"Een CL-match op de dag van de EK-finale": de groeipijnen van de sterrentrui die maar niet voluit kan schitteren
Het Europese wielerhart bonkt deze week in ons land. Limburg organiseert het EK wielrennen, maar het opvallend jonge evenement kampt nog met de nodige kinderziektes. Waarom blijft het Europees kampioenschap een beetje ter plaatse trappelen?
Werp een blik op de erelijst en je zou denken dat je te maken hebt met een echte klassieker. Kijk je verder dan de namen en sta je stil bij de lengte van onderstaande tabel, dan gaat er al een belletje rinkelen.
Pas in 2016 zag het EK het levenslicht. In de jeugdcategorieën was het EK al een tijdje vaste prik, bij de profs liet de bevalling veel langer op zich wachten.
De geboorte hing dat jaar bovendien aan een zijden draadje. Na de aanslag op de Promenade des Anglais kon Nice de organisatie niet meer voor zijn rekening nemen, Plumelec was het vangnet.
Peter Sagan won als wereldkampioen het eerste EK, waardoor de eerste Europese kampioenentrui ook nog eens een jaartje in de kast bleef hangen. Een gemiste start als het ware.
| erelijst EK wielrennen | ||
|---|---|---|
| 2016 | Plumelec (Fra) | Peter Sagan (Svk) |
| 2017 | Herning (Den) | Alexander Kristoff (Noo) |
| 2018 | Glasgow (Sch) | Matteo Trentin (Ita) |
| 2019 | Alkmaar (Ned) | Elia Viviani (Ita) |
| 2020 | Plouay (Fra) | Giacomo Nizzolo (Ita) |
| 2021 | Trente (Ita) | Sonny Colbrelli (Ita) |
| 2022 | München (Dui) | Fabio Jakobsen (Ned) |
| 2023 | Drenthe (Ned) | Christophe Laporte (Fra) |
Leg de lijst met winnaars naast een opsomming van de jongste wereldkampioenen en het verschil is zeker niet huizenhoog.
Een pannenkoek wint geen kampioenschap, maar niemand zal ontkennen dat het kleine broertje (nog?) niet dezelfde grandeur heeft als de regenboogvariant.
De wereldtitels van pakweg Mads Pedersen in Harrogate of Julian Alaphilippe in Imola staan meer in het geheugen gegrift dan het wedstrijdverhaal dat resulteerde in Europees goud voor Elia Viviani en Giacomo Nizzolo in diezelfde jaren.
UEC vs. UCI
De organisatie van het EK is in handen van de UEC, de Union Européenne de Cyclisme. Die Europese Wielerunie moet echter opboksen tegen de almacht van de Internationale Wielerunie UCI, de organisator van het wereldkampioenschap.
Die machtsstrijd resulteert natuurlijk in een complexe zoektocht naar een geschikte plaats op de wielerkalender. Het wielerseizoen zit propvol en het EK heeft al meerdere paden bewandeld.
Dit jaar werd een plekje gevonden tussen het einde van de Vuelta en het begin van de WK-week. Dat impliceert meteen ook dat er 3 weken tussen het einde van de Ronde van Spanje en de WK-wegrit zitten, een weekje meer dan gewoonlijk.
Nu wordt het EK in september net voor het WK georganiseerd, vorig jaar viel het EK dan weer ná het WK omdat de UCI met zijn eerste "Super-WK" op de proppen kwam in augustus.
Het EK zelf maakte in 2018 en 2022 in augustus deel uit van de Europese Kampioenschappen, een multi-evenement met meerdere sporttakken.
Als klap op de vuurpijl wijkt het EK in 2025 (in de Ardèche) zelfs uit naar begin oktober, na het WK in Rwanda.
Het nieuwe wielrennen
Het eeuwige gegoochel met een datum maakt het extra moeilijk om te kneden aan een traditie, maar er zijn nog meer pijnpunten.
De nationale wielerfederaties moeten roeien met de riemen die ze hebben en moeten elk jaar hun begroting in evenwicht houden.
De financiële realiteit noopt sommige landen tot keuzes. Een extra kampioenschap in alle reeksen is een flinke hap. Zo sturen de Fransen geen tijdrijders naar Limburg.
Groot-Brittannië blinkt zelfs helemaal uit in afwezigheid. Een pure financiële kwestie? Niet helemaal, zo liet de federatie weten.
Naast het budgettaire plaatje duikt de kalender weer op als schuldige. Niet alleen de datum, maar vooral ook de omvang van het hele seizoen.
Dat geldt overigens niet alleen voor de profs. Zo hebben ook de U23 nog maar net hun Ronde van de Toekomst achter de rug en hebben ze ginds al genoeg sterretjes gezien.
Een EK is geen tussendoortje en vele renners zitten al op hun tandvlees. Zeker in een jaar waarin ook nog eens de Spelen tussen alle afspraken kwamen gefietst.
Anno 2024 focust het peloton nog meer dan vroeger op rust, periodisering, stages en trainingen. Er wordt spaarzamer omgesprongen met wedstrijddagen en koerskilometers. Dan kan een EK links of rechts sneuvelen.
Ook voor ploegen blijft het een oud zeer. Hoe graag sta je jouw renners af? Zij hebben nu eenmaal verantwoordelijkheden en plichten bij hun teams. Een EK is geen koers in een merkentrui en het najaar heeft nog veel lekkers in petto.
Ook hier is de kalender weer gehuwd met de teambelangen: vrijdag en zondag staan de Canadese koersen op het programma. In Québec en Montréal kunnen ook belangrijke WorldTour-punten gescoord worden en beide koersen gelden als mooie waardemeter voor het nakende WK.
Zei Mathieu Heijboer, performance manager van Visma-Lease a Bike, op X: "Beeld je in dat een Champions League-match op hetzelfde moment gespeeld wordt als de finale van het EK. Zo zit profwielrennen in elkaar."
Die bonte verzameling aan factoren verklaart waarom het EK nog altijd niet volledig kan schitteren. Maar dat zal de winnaars van de sterrentruien deze week wellicht worst wezen. De afwezigen hebben immers altijd ongelijk.
