Zo helemaal op het einde van het seizoen is de Ronde van Lombardije een ietwat "vergeten" monument. Maar ex-winnaar Philippe Gilbert en muzikant en wielerliefhebber Blaudzun hebben hun mond vol van de schoonheid van de koers. Zij maken je warm om straks naar de "Koers van de Vallende Bladeren" te kijken. Sporza zendt de 118e editie integraal uit.
Philippe Gilbert mogen we een ervaringsdeskundige noemen, hij reed de Ronde van Lombardije 12 keer, in 2009 en 2010 was hij er de beste.
"Mijn zege in 2009 was mijn eerste monument, dus daar kwamen veel emoties bij. De koers in 2010 was de moeilijkste uit mijn carrière. We reden toen bijna heel de tijd in de regen en het was verschrikkelijk koud."
"Bovenop de Sormano-klim was het 2 graden. Het was vooral een mentale koers, maar gelukkig was ik altijd goed in slecht weer. Eerder dan met mijn benen kon ik het verschil maken op karakter."
Gilbert verklaart de bijnaam van de koers: "In de herfst verliezen de bomen hun bladeren, daardoor zijn de afdalingen supertechnisch en glad, zeker als het nat is. Het weer beslist de koers."
Het is zeker de moeite om te gaan kijken, omdat je de renners regelmatig kan bewonderen in een zeer mooi landschap.
Gilbert beseft dat de Belgen niet zoveel spreken over Lombardije. "Maar ik plaats die overwinningen wel zeer hoog, want het is een historische koers en de tifosi zijn er altijd heel enthousiast."
"De koers is laat op de kalender, dus in België zijn de supporters vaak al bezig met het veldrijden. Het is hier ook onbemind, omdat het niet bij de deur is."
"Maar zo ver is dat helemaal niet. Het is zeker de moeite om te gaan kijken, omdat je de renners regelmatig kan bewonderen in een zeer mooi landschap."
"Ik reed die koers zo graag door de natuur daar. Het is vergelijkbaar met de Ardennen, maar nog mooier met het Comomeer. Het voelde een beetje als thuis."
De geschiedenis heeft een monument van deze koers gemaakt en dat zal zo blijven, meent Gilbert. "Die titel is verdiend, als je kijkt naar erelijst: daar staan enkel toppers op."
Pogacar
Wie daar nu al 3 keer opstaat, in 2021, 2022 en 2023, is Tadej Pogacar. "De koers is – samen met Luik-Bastenaken-Luik - op het lijf geschreven van Pogacar. Het record staat momenteel op 5 zeges van Coppi en dat kan hij zeker breken."
"Je weet natuurlijk nooit, het blijft technisch en je kan pech hebben. Dezelfde renners als op het WK behoren tot de favorieten. Zoals Hirschi, maar die zal moeten knechten voor Pogacar. Ik hoop ook op Remco, maar het wordt moeilijk tegen Pogacar. Ik zie niet meteen iemand die de wereldkampioen kan verslaan."
"Dit jaar krijgen we een andere editie met een plaatselijke ronde. Het zal iets meer open zijn, maar de Sormano zal zoals meestal beslissend zijn. Ik zal niet verrast zijn als hij daar solo gaat."
De liefdesverklaring van Blaudzun
Wie ook helemaal betoverd is door de Ronde van Lombardije is de Nederlander Johannes Sigmond, beter bekend als singer-songwriter onder de naam Blaudzun.
Blaudzun (49) is sinds zijn 10e verzot op de fiets: "Ik volg alles en ga ook graag naar wedstrijden kijken."
Hij maakte van 2006 tot 2010 de documentaire getiteld "Een liefdesverklaring aan de klassieker van de dode bladeren". "Omdat ik merkte dat ik aan andere wielerliefhebbers moet uitleggen wat de koers precies inhield."
"Nederlanders waren al bezig met het schaatsen, Vlamingen dan weer met veldrijden en het vijfde monument werd wat in een hoekje gedreven."
"Het voorjaar is bij ons het belangrijkst, maar er ontstaat ook een soort moeheid, zowel bij renners als publiek. Misschien is het een soort overdaad aan koers, ik denk dat het daarmee wel te maken heeft."
Maar niet zo voor de muzikant: "Ik ben een liefhebber van de herfst, met het strijklicht. Koers is meer dan alleen hard fietsen, het decor is prachtig rond het Comomeer."
"De kleur is prachtig, gecombineerd met een heel zware koers, zwaarder dan Luik. 1 + 1 = 3 of zoiets."
"Ik heb de koers in Vlaanderen ook graag, maar daar staan supporters met bier en frieten langs de kant. In Italië is de koersbeleving langs de kant ietwat anders, maar ook mooi: ‘s ochtends wordt de prosecco al uitgeschonken en de gepofte kastanjes staan er op het vuur."
In Vlaanderen staan supporters met bier en frieten langs de kant. In Italië is dat ietwat anders, maar ook mooi: met prosecco van 's ochtends vroeg en gepofte kastanjes.
Twee edities zitten nog heel vers in zijn geheugen. "Wij waren erbij toen Paolo Bettini in 2006 won als wereldkampioen. Hij zou toen eigenlijk niet starten, omdat zijn broer een week ervoor stierf door een auto-ongeluk. Bettini begon te twijfelen om mee te rijden, Italianen doen dat dan en fietsen dat verdriet eruit."
"Een andere die ik altijd ga onthouden, is die van Bauke Mollema in 2019. We hadden het altijd al voorspeld dat hij de eerstvolgende Nederlander zou kunnen zijn om te winnen." De vorige noorderbuur was Hennie Kuiper in 1981.
Blaudzun zou het prima vinden als Pogacar zaterdag wint. "Al hoop ik dat er nog anderen tegenspraak kunnen bieden, anders is het verschil wel heel groot met de rest van het peloton."
"Het is echt wel een parcours voor Evenepoel, maar het is voor hem al een lang seizoen geweest."
De zanger zelf is er deze editie niet live bij. "Mijn nieuwe album komt net uit, ik ben daarmee bezig. Maar ik ga zeker kijken op een zonnig terras in Barcelona."
"Als toerist kan je zeker renners zien op Madonna Del Ghisallo en dan doorrijden naar San Fermo (2 bekende hellingen, red). En als je echt slim bent, kan je dan ook nog de finish meepikken."
