In de voetsporen van Frederik en Luc Van Lierde? Triatleet Marten Van Riel heeft zijn langverwachte stap naar de langere afstand gemaakt. Hij bewees in de prestigieuze T100-competitie meteen zijn talent, maar het volgende doel verschijnt al aan de horizon voor onze ambitieuze landgenoot: de mythische Ironman van Hawaï. Kan hij er de nieuwe Belgische laureaat worden? Sporza Daily zocht het uit.
Voor wie het nog niet wist: we hebben sinds zondag een wereldkampioen in het triatlon.
Marten Van Riel snelde in de slotmanche in Dubai naar de eindoverwinning in het prestigieuze en nieuwe T100-circuit, waarin de beste atleten van de korte (olympische) afstand en de lange (Ironman) afstand onderling de strijd aangaan.
T100 is dan ook een tussenvorm: 2 kilometer zwemmen, 80 kilometer fietsen en 18 kilometer lopen.
Van Riel domineerde het seizoen en spoelde zo toch de teleurstelling van Parijs door, al is het geen toeval dat onze landgenoot uitblinkt op deze afstand. Al jaren wordt Van Riel gelinkt aan een overstap naar de langere afstanden.
Het plan was om na Tokio over te stappen, maar ik was zó dicht bij een medaille.
Waarom nu - op zijn 31e - dan plots wel? "Dat is eigenlijk wel een goede vraag", knikt de kersverse kampioen zelf.
"Het is vooral omdat ik twee keer een goede Olympische Spelen heb kunnen afwerken, al was het in mijn ogen toch steeds nét niet goed genoeg”, vertelt Van Riel - die 6e werd in Rio en 4e in Tokio.
"Wanneer je er dan zó dicht bij bent, wil je toch nog voor een medaille gaan. Het was altijd het plan om na de Spelen van 2020 over te schakelen naar de langere afstanden, maar ik heb er dan toch nog vier jaar bij gedaan", legt Van Riel uit.
Met wisselend succes. Van Riel werd in Parijs pas 22e na de frustrerende saga rond de Seine.
"Maar dat geeft me nu enkel maar meer brandstof om de overstap te maken. Nu wil ik wel de overwinningen en de podia halen", vertelt hij vastberaden.
Hoe langer, hoe beter?
Maar wat maakt Van Riel dan zo sterk wanneer de wedstrijden langer worden?
"Hij beschikt over een enorm doorzettings- en recuperatievermogen", schat Marc Herremans, die Van Riel begeleidde in zijn begindagen als atleet, in.
Herremans was trouwens degene die Van Riel al vroeger probeerde te overtuigen om een overstap naar de langere afstanden te maken. "We hebben het er inderdaad over gehad, maar nu is hij fysiek alvast zeker klaar", knikt hij.
"Waarom ik daarvan overtuigd was? Kijk, Marten (Van Riel, red) heeft ook echt talent om heel hard te zwemmen en vooral te fietsen."
"Ik weet nog dat hij als junior op een kampioenschap in Knokke even snel reed als Frederik Van Lierde, toen absolute wereldtop. Later heb ik hem ook even snel weten te fietsen als Victor Campenaerts, die toch werelduurrecordhouder was."
Ik weet nog dat hij als junior op een kampioenschap in Knokke even snel reed als Frederik Van Lierde, toen absolute wereldtop.
En daar ligt nu net het grote verschil verscholen in de langeafstandsdisciplines. Bij de korte afstanden mag er in peloton gereden worden, waardoor je je krachten kunt doseren. Bij de langere afstanden mag je niet in het wiel van je concurrent kruipen.
Het gevolg: het fietsen, maar ook het zwemmen wint aan belang. Bij de olympische afstand wordt de wedstrijd vaak in het lopen beslist.
"En dat speelt inderdaad in mijn voordeel", vertelt Van Riel. "In het lopen ben ik niet de allerbeste, wat de Spelen steeds moeilijk maakte voor mij, maar ik ben wel een van de completere atleten."
"Dat komt in die lange afstand nu toch beter naar voren. Het is veel individueler en het ligt me echt wel", vertelt hij.
Hawaï
En zo weerklinkt de onvermijdelijke lokroep uit Hawaï steeds luider.
Luc Van Lierde, zelf dubbele winnaar van het officieuze WK triatlon, schoof Van Riel jaren geleden al vooruit als zijn opvolger op de koningsafstand: 3,8 kilometer zwemmen, 180 kilometer fietsen en een marathon van 42,2 kilometer lopen.
"Toevallig had ik net nog contact met Luc", vertelt Herremans. "En net zoals hem denk ik dat Marten inderdaad de volgende Belgische winnaar in Hawaï kan worden."
"Ik herinner me een van de trainingskampen die Marten en ik vroeger samen deden, zelfs toen ging het bijna altijd over Hawaï."
Toch zal het voor Van Riel ondanks de positieve signalen geen sinecure zijn. "Hij heeft het nog nooit gedaan en zal vooral zijn voeding onder controle moeten krijgen. Kijk maar naar Blumenfelt op het WK in Hawaï ... Dat blijft toch steeds een avontuur. Maar ik geloof wel in zijn kansen", stelt Herremans.
Die T100-titel was mooi, maar Hawaï steekt er voor mij nog steeds met kop en schouders bovenuit.
Ook Van Riel zelf heeft de ambitie én het plan om zijn ultieme doel binnenkort na te jagen.
"Ik ben momenteel op weg naar Mexico om zondag mijn allereerste Ironman af te werken", vertelt Van Riel vanaf de luchthaven. "Er zijn daar vijf tickets te verdienen voor Hawaï, dat is nu mijn eerste en voornaamste doel."
Al lijkt het wel heel snel na zijn T100-titel van vorig weekend te volgen, toch?
"Ik dacht initieel dat dat wel mee zou vallen, maar ik voel nu toch dat ik redelijk kapot ben", lacht Van Riel.
"Ach, het is een experiment. Ik heb er ook niet specifiek voor getraind, maar het zou mijn voorbereiding alvast gemakkelijker maken wanneer ik nu al een plekje kan verzekeren."
Goed begonnen, is half gewonnen? Voor Van Riel is niets alvast te veel om Hawaï te halen.
"Die T100-titel was mooi, maar Hawaï steekt er voor mij nog steeds met kop en schouders bovenuit. Daarvoor ben ik begonnen met triatlon en daarvoor heb ik al duizenden uren getraind. Het is het summum in onze sport", sluit hij strijdvaardig af.
