Bij de Omloop Het Nieuwsblad is het vergrootglas uiteraard nog wat extra gericht op de Belgische vedetten. Maar niet altijd zie je aan de finish van de Vlaamse openingskoers lachende gezichten. Vraag dat maar aan Tom Boonen, die in 2015 met zijn ploegmaats een uitermate riante situatie helemaal verkwanselde. Keer hier nog eens terug naar de legendarische finale van 10 jaar geleden.
De zucht en grijns op het gezicht van Tom Boonen verraden dat de Omloop van 2015 nog altijd een kras op zijn ziel is.
"Ik heb het al verteerd, hoor", vertelde Boonen toen hij woensdag in Wielerclub Wattage nog eens met de beelden werd geconfronteerd.
"Maar dat is de enige keer dat ik bijna gevochten heb met Niki Terpstra", bekende Boonen over zijn Nederlandse ex-ploegmaat. "Dat was neus tegen neus, een kwartiertje roepen. Het was toen wrede ambras."
Het toenmalige Etixx-Quick Step reed in die Omloop iedereen naar huis. Of toch bijna iedereen.
Ploegmaats Boonen, Terpstra en Stijn Vandenbergh moesten nog 1 rivaal van Sky in hun zog dulden: Ian Stannard.
Boonen over het rondje kwartetten richting Gent: "Stannard had al 50 kilometer in ons wiel gezeten. Wij waren met z'n drieën dus al een hele tijd aan het rijden."
"Fitte (ploegleider Wilfried Peeters) kwam langs en vroeg hoe we het zouden regelen."
"De meest logische oplossing was dat we samen naar de finish zouden gaan en dat ik Stannard zou kloppen in de sprint. Maar Niki en Stijn zeiden dat ook zij graag wilden winnen."
"Wat ik vaak deed in het openingsweekend, was hen proberen te helpen. Zo had ik de daaropvolgende weken superovertuigde helpers."
Boonen ging akkoord. "Stijn viel aan, Stannard reed het gat dicht. Ik dacht dat het toen mijn moment was en ik ging zelf, maar ik voelde na 500 meter al dat het beste weg was uit mijn beentjes."
"Stannard speelde het superslim, bleef rijden en kwam terug. En daarna kwam het toonbeeld van hoe het niet moet."
"Niki sprong mee met Stannard, ik hing achter hen en was aan het ontploffen. In plaats van te wachten, trok Niki de sprint aan en dat was eigenlijk voor Stannard. De rest is geschiedenis."
Stannard zette Terpstra, Boonen en Vandenbergh in die volgorde in hun hemd. "Dat was een van de weinige echte flaters."
"Het was een fout van ons allemaal. Ik had moeten zeggen dat ik zou sprinten en Niki had niet zo op kop moeten rijden met Stannard in zijn wiel."
"Maar na een kwartiertje was het oké en konden we weer praten. Je moet zoiets kunnen opbergen, want daags nadien was het weer koers."
