Op de olympische stage in Belek is de atletiekpiste geen dichtbevolkt gebied. Enkele maanden na de Olympische Spelen past de trainingsweek niet in de plannen van sommige atleten, maar enkele sporters sturen ook hun kat door de heisa met Atletiek Vlaanderen. Noor Vidts tekent wel present.
Voor Noor Vidts was 2024 een jaar om in te kaderen met goud op het WK indoor op de vijfkamp, brons op de zevenkamp op het EK in Rome en brons in Parijs. "Dat was de kers op de taart", geniet Vidts nog altijd na over de Spelen.
Het smaakt naar meer, toch? Vidts moet even nadenken en lacht. "Ik vind het nog altijd superleuk om te doen, ook de kampioenschappen. Er kunnen nog zaken verbeteren en zolang ik het leuk blijf vinden, wil ik het blijven doen."
Vidts wil sleutelen aan haar 200 meter en het verspringen en heeft na een adempauze thuis en een reis in Canada de batterijen kunnen opladen. "Het was mijn langste vakantie ooit en het is tijd om er weer aan te beginnen. Anders wordt het ook maar saai."
De draad oppikken doet ze dus in Belek. Heel wat collega's ontbreken ginds op het appel en daar hebben de centralisatieplannen van Atletiek Vlaanderen veel mee te maken. De onrust is groot, weet ook Vidts, maar zelf wil ze zich "het liefst buiten de discussie houden".
Met de meerkampers trainen we al enkele jaren in Gent. Dat heeft mij geholpen om een medaille op de Spelen te behalen.
"Ik ben niet rechtstreeks betrokken", benadrukt ze. "Ik mag niet veralgemenen, maar met de meerkampers trainen we al enkele jaren in Gent. Dat heeft mij geholpen om een medaille op de Spelen te behalen."
"Ik kijk er positief op terug en ik vind het een beetje jammer dat de betrokkenen in een negatief daglicht komen te staan", blijft ze voorzichtig.
"Ik begrijp waarom de veranderingen moeilijk zijn voor sommige mensen. Maar voor mij verandert er veel in positieve zin door de grotere omkadering."
Hoe dan ook lonkt Vidts nog naar LA 2028. "Ik zal dan 32 jaar zijn, een mooie leeftijd om nog door te gaan. Ik kijk er naar uit. Met medailles zal ik niet bezig zijn. Ik wil me blijven verbeteren."
Tia Hellebaut over atletiekoorlog: "Ik begrijp de federatie, maar ik leef mee met de coaches"
Noor Vidts veroverde brons in Parijs. Misschien droomt ze wel stiekem van goud zoals Tia Hellebaut in Peking in het hoogspringen heeft gerealiseerd.
Als coach van hoogspringer Thomas Carmoy schuift Hellebaut aan in Belek. Hellebaut en haar poulain zijn verbonden aan de Franstalige liga, veel Vlaamse collega-coaches zijn er niet.
"Je kan hier als coach veel leren. Ik vind het jammer dat veel persoonlijke Vlaamse coaches die kans niet hebben gekregen. Ik begrijp dat atleten dan liever niet zonder hun coach trainen en liever thuisblijven."
Ook al wordt Hellebaut dus niet tewerkgesteld door Atletiek Vlaanderen, toch ondertekende ze de open brief waarin de coaches de hervormingsplannen neersabelden. "Ik leef met hen mee."
Gent is een goed idee, maar laat het groeien van onderuit. Atleten zullen dan vanzelf naar Gent komen als de federatiecoaches goed werk leveren.
"Ik heb de brief ondertekend omdat ik hoop dat Atletiek Vlaanderen tegemoet kan komen aan de mensen die hun atleten met passie proberen te helpen. Ik vrees dat anders heel veel coaches hun motivatie zullen verliezen. Ik ben dus solidair."
"Ik begrijp de federatie wel", zegt Hellebaut nog. "Ik kan me iets voorstellen bij centralisatie."
"Maar het is een beetje bruusk gekomen zonder goeie communicatie. Je moet ook eerlijk zijn: dat we nu een van onze sterkste generaties hebben, is ook dankzij de persoonlijke coaches."
"Gent is een goed idee, maar laat het groeien van onderuit. Atleten zullen dan vanzelf naar Gent komen als de federatiecoaches goed werk leveren."
"Niet alle atleten willen echter per se naar daar en gezien het succes van de persoonlijke coaches is dat een beetje bij de haren getrokken."
