Na 11 speeldagen zit er tussen de nummer 3 en de nummer 11 van de Jupiler Pro League amper 4 punten verschil. Moeten we dat spannend vinden? "Ik ken toch een paar tenten die met hetzelfde seizoensbegin als Union in lichterlaaie zouden staan", ziet Peter Vandenbempt.
Met dank aan STVV
Leider KRC Genk klopte STVV met 3-2 in een spannende Limburgse derby, met dank aan Sint-Truiden dat ondanks de omstandigheden bleef strijden en bleef voetballen.
Want het scenario met die vroege rode kaart voor STVV was natuurlijk ideaal om er een vervelende derby van te maken, met eventueel een gemakkelijke zege voor Genk.
Het was sterk en opvallend hoe Sint-Truiden zelfs bij twee doelpunten achterstand vasthield aan zijn principes en tot de finish in de match bleef. Coach Felice Mazzu hield met die uitstekende Bertaccini de juiste spits op het veld en kon ook rekenen op een prima doelman.
Genk heeft moeizamer gewonnen dan nodig, maar er zijn toch ook veel plussen.
En dat het spannend bleef, daar had ook Genk zijn "verdienste" aan door te veel gemiste kansen.
Tolu, de topschutter in de hoogste klasse, reageerde gepast met een doelpunt en een assist na die ongelukkige match twee weken geleden tegen KV Kortrijk. Hij was heel aanwezig, maar tegelijk liet hij ook wat missers zien. Het zal altijd een spits blijven die polariseert.
Ook een vaststelling: net als in Kortrijk gaf Genk weer te gemakkelijk twee doelpunten weg. Dat kan later in topwedstrijden toch een probleempje worden en dan kan de rekening oplopen.
Maar goed, het was een positieve namiddag. Met het mooie moment - dat kan in het voetbal dan toch - voor de overleden moeder van Thorsten Fink, de leidersplaats voor Genk met de op één na jongste kern in de hoogste klasse en het immer positieve voetbal.
Genk heeft moeizamer gewonnen dan nodig, maar er zijn toch ook veel plussen.
Skov-Olsen-virus
Club Brugge boekte zaterdag een noodzakelijke overwinning tegen Westerlo, want vooraf viel het woord crisis te horen. Zo gaat dat met een club met de status, middelen en uitgesproken ambities als Club Brugge.
Het was opvallend dat het vooraf en ook nadien gewoon benoemd werd door onder anderen coach Nicky Hayen. Hij zei: het was van moeten na die magere 2 op 9 in de competitie.
Er werden vergelijkingen gemaakt met die match op Dender eind augustus. Dat was niet ten onrechte, al denk ik dat de trainer wel steviger in het zadel zit dan in die periode.
Maar het scenario was toch vergelijkbaar: het had het zich in Westerlo onnodig moeilijk gemaakt door alles bij elkaar matig voetbal. Sommige spelers waren ongeconcentreerd, er werden kansen gemist.
Westerlo was zo vriendelijk om al die cadeaus niet uit te pakken en daardoor kan Club Brugge in alle gemoedsrust gaan voetballen in Milaan.
Op het einde ontsnapte Club nog aan puntenverlies met dank aan Maxim De Cuyper. Het is een aangename vaststelling hoeveel jonge Belgen bij Club Brugge - een beetje noodgedwongen wel - aan de aftrap stonden.
Zij waren ook niet noodzakelijk het probleem, wel Raphael Onyedika die blijkbaar besmet is geraakt met het Skov Olsen-virus. "Ik kies mijn wedstrijden wel uit, 't Kuipje is me toch wat te klein, doe mij maar morgen San Siro in Milaan..."
Hij was toch een van de allerbeste voetballers in onze competitie, die zelfs met twee of drie spelers op zijn huid in de Champions League altijd balvast is. En eergisteren stapelde hij de balverliezen op. Dat vind ik toch een onprofessionele attitude.
Maar goed, Westerlo was zo vriendelijk - zo kennen we de Kempenaars toch - om al die cadeaus niet uit te pakken en er zelf nog een paar uit te delen en daardoor kan Club Brugge in alle gemoedsrust gaan voetballen in Milaan.
Het slappe koord van Leko
Standard zette de Waalse clash tegen Charleroi naar zijn hand. Het was voor beide ploegen belangrijk om te winnen, want ze hadden weinig punten gepakt de voorbije wedstrijden. En natuurlijk was er ook het prestige: voor de fans is het toch heel belangrijk.
Ze hebben het allebei geprobeerd op hun manier. Charleroi, zoals we ze hebben leren kennen onder Rik De Mil, met verzorgd voetbal. Het was 20 minuten ruim baas in Luik.
Standard zet daar dan zijn sterke collectief, arbeid, enthousiasme, lopen, knokken tegenover. Twee spitsen die druk blijven zetten, de steun uit het publiek en zowaar twee doelpunten gemaakt, want dat blijft toch een levensgroot probleem voor Standard.
Charleroi brengt vaak heel erg goed voetbal, maar de realiteit is 5 op 18. En voor je het weet zit je in woelig water.
Roeien met de riemen die hij heeft. Dat is toch iets wat coach Ivan Leko goed doet bij Standard. De onzekerheid over de toekomst van de club kan hij blijkbaar netjes uit de kleedkamer houden. Dat is prima, alleen blijft de vraag: valt dat vol te houden?
Het blijft balanceren op een slappe koord, wegens de beperkte kern, het keiharde werk dat in elke wedstrijd moet worden gestoken, elke week opnieuw. De vraag is: hoelang hou je dat vol als speler en trainer?
Langs de andere kant heb je Charleroi: die hebben misschien wel een probleem. Het is een ploeg met, behalve in de spits, meer kwaliteit en meer keuze dan Standard. Ze brengen vaak heel erg goed voetbal, maar de realiteit is 5 op 18. En voor je het weet zit je in woelig water.
Kamerbrede middenmoot
Opvallende vaststelling na 11 speeldagen: het verschil tussen de 3e in de stand KAA Gent en de 11e Charleroi bedraagt amper 4 punten. Een kamerbrede middenmoot, we zouden dat spannend of opwindend kunnen vinden.
Een deel van de oorzaak is dat het merendeel van de topclubs geen constante in zijn prestaties krijgt, waardoor de goede middenmoters hen ook punten afsnoepen.
Daardoor krijg je een vreemde situatie waarbij ze tegelijk op een zucht van de top 6 staan, maar ook maar net boven de streep van de play-downs. Voor Standard, Charleroi, KV Mechelen en OH Leuven bepalen die wedstrijden of je in rustig of woelig water belandt, week na week.
Dat is toch veel stress. Als dat nog een paar maanden aanhoudt, wordt dat nog veel meer. Charleroi staat op 3 punten van plaats 5, maar ook 3 punten boven de 14e plaats. Volgende week is het tegen OHL, dus dat is geweldig stressen.
Voor Standard, Charleroi, KV Mechelen en OH Leuven bepalen de wedstrijden of je in rustig of woelig water belandt, week na week.
De topclubs vind ik alles bij elkaar toch matig presteren. Te vaak in de eerste maanden van het seizoen. Veel clubs hebben nauwelijks de helft van de punten. Er worden slappe wedstrijden gespeeld.
Union-KAA Gent bijvoorbeeld. Dat is op papier een veelbelovende affiche, maar zeker na de rust was het gewoon armoe troef. KAA Gent heeft thuis al vaker veelbelovend gevoetbald, maar buitenshuis wil het maar niet lukken. Toch staan ze daar maar netjes op de 3e plek.
De balans van Union: 16 officiële wedstrijden gespeeld, 4 keer gewonnen, 5 keer verloren
Union, de ploeg waarover we de voorbije jaren terecht zoveel lof hebben gestrooid, staat 10e met 15 punten uit 11 wedstrijden. 5 keer 0-0 in de Jupiler Pro League.
Nu waren de twee spitsen wel afwezig. Ze hadden kunnen scoren, maar het is nu ook niet dat er een karrenvracht aan kansen was. De balans: 16 officiële wedstrijden gespeeld, 4 keer gewonnen, 5 keer verloren, in Europa nog niet gewonnen waar ze vorig jaar zo schitterden.
Je kan niet blijven zeggen dat je beter voetbalt dan vorig jaar en dat de resultaten wel zullen volgen. Daar is het stilaan tijd voor. Ze hebben de voorbije jaren vaak gemopperd - niet altijd terecht, vond ik - dat ze onvoldoende als een echte topclub werden beschouwd.
Wel, als dat zo al was, dan is dat vandaag een groot voordeel. Ik ken toch een paar tenten die met een vergelijkbaar seizoensbegin in lichterlaaie zouden staan.
