Tom Boudeweel: "Het kan geen kwaad voor Club Brugge om eens in de spiegel te kijken"

Met Club Brugge - Standard (1-2), KRC Genk - KAA Gent (0-0) en Anderlecht - Union (0-2) stonden er zondag 3 topaffiches op het programma, maar die leverden daarom geen topvoetbal op.

6 ploegen van de top 7 speelden gisteren tegen elkaar, dan verwacht je spektakel, goed voetbal, kwaliteit en topwedstrijden. De term Super Sunday dook jammer genoeg alweer op, maar het topniveau hebben we niet of nauwelijks gezien.

We zagen vooral nivellering dit weekend, nivellering naar beneden welteverstaan. Op zich is dat niet verrassend zo op het einde van het seizoen. Er werd met weinig risico, eerder berekend gevoetbald.

We moeten het dus hebben van de spanning. Dat is leuk, maar er waren ook spanningen op en naast het terrein. En dat kwam ook de kwaliteit niet echt ten goede.

In Brugge ging de voorzitter van de landskampioen de scheidsrechter opzoeken. Vreselijke beelden vind ik het. Heel intimiderend en zonder respect voor de scheidsrechter.

En dan maar initiatieven lanceren: om scheidsrechters op te leiden, om de grote tekorten weg te werken.

De vraag is ook waarom voorzitters, technisch directeurs of CEO's in de neutrale zone moeten zijn. Doe je dit op een lager niveau, in de provinciale reeksen, dan heb je een zware schorsing aan je broek. Benieuwd naar het vervolg.

Feit is ook dat het niet de eerste keer is dat Bart Verhaeghe daar beneden opduikt. Het moet zijn dat de Pro League zijn eigen reglement heeft voor bestuurders om daar rond te lopen.

Ik heb het opgezocht: hij stond niet op het scheidsrechtersblad, wel 15 anderen van de sportieve en medische staf.

Bij Lokeren in 1B staat de voorzitter wel op het scheidsrechtersblad. Hij heeft ook al drie keer op de bank gezeten, maar hij is nog niet ingevallen.

Er was heel veel frustratie bij Club Brugge: bij het publiek en in de interviews met de spelers ook achteraf. Ze vielen echt van de euforie na de Champions League naar de ontgoocheling van de eerste thuisnederlaag sinds lang.

Het had ook te maken met de vervelende speelstijl van Standard. Ze maakten veel kleine fouten, die niet altijd bestraft werden.

Maar het kan geen kwaad om eens in de spiegel te kijken. De eerste helft was niet goed. Club moest weer - anders dan in Europa - het spel maken. Het voetbalde veel te traag om dat verwachte blok van Standard te ontwrichten.

En dan heb je het belangrijkste gedaan, meteen na de rust, dat doelpunt van Jutgla. Een toonbeeld van hoe het zou moeten: met een snelle inworp, Standard stond nog niet in de organisatie, een goeie voorzet van De Cuyper en een puike afwerking van Jutgla. Dat hebben we veel te weinig gezien.

De tweede gele kaart van Tzolis wordt het scharniermoment van de match. Een terechte tweede gele kaart.

Over de eerste wordt nu flink gediscussieerd, toen hij in de eerste helft een penalty wou versieren. Daar kan je inderdaad, ook volgens het reglement een kaart voor trekken: voor overacting.

Maar er zijn natuurlijk nog ploegen die een 1-0-voorsprong over de streep trokken met z’n tienen. Standard gaat wat meer aanvallen en maakt gelijk na een terechte penalty.

En kort voor tijd scoort Standard nog eens. Straf als je voor deze wedstrijd nog maar 20 doelpunten hebt gemaakt in 26 wedstrijden. Het laagste aantal van de hele competitie.

De frustratie komt waarschijnlijk ook omdat het niet de eerste keer is dat Club punten laat liggen in de competitie na een Europese wedstrijd. Het was al de zevende keer in 10 matchen, goed voor 17 verliespunten.

Het is niet bewezen dat Club er zoveel zou verliezen zonder Europees voetbal, maar de kans dat je punten verliest, wordt wel groter door die midweekwedstrijden. Dat zie je ook bij de andere Belgische clubs.

Dat komt door de fysieke en mentale vermoeidheid. Dat is bewezen en begrijpelijk, maar het gebeurt te vaak en met deze kwalitatief sterke kern zou het niet mogen. Gewoon zakelijk de 3 punten pakken en op naar volgende week.

De strijd om de top 6 wordt zo wel weer een beetje spannend. Omdat Standard weer komt aandringen voor de zesde plaats van KAA Gent.

Een beetje onverwacht, want Standard beëindigt de competitie met wedstrijden tegen 5 ploegen uit de top 6. Genk en Club hebben ze achter de rug, nu nog Anderlecht, Union en Antwerp.

Vandaar dat het waarschijnlijk net niet zal zijn, maar het is sowieso straf voor een huurlingenleger bij een club met zoveel schulden. Al zat het gisteren wel mee bij die eerste overwinning op het veld van Club sinds 2013.

En het zit Standard ook mee dat KAA Gent het geluk nu wel aan zijn zijde heeft. Vorige week heeft het een penalty gekregen voor een botsing tussen de Beerschot-doelman en een Gentenaar. Gisteren volgde er geen penalty voor de botsing van de Gent-doelman met een tegenstander van Genk.

Gent heeft het anderzijds wel goed gedaan bij de leider, die toch al 12 thuiszeges op een rij liet noteren en nu niet kon scoren.

In de tweede helft vond ik Gent zelfs voetballend de betere ploeg. Winnen in Sevilla, een bemoedigende prestatie in Genk, 7 matchen zonder nederlaag in 2025 en 12 clean sheets: het ideale moment om zaterdag Club Brugge te ontvangen, toch de match van het jaar in Gent.

En we moeten KRC Genk nog feliciteren met zijn Europees ticket, want door het eigen gelijkspel en de nederlaag van Club beëindigt Genk de competitie op de eerste plaats en dat geeft recht op een ticket voor de voorronde van de Europa League.

Al zou dat op dit moment slechts een troostprijs zijn, vrees ik.

Er was ook de Brusselse derby, met voor de zoveelste keer Union als winnaar (0-2). Als je al de resultaten bekijkt van gisteren, dan is Union de winnaar van de speeldag.

Union komt dichter bij de top 2 en het loopt verder weg van z'n achtervolgers.

Winnen in Anderlecht is sowieso al speciaal, maar ook na een zware
Europese wedstrijd tegen Ajax met verlengingen en de mentale tik door de nipte
uitschakeling.

Ook hier was het geen grootse wedstrijd, Union was de minst slechte. Het hoopt alleszins om nog een hartig woordje mee te spelen in het titeldebat, met Genk en Club Brugge.

Sinds gisteren is Union zeker van de top 6, om zoals de voorbije jaren nog eens vervelend te doen. Union is de luis in de pels van de topclubs. Nu als opjager, een rol die hen perfect ligt.

Anderlecht is opnieuw afgegleden naar een niveau dat te weinig is, zo zonder de klasse en de doelpunten van Kasper Dolberg.

Thorgan Hazard zoekt na zijn kruisbandblessure nog naar zijn beste niveau en een voetbalmaatje om mee te combineren. Zonder Stroeykens ook en Verschaeren die weer wat aan de oppervlakte kwam.

1 op 18 haalde Anderlecht tegen de huidige top 3. Dan wordt het moeilijk om je te mengen in de titelstrijd.

Het verschil met Genk bedraagt 16 punten, gedeeld door twee is 8 punten. Moeilijk en dat gaf Hazard gisteren na de wedstrijd ook eerlijk toe.

Zeker omdat ook de druk wordt opgevoerd op coach David Hubert. Vooral van buitenaf.

12 op 21 na Nieuwjaar en weinig sprankelend, eerder verdedigend voetbal. Alle lovende commentaren meteen na zijn aanstelling zijn stilletjesaan verdwenen.

Sardella die nu ook reageert op een deel van het publiek. De negatieve spiraal moet omgekeerd worden: om in de top 3 te eindigen en vooral richting 4 mei voor de bekerfinale tegen Club Brugge.

Om eindelijk weer eens een trofee te pakken. Van 2017, zo lang is het geleden. Toen waren we nog fris en fruitig in Anderlecht.