De absolute topvedette? Die heeft Chelsea niet nodig voor Nieuwjaar in de Conference League. Sterker nog: de kans bestaat dat straks een "veredeld B-elftal" aan de aftrap komt tegen KAA Gent. Maar hoe straf is die selectie? En hoe verhoudt die zich met zijn Belgische tegenstand? Een duik in de loonlijst én de cijfers op Stamford Bridge.
"Het is duidelijk, toch? Stuk voor stuk zijn het keuzes om mijn spelers te beschermen."
Aan het woord is Enzo Maresca. De trainer van Chelsea kreeg midden september de vraag waarom vedette Cole Palmer niet in de Europese selectie terug te vinden is.
"Net als met Roméo Lavia en Wesley Fofana wil ik niet te veel risico's nemen op overbelasting."
Zo is het meteen duidelijk: in Stamford Bridge denkt de staf dat ook de mindere goden het varkentje van de Conference League wel zullen wassen voor Nieuwjaar.
Al zijn die "mindere goden" wel erg relatief.
Peperdure selectie vol kampioenen
Tijd voor wat context.
Chelsea werd afgelopen zomer nog druk vermeld in Britse media, want de club stond voor een flinke vermageringskuur. Althans, als het aankwam op de spelerslijst.
Medio augustus telde de volledige selectie nog 42 spelers. Bijna 4 spelers voor elke positie, dus. Zélfs voor de Londense club - die niet vies is van een impulsaankoop - was dat te gortig.
Uiteindelijk werd de ballast overboord gegooid na 14 transfers en 17 (uit)leenbeurten in de transferperiode. Wat overbleef waren 29 spelers die barsten van kwaliteit, maar nog steeds niet op speelminuten konden rekenen.
Niet de grote jongens? De spelers die op de Europese lijst staan, spelen los kampioen in België.
"Een veredeld B-team", waren ook de woorden die gisteren op de persconferentie van KAA Gent vielen.
Bij Chelsea maken heel wat jongens zich op om zich eens te tonen. Al neemt het niet weg dat Gent zomaar tegen een wereldkampioen (Enzo Fernandez), Europese kampioen (Marc Cucurella) of Nations League-winnaar (João Felix) moet opdraven.
"En zelfs als die grote jongens niet spelen?", haalde Wouter Vrancken zijn schouders op. "Dan nog speelt de rest van de Europese selectie los kampioen in België. Daar gaan we niet over discussiëren."
"Eender welke naam die je ervan opnoemt, is gewoon een topper."
| selectiewaarde | ||
|---|---|---|
| totaal | gemiddelde per speler | |
| KAA Gent | 68, 05 miljoen | 2,52 miljoen |
| Chelsea | 954,2 miljoen | 32,9 miljoen |
Een statement onderbouwd door cijfers.
Volgens de gerenommeerde database van Transfermarkt is de volledige selectie van Chelsea maar liefst 14 (!) keer zoveel waard als die van de Buffalo's.
Reken daar de marktwaardes van de drie afwezigen af - Palmer 90, Lavia 35 en Fofana 25 miljoen - en je krijgt nog een immens verschil. Sterker nog: in de huidige Europese kern hebben middenvelders Fernandez en Caicedo een hogere marktwaarde dan de voltallige Gentse loonlijst samen.
Op papier betekent het quasi kansloosheid voor Vrancken en co.
Hallo, Financial Fair Play?
Een peperdure selectie vol talent. Allemaal goed en wel, maar hoe kan Chelsea die eigenlijk betalen? Onder de strenge Financial Fair Play-regels lijkt het onmogelijk.
Gelukkig - voor de Londenaars - kan alles met een tovenaar aan de knoppen van de boekhouding.
De methode die "The Blues" onder eigenaar Ted Boehly hanteert, is een die de Amerikaan al veelvuldig getest heeft bij iconische teams als de LA Lakers (basketbal) en LA Dodgers (honkbal).
Weg met contracten van 2, 3 of 4 jaar. Neen, bij Chelsea worden de afgelopen transferperiodes handtekeningen gezet onder deals voor wel 7 seizoenen of meer.
Zo zorgt de Engelse grootmacht ervoor dat het de afschrijvingen van de transferbedragen uitsmeert over een lange periode. Want ach, de kans dat het contract uitgediend wordt, is toch miniem.
Dat scheelt Chelsea jaarlijks een flinke slok op de borrel - lees: tientallen miljoenen euro's, waardoor de FFP geen vingers heeft om op te tikken.
Een overmacht in de boekhouding zorgt dus ook voor een gigantische sportieve kloof vanavond op het veld. Aan Gent om de machtsverhouding helemaal op zijn kop te zetten met een stunt van jewelste.
