Een sprong in het onbekende, maar dan gehurkt op een tijdritfiets. Remco Evenepoel reed zondag blind naar zijn tweede wereldtitel in het tijdrijden. Simpelweg omdat de powermeter zijn waardes niet aangaf. Hoe belangrijk is dat én het pacing plan, dat helemaal in het water viel? Een duik in het bad vol wielerdata.
Een achterwaartse pedaalslag en een lichte swipe op de powermeter. Meer was er niet nodig om Remco Evenepoel compleet datablind aan zijn tijdrit te laten beginnen in Zürich.
Want vergis je niet: élke renner is anno 2024 een expert in het analyseren van de cijfers die uit zijn fietscomputer rollen.
Ze zijn dan ook de basis voor elk pacing plan, ofwel het tempo dat Evenepoel en co. op elk deel van het parcours kunnen of zouden moeten ontwikkelen.
Een berg vooropgestelde parameters die hij zondag niet ter beschikking had. Een kleine ramp?
Detailwerk van perfecte pacing plan
Het is duidelijk: een pacing plan is tegenwoordig een cruciaal instrument om te knallen tegen de klok.
Een tijdrit is niet zomaar een rit van punt A naar punt B. Neen, de weg ernaartoe wordt erg precies opgedeeld in kleine stukken. Elk krijgen ze een waarde mee die de renner kan ontwikkelen op dat punt.
Meer dan een indicator, dus.
En dus wordt aan alles gedacht: de vormgeving van het parcours, het fysieke profiel van de renner, de vorm van het moment tot zelfs de weersomstandigheden. Allemaal gaan ze de wiskundige formule in met als uitkomst een brij van data.
Zo had de Belgische wielerbond ook een menu klaar voor Evenepoel. Maar hij moest plots zonder voor- én hoofdgerecht de baan op.
Er zijn heel veel renners die volledig zouden blokkeren als het vermogen niet zien.
"Dat maakte het erg moeilijk voor Evenepoel", beantwoordt Stijn Steels onze vraag. "Want in een WK-tijdrit gaat het over details."
Zo was het verschil met nummer 2 Filippo Ganna slechts 6 seconden. Een marge die je onmogelijk zelf kan inschatten als je puur op het gevoel in je benen afgaat voor meer dan 50 minuten.
"Daarom is het o zo belangrijk voor jonge renners om meer te gaan trainen zonder vermogensmeter", oordeelt Steels.
"Je moet zelf ondervinden wat je limieten zijn en achteraf kijk je dan wat je vermogen was. Want er zijn heel veel renners die volledig zouden blokkeren als het vermogen niet zien."
"Dat terwijl het gewoon weergeeft wat je voelt in je lichaam." Is het voorbereidende werk dan toch niet te overschatten? Evenepoel bewees alvast dat het kan zonder.
