Voorstelling Soudal-Quick Step: Duwt Remco Evenepoel de facelift volledig door?

Was het een verwaarloosbaar detail of was het symbolisch?

Voor het eerst in een eeuwigheid sloot Quick Step-Alpha Vinyl een wielerseizoen niet als zegekoning af.

Met 47 overwinningen (exclusief EK en WK) kon de blauwe brigade van Patrick Lefevere niet mopperen in 2022, maar Jumbo-Visma en UAE klokten allebei af op 48 hapjes.

Bovendien namen Remco Evenepoel (15) en Fabio Jakobsen (13) het leeuwendeel voor hun rekening.

Ook al zal de ploegpatron benadrukken dat zijn team weer de wereldkampioen aan boord heeft en dat 2022 een mijlpaal was dankzij de Vuelta, de cijfers verraden iets over de huidige machtsverhoudingen in het peloton. 

Financiële grootmachten als Jumbo-Visma, UAE en Ineos Grenadiers koppelen kwaliteit aan kwantiteit en bij veelvraat Quick Step heeft het DNA een kleine gedaantewisseling ondergaan. 

Belangrijkste zeges Quick Step-Alpha Vinyl in 2022:

Kuurne-Brussel-Kuurne (Jakobsen), rit in Parijs-Nice (Jakobsen), rit in Ronde van het Baskenland (Alaphilippe), Luik-Bastenaken-Luik (Evenepoel), rit in de Giro (Cavendish), rit in Ronde van Zwitserland (Evenepoel), 2 ritten in de Tour (Lampaert en Jakobsen), Clasica San Sebastian (Evenepoel), EK op de weg (Jakobsen) 2 ritten en eindwinst Vuelta (Evenepoel), WK op de weg (Evenepoel)

De rode draad in die gestage reconversie is Remco Evenepoel. Een seizoen bestaat uit veel meer dan die 2 heilige zondagen in april.

Nog voor zijn eerste eindzege in een grote ronde had Evenepoel met Lefevere een jarenlange deal gesloten met uiteraard veel meer aandacht voor het rondewerk dan het team tot dusver gewoon was.

Die aanpak heeft vroeger dan verwacht al zijn vruchten afgeworpen, maar het pact vereist ook een andere strategie en invulling van het rennersbestand.

Die asverschuiving is nu nog niet concreet waarneembaar, aangezien Lefevere eind 2021 het gros van zijn honkvaste kern een contractverlenging van 2 seizoenen had voorgeschoteld.

Met de komst van geldschieter Soudal is de toekomst voor meerdere jaren verzekerd en ook het budget zal progressief aanwassen, maar er waren nu dus amper tot geen vacatures.

Oudjes Mark Cavendish en Zdenek Stybar moesten plaats maken, Iljo Keisse stapt in de volgwagen, Stijn Steels kreeg geen nieuw contract en Mikkel Honoré ging op zoek naar vrijheid en verbrak zijn contract.

Hun afwezigheid werd ingevuld met de aanwerving van klimmer Jan Hirt, de voorbestemde lead-out Casper Pedersen en Belgisch kampioen Tim Merlier.

De komst van Tim Merlier stond in de sterren geschreven. 

Bij Alpecin-Deceuninck was de sprinter voorbijgesneld door Jasper Philipsen, Merlier beschreef Quick Step als "een jongensdroom" en Lefevere was al langer gecharmeerd door de West-Vlaamse sprintbom. 

Ook de link met Frank Vandenbroucke - Merlier vormt een koppel met dochter Cameron - raakt een gevoelige snaar bij The Godfather van Quick Step.

Merlier - 30 - kon ook naar UAE, maar bleef bewust wachten op een blauw voorstel en tekende voor 3 seizoenen. Naar verluidt zal hij niet voor een appel en een ei koersen bij de beste Belgische ploeg.

Het is een investering waar links en rechts vragen bij worden gesteld, want was een topsprinter wel prioritair en is Merlier die hap uit het beperkte budget waard?

Zijn profiel leunt ook nog eens erg dicht aan bij dat van Fabio Jakobsen, op papier nog altijd de A-sprinter in de ploeg.

Laat beide sprintbommen los van elkaar hun wedstrijdprogramma samenstellen en dat zal bijzonder veel parallellen opleveren. 

Eendagskoersen als Kuurne, de Scheldeprijs en Gent-Wevelgem zouden dan op beide briefjes met rood aangestipt staan.

En wat dan met de grote rondes? Merlier is geen fan van een rondreis van 3 weken, maar de Tour is voor elke sprinter toch een beetje het mekka. 

Jakobsen - eind 2023 einde contract - zal zijn plaats uiteraard niet zomaar afstaan. 

Sprintploegmaats? "Bij het avondeten praat je met elkaar. Als de programma's worden gemaakt, dan wordt die andere sprinter een poppetje", verklaarde Jakobsen eind november in de podcast van ex-renner Laurens ten Dam.

"Ik vind Tim Merlier een aardige gast, maar ook hij wordt zo'n poppetje."

Dat was geen denigrerende opmerking, maar de zelfverzekerde Jakobsen wees er fijntjes op dat hij de voorbije jaren ook al had moeten opboksen tegen ploegconcurrenten als Elia Viviani, Fernando Gaviria, Sam Bennett en Mark Cavendish.

Met succes. 

Stuk voor stuk hebben die interne concurrenten de weg naar de uitgang gevonden, ondanks zijn horrorval zit Jakobsen nog altijd op zijn troon.

De Nederlands-Belgische puzzel leggen zal de voorbije weken al een grote uitdaging zijn geweest. 

Voor het programma van heel wat ploegmaats hangt veel, zoniet alles, natuurlijk af van hoe Remco Evenepoel zijn koerskalender in elkaar heeft geboetseerd. 

Luik-Bastenaken-Luik en de Giro worden de prioriteiten van Evenepoel in het voorjaar en in de lente. 

De druk en de vloek van de regenboogtrui zal hij zonder twijfel als een stofje van zich afslaan, maar het verwachtingspatroon ligt na 2022 nog hoger dan al het geval was.

Evenepoel kan in Italië in principe alleen maar tevreden zijn met de roze trui, maar de Spaanse vraag zal ook op Italiaanse bodem terugkeren: hoe sterk is zijn ploeg nu echt in het rondewerk?

Ilan Van Wilder, Louis Vervaeke en tutti quanti hebben zichzelf overtroffen op weg naar Madrid en hebben misschien nog (mentale) progressie geboekt, met enkel Jan Hirt is de gevraagde versterking magertjes uitgevallen. 

De sleutelvraag is dan ook hoe geduldig de eergierige Evenepoel zal zijn en blijven mocht zijn ploeg in een andere gewichtscategorie moeten boksen dan rondemachines als Jumbo-Visma en UAE.

En zo misschien nu en dan een uppercut incasseert.

Borrelt het Ineos-verhaal van enkele maanden geleden tijdens een dipje weer op?

2023 wordt dan ook een scharnierseizoen op de transfermarkt. Afhankelijk van de bron zijn 15 à 20 renners einde contract.

Een (kleine) aardverschuiving is dus niet uitgesloten. Al moet Lefevere van zijn hart dan misschien een steen maken.

Zijn einde contract in 2023:

onder meer Dries Devenyns, Florian Sénéchal, Fabio Jakobsen, Michael Morkov, Mattia Cattaneo, Pieter Serry, Davide Ballerini, Rémi Cavagna, Bert Van Lerberghe, Tim Declercq, Andrea Bagioli, Mauri Vansevenant, Mauro Schmid, Louis Vervaeke, Ilan Van Wilder, Stan Van Tricht

bron: procyclingstats.com

De uitkomst van de mercato zal namelijk ook bepalen of Soudal-Quick Step nog gecatalogeerd mag worden als "dé ploeg voor de (kassei)klassiekers".

Vorig jaar werd er tijdens een bijzonder mager Vlaams voorjaar al drastisch aan die poten gezaagd. Kasper Asgreen, Yves Lampaert en Florian Sénéchal zijn zowat de laatste der Mohikanen.

Ze stonden erbij en keken ernaar, al werden Asgreen en co wel overladen door alle plagen van Egypte. 

Een kopman op het niveau van Wout van Aert of Mathieu van der Poel is er niet meer en aangezien hun blokken elk jaar groeien, kan ook de tactiek van het blauwe collectief niet meer voldoende uitgespeeld worden.

Het mag dan ook geen verrassing zijn dat Julian Alaphilippe zijn zinnen weer op Vlaanderen gezet heeft. 

De Fransman is verlost van de regenboog en wil een annus horribilis zo snel mogelijk doorspoelen.

Laat hij Luik volledig aan Evenepoel en wil hij ten volle profiteren van de vrijheid in Vlaanderens Mooiste en - voor het laatst? - in de Tour de France? 

Chouchou "Loulou" zal er op zijn 30e vooral tuk op zijn om te bewijzen dat het geen "Er was eens"-verhaal wordt. 

Lefevere zou het maar wat graag zien en heeft zijn Fransman in de kranten al geprikkeld. 

Al is het maar om niet alle druk op de schouders van de jonge wereldkampioen te leggen. 

Als een goeie pater familias en boekhouder zal de aandacht van de éminence grise in dit scharnierjaar geen seconde verslappen om het delicate evenwicht tussen die nieuwe horizon en de eigen achtertuin te bewaren. 

Want zoals Cyclingnews.com een oude voetbalquote zo mooi parafraseerde in een wielerjasje: "Patrick Lefevere is not always right, but he is never wrong."

Bekijk hier de volledige wielerkalender in 2023.