Wat een droevig einde van de Vuelta voor Wout van Aert. De leider in het punten- en bergklassement kwam in een afdaling van de 16e rit stevig ten val. Onze landgenoot probeerde zijn weg nog voort te zetten, maar moest al snel de handdoek gooien. Zichtbaar aangeslagen stapte Van Aert in de ploegleiderswagen.
Het zag er allemaal zo goed uit voor Wout van Aert. In het begin van deze vervloekte 16e etappe was hij nochtans ten val gekomen, maar Van Aert kwam relatief ongeschonden uit die crash en knokte zich zelfs tot in de kopgroep.
Daar bevestigde hij de beelden van de voorbije dagen: een gretige Van Aert reed bergop fluitend naar de bergpunten.
Maar in een natte afdaling sloeg het noodlot toe. Nog maar eens. Felix Engelhardt, de voorganger van Van Aert, schatte een gladde bocht verkeerd in en reed het decor in.
Van Aert kon de schuiver van zijn voorganger niet ontwijken en was een vogel voor de kat. Hij kwam eveneens ten val en de schade en impact zag er nu veel groter uit.
Onze landgenoot stapte nog even op zijn fiets, maar besefte heel snel dat er iets niet pluis was. Hij stapte af en hield halt bij zijn volgwagen. Toen werd pas zichtbaar hoe zwaar de knie van Van Aert gehavend is.
Het sprookje eindigt zo in een nachtmerrie. Smaakmaker Van Aert gaf aan zijn ploegleider zelfs aan dat hij dreigde flauw te vallen ("Ik voel me wegdraaien") terwijl hij op de medische diensten zat te wachten.
Ploegleider Grischa Niermann gaf een korte update na de finish: "Wout is met de ziekenwagen afgevoerd naar het ziekenhuis en zal daar onderzocht worden."
"We zijn uiteraard verdrietig dat zijn Vuelta op deze manier tot een einde komt. We hebben dit seizoen nog niet veel geluk gehad. We leven allemaal mee met Wout."
"Wat is dit jammer. Jongens toch", reageerden onze commentatoren bij de beelden van een grimassende en hoofdschuddende Wout van Aert. "Wat een domper."
"Weg is het groen. Weg zijn de bollen. Weg zijn ritzeges en een 50e overwinning. Er blijven vraagtekens over."
"En wat met het EK en het WK? Het zijn voorbarige conclusies, maar het is de realiteit."
"Ik zou bijna durven te vloeken, maar ik ga het toch maar niet doen", vatte José De Cauwer de gevoelens van veel wielerharten samen.
"Het is sowieso doodjammer, maar het is ook spijtig dat zijn conditionele opbouw wegvalt. Hij was terug en hij kon naar eigen zeggen nog beter."
