"Met 29 atleten 7 keer goud halen? Een superprestatie": Belgische delegatie kijkt trots terug op de Spelen

Met torenhoge ambities en een duidelijke droom trok de Belgische delegatie twee weken geleden naar Parijs: het wou op de Paralympische Spelen liefst 15 medailles halen.

Net als in 2020, dus. Maar wel nog steeds een straf aantal, want er zakten slechts 29 atleten af naar de Franse hoofdstad. Iets meer dan de helft zou dus een podiumplek moeten opleveren.

Sinds vandaag kennen we het eindverdict: 14 medailles voor ons land. Nipt onder het vooropgestelde doel, maar wel met maar liefst 7 gouden plakken.

"14 medailles, waarvan de helft goud? Dat is een superprestatie, een superbilan", blikt delegatieleider Olek Kazimirowski achteraf dan ook met een brede lach terug.

"Ik ben heel tevreden en enorm trots op mijn team en alle atleten. Ze hebben allemaal hun uiterste best gedaan."

"Het waren fantastische Spelen in ongeziene omstandigheden. Ik vond het een hele eer om hier te zijn met alle atleten, in deze prachtige stad."

Volgens de delegatieleider zat er ook een goeie reden achter de knalprestaties van onze landgenoten. "Sinds Tokio hebben we nog verder gewerkt op sportief gebied aan de professionalisering van de sporten. Die evolutie gaat stap per stap voort."

"We hebben zeker nog een lange weg te gaan. We moeten altijd beter doen en gaan deze editie ook nog eens kritisch onder de loep nemen. Maar we kunnen zeer tevreden zijn met het resultaat."

Al had dat in een ideale wereld nóg wat beter kunnen zijn. De indeling van atleten in bepaalde klassen op basis van hun beperking zorgde doorheen de Spelen (vooral in het G-wielrennen) meermaals voor wrevel. Waren de competities niet altijd even eerlijk? Iets dat Kazimirowski al snel wegwuift.

"Na elke editie van de Spelen is er opnieuw een evaluatie van het Internationaal Paralympisch Comité (IPC) om alles te bekijken. Wij mogen onze mening daar ook bij geven. Daarna bepaalt het IPC de regels en die gelden voor alle atleten."

Uiteindelijk bleek de misnoegdheid over de classificaties slechts een voetnoot in het hele Parijs-verhaal. Vooral de vreugde bij onze landgenoten zal blijven hangen bij Kazimirowski.

"Maar één specifiek verhaal dat eruit springt? Dat heb ik niet. Ik heb wel heel veel tranen van blijdschap en teleurstelling gezien. Het zijn altijd de emoties van de atleten die ik het meest onthoud."

En de knalprestaties van de Belgen, uiteraard. "Zo waren debutanten Carabin en Bayekula een bewijs dat onze werking functioneert."

"Het zijn natuurlijk ook uitstekende talenten, maar het toont dat ons proces - met de liga's voor detectie en voorbereiding naar de Spelen - succesvol kan zijn. Nu gaan we nog wat verder professionaliseren richting LA 2028."

Kan de lat der ambities dan weer een trapje hoger?