Forse besparingen doen het Belgische volleybal daveren. Volley Vlaanderen kondigde vorige week aan dat het moet herstructureren. Een nieuw plan met ingrijpende gevolgen kwam op tafel te liggen. "Een donderslag bij heldere hemel is het niet, maar de situatie is toch erger dan verwacht", deelt Dominique Baeyens. Op zoek naar antwoorden op 5 prangende vragen bij (ex-)voorzitter en bezieler Luc Haegemans.
Wat is er precies aan de hand?
Te beginnen met de feiten op een rijtje. Volley Vlaanderen moest de afgelopen jaren flink in de reserves graven en drukt de besparingsknop fors in.
"De herstructurering was dringend nodig, want we kwamen tot de vaststelling dat we nu onze kans op overleven moesten grijpen", duidt Luc Haegemans, voormalig voorzitter en bezieler van het hervormingsplan, de urgentie.
Zo werd er geknipt in het personeelsbestand - 5 "getalenteerde" medewerkers werden op staande voet ontslagen, in de jeugdwerking, het beachvolleybalproject en grote evenementen.
En dat met een duidelijke oorzaak: "Volleybal Vlaanderen heeft de afgelopen 5 jaar boven haar stand geleefd en forse verliezen gemaakt."
Het EK volleybal bij de vrouwen in 2023 naar België halen, was fout.
Vooral de dagelijkse werking van Volley Vlaanderen bleek onhoudbaar.
"Een personeelsbestand van 30 mensen is erg omvangrijk voor een organisatie met ons budget", licht de ex-voorzitter toe.
En ook het EK volleybal in eigen land van vorig jaar - sportief wel een boost voor de sport - was volgens Haegemans financieel "de foute keuze".
"We hadden in 2019 al een ervaring bij de mannen, zowel sportief als financieel was dat geen succes. Om dan twee jaar later het voorstel te aanvaarden om het EK bij de vrouwen naar België te halen, dat was fout."
"Vooral omdat we er niet in geslaagd zijn om een partner in huis te halen die de financiële risico's kon dekken." De gevolgen van die keuze zijn nu voelbaar.
Wie wordt allemaal getroffen?
De reden is klaar en duidelijk. Toch komt het toedraaien van de geldkraan hard aan voor de getroffen spelers, ouders en stafleden.
"Het is voor mij niet aangekomen als een donderslag bij heldere hemel", zegt Dominique Baeyens. Hij staat als ex-bondscoach, voormalig hoofd van de topsportschool en als co-commentator nog met beide voeten in het "kleine wereldje".
"Uiteraard ontvang je dan signalen dat het niet goed loopt. Als er mensen hun job verliezen, moet het toch erger zijn dan verwacht."
Ook 15 leerlingen aan de topsportschool beachvolleybal in Leuven zullen aan het einde van het schooljaar een nieuwe studierichting moeten kiezen. Wat de gevolgen zijn voor het traject van wereldkampioenen Vercauteren en Van Langendonck richting LA 2028, is nog niet helemaal duidelijk.
Een trip van 100.000 euro naar het WK U20 bij de vrouwen viel niet meer te verantwoorden.
En dan zijn er nog de jeugdploegen die hun programma gesnoeid zien.
Zo trekt de belofteploeg bij de vrouwen niet naar Indonesië voor het WK. "100.000 euro valt niet te verantwoorden", meent Haegemans. "Maar in de toekomst wordt alles zaak per zaak bekeken, want in naburige landen zijn we wel van de partij."
Een boodschap waar de jonge Tigers (en ook piepjonge Dragons, onder 16) nu niets mee zijn. Want de manier waarop het nieuws werd bekendgemaakt - niet via een persbericht na onderling overleg, wel na een perslek, deed pijn.
"De communicatie liep niet zoals gepland", zucht Haegemans. "We hadden contactmomenten ingepland om de ouders, spelers en betrokken partijen in te lichten. Te laat. Daar moeten we lessen uit trekken."
Welke sportieve gevolgen zijn er?
Een stop op de doorstromingen. Dat is het huidige besparingsplan in het slechtste geval voor de nationale ploegen.
Dominique Baeyens - zijn hart ligt bij de opleiding van jonge Belgische talenten - kan zijn teleurstelling niet helemaal verbergen als het gaat over de gewijzigde aanpak bij de jeugdploegen.
"Ergens is het logisch dat er eerst naar jeugd gekeken wordt bij besparingen", zegt hij. "Dat de Young Yellow Tigers (U20) niet mogen deelnemen aan het WK in Indonesië, is natuurlijk heel jammerlijk."
"Ik wil beklemtonen dat het allesbehalve ideaal is dat de jongens en meisjes niet meer die ervaring kunnen opdoen. Dat is belangrijk in hun leercurve."
"Daarenboven hebben ze die kwalificatie zelf afgedwongen met hun prestaties. Voor velen is het ook een droom. Maar dat sluit niet uit dat ze in de toekomst de stap kunnen zetten - via hun clubs - naar de Yellow Tigers."
"Al moet ik eerlijk zijn: dat is geen makkelijke weg om te bewandelen."
Iedereen heeft geïnvesteerd in zichzelf, wilde dromen najagen en ook onze ouders deden heel wat opofferingen.
De bekendmaking kwam logischerwijs hard binnen bij de jonge Tigers.
Noor Debouck, libero op het afgelopen EK U20 én bij de Yellow Tigers, voelde de verontwaardiging vanaf de eerste rij.
"Natuurlijk was dat een klap", vertelt de speelster van Asterix Avo. "We hadden net een eerste bronzen plak gepakt met die lichting én deden een goede zaak op de wereldranking."
"Zo'n bericht komt dan aan en lokte heel wat frustratie en ontgoocheling uit. Iedereen heeft geïnvesteerd in zichzelf, wilde dromen najagen en ook onze ouders deden heel wat opofferingen."
Maar, neen. Een WK in een ver land is geen optie meer. In de toekomst moet een zomerprogramma met oefenmatchen het opstapje vormen richting A-ploeg.
Wat met de Dragons en Tigers?
"We gaan ons focussen op de kernactiviteiten: het ondersteunen van de clubs en nationale ploegen."
Dat is de boodschap die centraal staat in de herstructurering. Met andere woorden: de Red Dragons en Yellow Tigers blijven zo veel mogelijk buiten schot.
Al is er wel één wijziging: het nationale mannenteam zal niet langer deelnemen aan de European Golden League. De landencompetitie bracht een prijskaartje van 80.000 euro met zich mee én heel wat toppers haakten af voor de matchen tegen de 'mindere goden'.
"Ook het puntengewin voor de wereldranking was daar toch gering én onze Red Dragons zijn al langer vragende partij om meer rust in te bouwen", duidt Haegemans.
Het eeuwige doel Olympische Spelen blijft dus nog voor ogen.
Wel is het weer een tik (en een kans minder) voor jonge talenten die voor het eerst willen proeven van het leven als international.
Hoe reageert de volleybalwereld?
"Bij de clubs werd heel onthutst gereageerd op de besparingen. Er zijn mensen ontslagen die een belangrijke functie hadden op gebied van samenwerking, opleiding en jeugdwerking", zegt Baeyens rechtuit.
Een logische reactie van de wereld die het plots met heel wat minder middelen moet doen.
Niet alleen op korte, maar ook op lange termijn heerst er nu onduidelijkheid.
"Het is moeilijk in te schatten wat de impact zal zijn op ons volleybal. Dat die er zal zijn, is ontegensprekelijk. Op lange termijn zijn de gevolgen moeilijker in te schatten. Gaat het snoeien ook aanhouden na 2028? Geen idee."
Een ding weet Dominique Baeyens wél zeker.
"Het wordt stilletjes aan tijd dat we ons uit de storm begeven en we ons kunnen optrekken aan sportieve prestaties."
Die zal niet van de U20 Tigers komen op het WK. Wel van hun grote voorbeelden in de zomer van 2025?
