Te veel "pietballen", te weinig "chance": Florian Van Acker verbijt de pijn na exit - "Heb gevochten als een leeuw"

Goud in Rio, brons in Tokio.

Ook in Parijs ging Florian Van Acker - die een verstandelijke beperking en een autismespectrumstoornis heeft - resoluut voor eremetaal.

Maar in zijn eerste wedstrijd botste hij meteen tegen een stevige opponent. Al na enkele balwisselingen was duidelijk dat Chen Po Yen een taaie klant zou worden. De 17-jarige Taiwanees nam het meeste initiatief en won na een spannende strijd de eerste set met 11-9.

Ook in set twee bleven beiden aan elkaar gewaagd, al trok Chen wel het vaakst aan het langste eind bij de lange rally's. Bij Van Acker staken de frustraties zichtbaar de kop op en in money time trok Chen het laken weer naar zich toe: 11-7-winst.

Met het mes op de keel begon Van Acker aan de derde set en ook daarin bleef het dicht bij elkaar liggen. Chen dwong bij 10-9 een eerste matchbal af, maar Van Acker vocht terug en pakte zelf de derde set met 12-10.

De hoop leefde op, ook al moest Van Acker ook de volgende twee sets winnen. Chen was duidelijk niet onder de indruk van het setverlies. Bij de tweede matchbal was het wél raak voor de Taiwanees: 11-7. Van Acker moet zo voor het eerst de Paralympische Spelen verlaten zonder medaille.

En dat zorgde toch voor een grote ontgoocheling bij onze landgenoot.

"In de eerste twee sets heeft mijn tegenstander heel veel geluk en "pietballen" gehad", zuchtte hij. "Dat geluk had ik niet. Zo is het, ik kan er niks aan doen. Het zat gewoon helemaal niet mee vandaag."

Het verlies wekte meteen wat melancholie op bij Van Acker.

"Kijk, één ding is zeker: ik heb al een mooie carrière achter de rug. Ik ben paralympisch en wereldkampioen geweest, ik heb drie Europese titels. Voor mij is het al mooi geweest", relativeerde hij.

"Ik wilde wel, hé. Ik heb gevochten als een leeuw, maar ja ... het zat weer niet mee", probeerde Van Acker nog de ontgoocheling te verbijten.