Kristallen Fiets, Flandrien, Gouden Schoen, Vlaamse Reus, Sportverdienste, Sportpersoonlijkheid ... Het lijstje individuele sportprijzen gaat wel nog even door. Maakt dat de prijzen minder waard? En welke prijs wil iedereen wel binnenhalen? Sporza Daily vroeg het aan drie sporters met een grote prijzenkast.
Het sportjaar 2024 loopt op zijn einde en dan breekt het traditionele moment aan om enkele prestaties uit te lichten.
Aan keuze geen gebrek: Lotte Kopecky ging bijvoorbeeld al met de Kristallen Fiets, de Flandrien én de Nationale trofee voor Sportverdienste aan de haal. En dan moet de Sportvrouw van het Jaar nog gekroond worden.
Ligt een wielrenner er eigenlijk wakker van? Greg Van Avermaet, zelf zesvoudig Flandrien, geeft toe dat die individuele prijzen niet het doel zijn aan het begin van het seizoen. "Dan wil je gewoon koersen winnen. Het is zeker geen hoofddoel, wel een verdienste."
Op het einde van een lang en slopend seizoen kan de opeenstapeling van galafeestjes er ook te veel aan zijn. "Soms zelfs irritant", aldus Van Avermaet. "Je hebt dan eindelijk enkele weken rust en dan is het niet vanzelfsprekend om je daarvoor vrij te maken."
Tussen Clijsters en Henin
De sportieve prestaties primeren dan ook. Ook hoogspringster Tia Hellebaut weet dat haar gouden sprong in Peking veel meer in het collectieve geheugen gegrift staat dan haar twee Gouden Spikes.
"Goud is het allermooiste, maar de individuele prijs achteraf geeft aan dat mensen je erkenning geven", stelt de olympische kampioene. Toch geeft ze toe dat de wildgroei aan prijzen "vermoeiend" kan zijn.
Al is er één prijs waarvoor Hellebaut en Van Avermaet met plezier hun agenda vrijmaakten. "Sportvrouw van het Jaar is de allermooiste", zegt ze zonder twijfel. "Zeker omdat het sportoverschrijdend is, ben ik er het meest trots op."
"Het is de prijs der prijzen voor een sporter, een ongelofelijke erkenning. Zeker omdat ik die prijs kon winnen toen Kim Clijsters en Justine Henin ze onder elkaar verdeelden (ze wonnen er samen 12, red.)"
Sportvrouw van het Jaar is de prijs der prijzen voor een sporter, een ongelofelijke erkenning.
Ook Greg Van Avermaet is trots op zijn 6 Flandrien-trofeeën, "zeker omdat de collega's in het peloton mochten stemmen".
Maar toch steekt zijn bekroning tot Sportman van het Jaar in 2016 erbovenuit. "Die gaat over alle sporten heen, dus het is een heel prestigieuze prijs."
"Ik weet nog dat ik in 2017 vrij ontgoocheld was dat ik niet voor het tweede jaar op een rij won, David Goffin eindigde voor mij."
Doosje in de kast
Met Eden Hazard, Kevin De Bruyne en Thibaut Courtois prijken er ook drie Rode Duivels op de erelijst van de Sportman van het Jaar.
Ook in het voetbal zijn er daarnaast voldoende individuele prijzen te pakken, met de Gouden Schoen en de Profvoetballer van het Jaar als uitschieters. Tweevoudig Gouden Schoen Franky van der Elst durft het allemaal te relativeren.
"Het is leuk om trofeeën te winnen, maar het is ook geen ramp als het niet lukt. Je moet het ook niet groter maken dan het is."
"Ik heb met Club Brugge 5 titels en 4 bekers gewonnen. Als ik moet kiezen tussen die prijzen of de Gouden Schoen, geef me dan maar die titels. Dat is veel belangrijker in een collectieve sport."
Al is dat niet altijd te zien in de prijzenkast. Tia Hellebaut heeft een tafel vol trofeeën staan. En haar olympische gouden medaille? "Die zit in een doosje in de kast", lacht ze.
