kan raken)

Het was een gevaarlijk plan in schaapsvacht, dat aan de aandacht ontsnapte door een zichtbare grote boze wolf.

Enkele dagen voor de Super League de voetbalwereld op stelten zette, kwam de UEFA naar buiten met een nieuw format voor de Champions League vanaf 2024. In tegenstelling tot de ideeën van de “concurrent” leken die nog vreedzaam.

Maar was dat wel zo?

Eerst schetsen we nog even de grote lijnen van het voorgestelde format. De UEFA wil het aantal deelnemers uitbreiden van 32 naar 36. Het poulesysteem gaat de vuilbak in en wordt vervangen door één of twee grote groepen, met tien wedstrijden volgens het Zwitserse model- iedere ploeg krijgt een pakket tegenstanders dat in totaal even zwaar is.

De beste acht in het eindklassement gaan door, de nummers 9 tot en met 24 strijden in play-offs voor de overige plaatsen in de achtste finale.

Op die manier zou het aantal wedstrijden in de Champions League stijgen van 125 naar 225.

Lees: kassa-kassa voor de UEFA én de deelnemers door meer inkomsten uit ticketverkoop en tv-gelden.

Maar wie zal in de toekomst mogen deelnemen aan het lucratieve kampioenenbal?

Vooral dat punt was de voorbije maanden de inzet van een stille oorlog tussen de verschillende voetbalmachten.

Van de vier extra genodigden zou er één bijkomend ticket gaan naar de op vier na grootste competitie op de UEFA-ranglijst (momenteel Frankrijk) en eveneens eentje naar de kampioen van een land lager dan plaats 11. Máár: twee stuks zouden ook voorbehouden zijn voor grootmachten die zich niet konden plaatsen via de eigen competitie.

Op basis van het verleden (vertaald in de UEFA-clubcoëfficiënt) krijgen topclubs die een dramatisch seizoen beleven zo gratis en voor niks deelname aan de Champions League in de schoot geworpen.

Denk bijvoorbeeld aan Manchester United dit seizoen.

Zulke gereserveerde plekjes doen veel denken aan het exclusieve kransje dat de Super League in gedachten had. Goed mogelijk dat de UEFA straks zal inbinden door die gedachte.

Toch lijkt het nu al onvermijdelijk dat de effecten van de nieuwe Champions League dezelfde zullen zijn. De kloof tussen de armen en rijken in het voetbal zal alleen maar groeien, terwijl nationale competities uitgehold worden.

De verhoging van zes naar tien groepswedstrijden dreigt immers een flinke impact te hebben op de voetbalkalender. “En daar zou slechts een beperkt aantal clubs van profiteren”, waarschuwde Claus Thomsen, voorzitter van de European Leagues. Wellicht komt het tot een compromis van acht pouleduels.

Alleen is er dan nog de verdeling van het prijzengeld, zonder twijfel het meest gevoelige agendapunt.

Want welke kleine club zal er nog kunnen meebikkelen als ze nooit eens kunnen proeven van de vetpotten in de Champions League? PSG en Bayern zijn ver uit het zicht van de concurrentie in het buitenland. Het recent hervormde Financial Fair Play-systeem - voordelig voor de allerrijksten - zorgt voor nog wat extra rugwind.

Ook in België is er al een enorme financiële kloof tussen Club Brugge (vier keer op rij aanwezig in de Champions League) en de rest, die het moet stellen met kruimels.

In Jan Breydel volgen ze ongetwijfeld met bijzondere aandacht wat de UEFA-top straks (niet) beslist. Want net zoals iedere Belgische club die ervan droomt om zich nog te nestelen in de Europese subtop, moeten ze hopen dat de deuren voor de kleine competities nog op een kiertje blijven staan.

Door het dramatische jaar van onze Europese vertegenwoordigers dreigt zelfs onze landskampioen in 2024 niet meer zeker te zijn van een plekje in de Champions League.

En net dan de speedboot van de UEFA missen, zou België enkel met twee roeiriemen achterlaten.