Het ongeloof in de paars-witte ogen sprak boekdelen. Een ultieme flipperkastfase resulteerde gisterenavond in minuut 90+6 nog in een bijzonder pijnlijke gelijkmaker in Letland. Een vleugje magie van Stroeykens werd zo brutaal uitgewist. "Het is een enorme ontgoocheling", reageerde Mats Rits.
Net op het moment dat de gevleide driepunter binnen leek, sloeg FK RFS nog genadeloos toe. Doelman Colin Coosemans staarde verslagen voor zich uit, auteur van de owngoal Moussa N'Diaye baalde als een stekker.
En hij was niet alleen. "Dit geeft een bittere nasmaak", analyseerde coach David Hubert achteraf. "We controleerden de match met veel balbezit."
"In de eerste helft was er wat weinig ritme en ging de bal niet snel genoeg rond. Het was wat te steriel. In de tweede helft ging het tempo de hoogte in. Mario Stroeykens viel heel goed in en bewees dat met zijn goal. Hij maakte het verschil."
Ik wil niet alles negatief bekijken met 10 op 12. We mogen het niet dramatiseren.
Hubert geloofde bij de bevrijdende 0-1 dan ook dat de buit binnen was. "Het moeilijkste was gedaan en dan denk je: inpakken en wegwezen. Tot 10 seconden voor het einde doe je je job, maar zo’n match moet je dan evenwel kunnen dooddoen."
"Zij trappen ballen blind naar voren, in je eigen zestien mag je geen gevaar meer weggeven. Het was een beetje pingpong bij die fase. We reageerden er niet scherp genoeg. Je mag niet in zo’n situatie terechtkomen, het is ongelukkig."
"Maar ik wil niet alles negatief bekijken met 10 op 12. We mogen het ook niet dramatiseren.”
Frustratie op het veld
De protagonisten op het veld baalden nog iets harder dan hun trainer. "Het is een enorme ontgoocheling", stak Mats Rits de pijn niet weg. "Het algemene beeld van de match is dat we 95 minuten controle hebben."
De late owngoal kwam dan ook hard aan. "Ze spelen powerplay en er is geharrewar. We zijn misschien iets te laat bij de voorzet. Colin redt goed en daarna gaat de bal in eigen doel. Het was geen doordachte aanval: gewoon knots, bots en binnen."
Toch zoekt de ervaren middenvelder geen excuses. "De omstandigheden zijn wat ze waren, dat was geen ding. Zij speelden heel defensief. We vulden het beter in na de rust en hadden grote kansen."
"Jammer dat we geen 12 op 12 pakken, want we verdienden de 3 punten. De balans is nog altijd heel positief, maar zo’n kutgoal is enorm frustrerend.”
Het was geen doordachte aanval: gewoon knots, bots en binnen.
Doelpuntenmaker Stroeykens knikte: "Zo jammer dat we op het einde 2 punten verliezen. Het is een ontgoocheling, maar je mag het positieve – zeker van de 2e helft – niet vergeten."
Aan dat positieve droeg Stroeykens vooral zelf bij. "Ik probeer me altijd te tonen en gevaarlijk te zijn. Ik heb een andere rol, hoger op het veld. Ik moet meer voetbal brengen in de ploeg en dat past goed bij me."
Dat bleek ook uit zijn fabelachtige goal. Maar uiteindelijk moest ook hij teleurgesteld afdruipen. "Ik had nochtans niet het gevoel dat ze nog iets zouden doen, want ze leken moegestreden", keek hij nog een laatste keer met lede ogen terug.
