Wuyts na EK: "Als Hermans een ronde langer wacht, is hij kampioen"

Het meest charmerende moment van het weekend was de zege van Aaron Dockx. Het is al een seizoen of drie dat Paul Herygers en ik op iedere cross aankomen en dan zeggen: "hoe zou het met Dockx geweest zijn?". En dan stellen we vaak vast dat hij weer gewonnen heeft.

Er is niets aan te doen. Bij de tweedejaarsnieuwelingen haalde hij 24 op 24. Dan ging er een heel seizoen naar de haaien door covid en bij de junioren werd hij geconfronteerd met een Nederlander, David Haverdings. Op de Koppenberg kwamen we hem weer tegen. Hij kwam met zijn bloemen van het podium en hij vertelde dat hij het wel zag zitten tegen Haverdings op het EK.

Dockx is er echt eentje om in de gaten te houden. Ik kleef niet graag stempels op jongeren, maar het is een winnaarstype. Hij was bij de nieuwelingen een groter winnaarstype dan Thibau Nys ooit geweest is.

Bij de vrouwen ging de titel naar Zoë Backstedt. Zij is op alle terreinen thuis en kreeg ook een parcours op haar maat. Ze profiteert van die lastige hellingsgraad, en er zat ook niet veel techniek in. Een parcours zoals in Overijse bijvoorbeeld, is voor haar een stuk lastiger.

Maar ze steekt er wel met kop en schouders bovenuit, ook op de weg en de piste. Ze heeft heel veel potentieel, maar ik weet niet of ze in de cross zal blijven. 

Puck Pieterse had altijd Europees kampioen moeten worden bij de beloften. Ze valt en dat is haar eigen fout, maat ze moet dan op haar stappen terugkeren, moet naar de materiaalpost, en dan verlies je halve minuut. Ze was zelfs niet meer in beeld daarna.

Toch komt ze iets voorbij halfkoers terug, ze rolt de rest op en komt dichtbij Van Anrooij. Maar toen had ze haar pijlen al verschoten. 

Puck Pieterse heeft in de voorbije crossen ook meegedaan voor winst bij de elite. Ze was 2e in Overijse. Van Anrooij is ook een enorm talent, met enorm veel vermogen, maar toch, zonder val was het voor Pieterse.

Wat er misliep bij de mannen? Iets wat je gasten tussen 18 en 20 niet kwalijk kan nemen: zelfzucht, de drang om zelf te winnen.

Als mensen dan zeggen dat ze als land hadden moeten rijden, dan lach ik. Met drie in zo’n finale ben je met jezelf bezig. Je denkt alleen aan de andere als je zelf slecht bent. 

Ze hadden niet door dat Kamp even enkele lengtes moest prijsgeven. Daar hebben ze misschien een kans laten liggen om al wat vroeger aan te zetten. Nu worden ze door Kamp met een verrassingsaanval gevloerd. 

Vandeputte kwam nog akelig dicht voor dit soort sprint. Hij was de kandidaat-winnaar. Nys hing de hele koers achteraan dat peloton. Dan is het logisch dat je op het einde niet wint. Hij was niet slecht, zeker niet na zijn blessure, maar de teleurstelling over de gemiste titel was een beetje overdreven. 

Wat daar frappant was, was dat het een "one woman show" was van Brand. Dat is gezien haar prestatie de voorbije twee jaar zeker geen verrassing, maar als je kijkt naar de vorige crossen wel. Ze rijdt een volle minuut weg van Vas, terwijl ze er in Overijse nog een halve minuut achter lag.

Het parcours, dat een wegparcours is, lag haar natuurlijk. Maar het is ook een pluim aan haar omkadering en zeker aan het medisch kabinet. Tijdens de opwarming in Overijse kwam ze twee keer ten val. Een val waar ze last van had. Ze hebben alle zeilen bijgezet om haar in topvorm op het EK te krijgen. 

Ze was gebrand op die titel, de enige die ze nog niet had.

Ik zat me al vroeg af te vragen waar Eli Iserbyt mee bezig was. Kan die niet beter of speelt hij een spel? Het bleek het eerste te zijn. Het was zijn dag niet. Hij was tuk op deze titel omdat hij wist dat het wellicht zijn enige kans zou zijn op een trui. Maar hij voelde al snel dat er 3 of 4 renners beter waren. Dan moet je je niet kapot rijden.

Quinten Hermans zit met een timingsprobleem. Dat is niet de eerste keer. Hij had vroeger bij de beloften een wapen: de snedige aanval in ronde

twee of drie en dan als een laagvlieger op meestal vlakke parcours aan de kop de wedstrijd uitrijden. 

Dat heeft hij nu met een wegprogramma achter de kiezen nog een paar keer uitgetest op een parcours met een stevig niveauverschil. Dat is een keer gelukt, maar vooral ook mislukt. Hij is ook al een aantal keer 5e geworden na een te snelle aanval. 

Hermans koerst een beetje voorbarig. Hij plukt zijn moment vaak te vlug. Als hij hier een ronde langer wacht, dan wordt hij Europees kampioen.

Wie hier Van der Haar onderschat heeft, heeft de voorbije wedstrijden geslapen. Hij had in Zonhoven net zo goed kunnen winnen als Aerts. Dat zag je ook aan zijn gedrag. Maar hij moet durf en lef hebben op het juiste moment. Het is blijkbaar Thibau Nys die hem gezegd heeft dat hij eens zelf moet gaan en niet moet wachten op anderen. 

Hij was duidelijk beter dan de voorgaande seizoenen want hij doet overal mee voor het podium. Hij heeft gewerkt aan zijn start en aan zijn explosief vermogen in de beginfase. Het was opvallend dat hij daar de voorbije seizoenen al vaak in een verre positie zat te spartelen. Hij kwam er dan vaak nog doorheen, maar dat was dan te laat. Dit jaar is dat weg. En op dit EK zat ook het parcours mee.

Je mag niet vergeten hoe de jonge Van der Haar was. Hij werd twee keer wereldkampioen bij de beloften en was de eerste winnaar van het EK in 2016. Hij won ook drie keer op een rij de Wereldbeker in Valkenburg. En daar was toen echt niets aan te doen.

Ik ben als Belg toch gecharmeerd door hem. Die interviews zijn stuk voor stuk lekkernijen. Hij heeft altijd een uitspraak klaar, een toffe zin waarvan je naast je stoel zakt. Je moet al een geweldig slecht karakter hebben om het Van der Haar niet te gunnen.