Voorstelling Alpecin-Deceuninck: Het blauwe broertje is nu echt volwassen

Van PRT naar WT.

Van de hogeschool naar de universiteit. 

Alpecin-Deceuninck is komend wielerjaar voor het eerst lid van de WorldTour-klas.

De voorbije jaren hield het team van Christoph en Philip Roodhooft tijdens het groeiproces bewust de boot van het hoogste wielerechelon af.

Startrecht, maar geen startplicht. Het was voor Alpecin-Deceuninck een luxueuze uitgangspositie.

Maar nu de UCI de afgestudeerden na 3 jaar beloond heeft met WorldTour-diploma's, zet de Belgische equipe de stap voorwaarts.

Het ingangsexamen? Cum laude.

Belangrijkste zeges Alpecin-Deceuninck in 2022:

rit in Tirreno-Adriatico (Merlier), Nokere Koerse (Merlier), Brugge-De Panne (Merlier), Dwars door Vlaanderen (Van der Poel), Ronde van Vlaanderen (Van der Poel), 3 ritten in de Giro (Van der Poel, Oldani en De Bondt), BK op de weg (Merlier), 2 ritten in de Tour (Philipsen), 2 ritten in de Vuelta (Vine), GP Wallonie (Van der Poel)

Al bij al verandert er niet zo gek veel voor de broertjes Roodhooft en hun renners, want het voorbije jaar lieten ze dankzij hun gegarandeerde wildcard enkel een minder aantrekkelijke WT-koers links of rechts schieten.

Alpecin-Deceuninck was al geëvolueerd naar veel meer dan "Team Van der Poel" en bewees de voorbije maanden met zijn aankoopbeleid dat er budget én belangstelling vanuit het peloton is.

Zo trok Patrick Lefevere aan de mouw van Quinten Hermans, maar de runner-up van Luik-Bastenaken-Luik koos - onder meer dankzij de veldritader - voor de WorldTour-nieuwkomer.

Hermans krijgt zonder twijfel carte blanche richting de klimklassiekers, waar er een vacuüm was. 

Robert Stannard bleef in 2022 als nieuwkomer op dat terrein onder de verwachtingen, maar met de beloftevolle Nicola Conci, Stefano Oldani en Xandro Meurisse staat er toch een stevig geraamte. 

Het is niet uitgesloten dat ook Søren Kragh Andersen zich nog bij die Ardennen-kern voegt, want de 28-jarige Deen kon zijn polyvalentie uitspelen als belangrijkste verkoopsargument. 

Zijn voorjaar begon nog veelbelovend, maar door fysieke ellende en gekissebis met DSM was 2022 daarna een verloren jaar.

Kragh Andersen moet vooral weer zijn neus voor het juiste moment terugvinden en kan dan ook in het Vlaamse werk met onder meer Gianni Vermeersch rugdekking bieden voor het Nederlandse uithangbord.

Want hoe je het ook draait of keert, Mathieu van der Poel blijft met zijn blauw bloed natuurlijk de ruggengraat van deze ploeg.

Er wordt wel eens geopperd dat Van der Poel ook naast de fiets de touwtjes (stevig) in handen heeft, maar de (losse) Roodhooft-benadering met MVDP werpt steevast zijn vruchten af.

Of toch bijna altijd.

Na een ellendige winter stond Van der Poel er bliksemsnel: 3e op de Via Roma, winst in Dwars door Vlaanderen en de Ronde van Vlaanderen, 4e in de Amstel en 9e in Parijs-Roubaix.

Na ritwinst en roze glorie in Boedapest ontdekten Van der Poel en zijn entourage echter dat ook zij het wielerhandboek niet volledig kunnen negeren.

Een averechtse hoogtestage tussen Giro en Tour, een onconventionele aanloop richting het WK en een Australische nachtmerrie.

Deel 2 van 2022 was een flop, maar het mentale front leek tijdens de crosswinter aanvankelijk niet aangetast.

Alleen is in Koksijde toch weer een duiveltje op de Nederlandse schouders geland.

Hoe broos is zijn rug in 2023? Is er misschien roofbouw gepleegd op het lichaam door de waanzinnige prestigekampen in het veld? En laten de vele nederlagen mentale sporen achter?

Als de voorjaarsroute eindelijk eens geen hindernissenparcours is, dan moet een gretige Van der Poel er van a tot z kunnen staan.

Wordt dat ook niet stilaan tijd? Over 10 dagen wordt Van der Poel 28 jaar.

Hij zei het zelf nog voor de saga in Wollongong: "Ik word een dagje ouder. De kansen om een koers als het WK te winnen, worden elk jaar kleiner."

Er is een periode geweest waarin profs zich vastklampten aan de gedachte dat ze hun piek rond hun 30e zouden bereiken.

De jeugd van tegenwoordig heeft de formule van dat gezegde hertekend.

En zeker aan de universiteit is er geen sprake meer van speeltijd.

Christoph Roodhooft verklapte in Het Laatste Nieuws al het (verrassende) eerste ijkpunt: "Ik zie Mathieu het liefst Milaan-Sanremo winnen. Dat is voor ons de koers van het jaar."

18 maart, de dag van La Primavera, zal ook in de agenda van Jasper Philipsen omcirkeld zijn.

Philipsen zette Tim Merlier in zijn schaduw en beukte in de Tour met een dubbeltje de poort naar de sprinthemel helemaal open. 

Ontwikkelt hij zich in 2023 nog meer als rassprinter en zet hij en passant een volgende stap? Lees: een rol van betekenis (en resultaten) in de voorjaarsklassiekers. 

Philipsen zal het sprintgewicht ook kunnen spreiden op de schouders van aanwinsten Kaden Groves en Jensen Plowright, twee Aussies van 23 en 22 jaar.

Plowright zal als neoprof nog veel boterhammen moeten eten, maar wie bij de jeugd het shirt van Groupama-FDJ draagt of gedragen heeft, is geen koekenbakker.

Landgenoot Groves heeft al meer bewezen, met zijn ritzege in de Vuelta als pronkstuk. Met zijn profiel - Michael Matthews light - zal hij voldoende speelruimte krijgen.

In de grote rondes kunnen zij kwispelen, ook al omdat met Jay Vine de enige volwaardige klimmer niet kon weerstaan aan de dollars van UAE. Ook najaarsontdekking Sjoerd Bax fietste die kant uit.

Bij Alpecin-Deceuninck branden ze door hun sprintweelde een kaars voor het medische dossier van Jonas Rickaert, die nog zoekende is na een dubbele operatie aan zijn beknelde liesslagader. Zijn seizoensbegin valt al zeker in het water. 

Bij lead-out Robbe Ghys, een potentiële vervanger, speelden de broers Roodhooft alvast korter op de bal dan - daar is ie weer - Lefevere. Die wilde de pistier vanaf 2024 uitspelen als loods voor zijn sprinters, Ghys bedankte voor dat jaartje in de wachtkamer.

Op de valreep werd ook Ramon Sinkeldam - een van de meesters in het sprintvak - bevrijd uit het netelige B&B-web. Ook de veelbelovende Axel Laurance stapt over, maar zal nog een jaartje rijpen bij de ontwikkelingstak. 

Het zegt veel over de aantrekkingskracht en de handelingssnelheid van dit Alpecin-Deceuninck. Kopman Philipsen toonde zich tijdens de rustperiode niet volledig tevreden over zijn lead-out in 2022 en wordt op zijn wenken bediend.  

De kleuren tonen gelijkenissen, een voormalige sponsor en ploegleider zijn al aan boord, er is interesse voor dezelfde renners en met één superkopman, een sprintbom, amper klimmers en meerdere betrouwbare wisselcomponenten doet dit Alpecin-Deceuninck steeds meer denken aan dat andere machtige Belgische blauwe blok in het pre-Evenepoel-tijdperk. 

Klaar om helemaal uit de schaduw te treden.

Met in 2023 de allerbeste versie van Mathieu van der Poel?

Het zou zomaar eens kunnen.

Tenzij die dekselse rug weer stokken in de wielen steekt.

Zijn einde contract in 2023:

onder meer Silvan Dillier, Dries De Bondt, Oscar Riesebeek, Robert Stannard, Stefano Oldani, Nicola Conci, Fabio Van den Bossche

bron: procyclingstats.com

Bekijk hier de volledige wielerkalender in 2023.